تأثیر درمان پریودنتال بر کاهش التهاب مزمن مبتلایان به بیماری پریودنتال با سلامت سیستمی

Shinji Matsuda, DDS, PhD. Tomoaki Shintani, DDS, PhD. Tsuyoshi Miyagawa, DDS, PhD

ارتباط بین درمان پریودنتال و کاهش سطح سرمی اینترلوکین ۶ در بیماران سالم سیستمیک مبتلا به این بیماری نامشخص است.

سطح ملتهب پریودنتال یک ابزار معاینه جدید و مناسب برای درک التهاب مزمن سیستمیک در بیماران سالم مبتلا به این بیماری است.

افزایش مزمن اینترلوکین– ۶ (IL) سرم یک نشانه خطر برای سرطان، بیماری های قلبی عروقی، بیماری های روانپزشکی و بیماری های خود ایمنی و غیره است. چاقی، افزایش سن، فشار خون بالا، دیس لیپیدمی و اختلالات خواب باعث افزایش مزمن IL-6 حتی در افراد سالم می شود. IL-6 باعث تولید پروتئین واکنشی Cا (CRP) در کبد می شود و CRP به عنوان نشانگر التهاب استفاده می شود. CRP با حساسیت بالا (HsCRP) به عنوان یک مقدار مرجع برای بیماری های التهابی مزمن با درجه پایین استفاده می شود. هر دو IL-6 و HsCRP به طور گسترده ای برای ارزیابی ارتباط التهاب مزمن با بیماری های هدف، از جمله سندرم متابولیک استفاده شده اند.

بیماری پریودنتال یک بیماری التهابی مزمن عفونی است که توسط پاتوژن های پریودنتال ایجاد می شود و با بیماری های سیستمیک مانند دیابت شیرین، ذات الریه، بیماری های قلبی عروقی، آرتریت روماتوئید، زوال عقل و شدت کووید ۱۹ همراه است. برای روشن شدن نقش پریودنتیت در بیماری های سیستمیک، شیوع بیماری پریودنتال و اثرات درمان پریودنتال در گروه های بیماری مانند بیماران مبتلا به آلزایمر یا بیماران آرتریت روماتوئید مورد ارزیابی قرار گرفته است.

ما اثرات و مارکر دقیق درمان پریودنتال را بر روی سطوح سرمی اینترلوکین– ۶ (IL) و پروتئین واکنشی C با حساسیت بالا (HsCRP) در افراد مبتلا به بیماری پریودنتال (بدون بیماری زمینه ای) و سلامت سیستمی تعیین کردیم.

روش مطالعه: مطالعه چند مرکزی، شامل افراد سالم سیستمیک مبتلا به بیماری پریودنتال که درمان اولیه را دریافت کرده بودند و سابقه درمان پریودنتال نداشتند. پارامترهای پریودنتال، از جمله مساحت سطح ملتهب پریودنتال، توانایی جویدن و طبقه بندی بیماری پریودنتال. سطح سرمی IL-6 و HsCRP و تیتر سرمی  ایمونوگلوبولینGا (Ig)  در برابر پاتوژن های پریودنتال در ابتدا و بعد از درمان مورد بررسی قرار گرفت. افراد بر اساس تغییرات سطح ملتهب پریودنتال و مقدار پاسخ دهی (از کم به زیاد) طبقه بندی شدند.

نتایج: تعداد شرکت کنندگان ۱۵۳ نفر بود. فقط تغییرات سطح ملتهب پریودنتال به طور قابل توجهی بین پاسخ دهندگان متفاوت بود. درمان پریودنتال، نقطه زمانی سطح سرمی IL-6 و HsCRP را کاهش داد. ارتباط بین گروه و نقطه زمانی تنها برای سطوح سرمی IL-6 قابل توجه بود. تغییرات در تیترهای ایمونوگلوبولین (Ig) G سرم در برابر پاتوژن های پریودنتال با تغییرات IL-6 در شرکت کنندگانی که واکنش بالایی داشتند مرتبط نبود. ما اثر غیرمستقیم تغییرات تیتر IgG ضد پورفیروموناس ژنژیوالیس نوع ۲ سرم را با استفاده از آنالیز میانجی تجزیه و تحلیل کردیم و هیچ پاسخ معنا‌داری پیدا نکردیم. با این حال، اثر مستقیم گروه ( با شدت پاسخ کم یا زیاد) بر تغییرات IL-6 قابل توجه بود.

نتیجه گیری: درمان پریودنتال به طور موثر سطوح IL-6 سرم را مستقل از عفونت پاتوژن پریودنتال در بیماران پریودنتال (بدون بیماری زمینه ای) کاهش داد.

The American Journal of Medicine. VOLUME 137, ISSUE 3, P273-279.E2, MARCH 2024