Khadija A.M. Glal, MSc.D. Sahar M. El-Haggar, PhD. Sherief M. Abdel-Salam, MD
آلوپورینول توان بالقوه پیشگیری از عوارض مربوط به سیروز را دارد.
آلوپورینول با کاهش عود آسیت و پریتونیت باکتریایی خودبخود در بیماران مبتلا به سیروز همراه است.
آلوپورینول جابجایی باکتریایی و التهاب را در بیماران مبتلا به بیماری کبدی مزمن کاهش می دهد.
مقدمه: سیروز مرحله ی آخر آسیب های کبدی است و دو شکل دارد: شکل جبران شده و شکل جبران نشده. دومی با میزان مرگ و میر بالاتر همراه است و به صورت کاهش حاد عملکرد کبد تعریف می شود و با شروع عواقبی مانند آسیب آشکار و بارز، پریتونیت باکتریایی خودبخودی، خونریزی واریسی، سندرم هپاتورنال (کبدی- کلیه ای)، و انسفالوپاتی کبدی مشخص می شود.
میکروبیوتای روده نقش مهمی در ایجاد عوارض مربوط به سیروز برعهده دارد. جابجایی اندوتوکسین ها معمولاً در سیروز یافت می شود و غلظت های اندوتوکسین سرم در بیماران مبتلا به سیروزِ شدید بسیار بالاتر است. محور روده – کبد یک واحد در حال کار است که در برابر میکروارگانیسم های خطرناک از بدن محافظت می کند. سیروز کبدی این سیستم کارکردی را به شدت تغییر می دهد و روده نفوذپذیرتر می شود و جابجایی باکتریایی را امکان پذیر می سازد.
دیس بیوزیس می تواند آغازگر عفونت و وضعیت اختلال ایمنی- التهابی باشد که در ابتلا به عوارض سیروز کبدی دخالت دارد و نفوذپذیری روده را در یک دورِ باطل افزایش می دهد.
تغییر در مخاط روده در سیروز آزمایشی ثابت شده است و تایید می کند که افزایش استرس اکسیداتیو ناشی از بیش فعالی آنزیم گزانتین اکسیداز یک عامل سبب ساز در این تغییر می باشد. بنابراین هدایت یک بیگانه خوار رادیکال آزاد (آلوپورینول) در سیروز می تواند به کاهش اثرات مخرب رادیکال های آزاد هدایت شده توسط اکسیژن و پراکسیداسیونِ سلول های مخاطی کمک کند.
مطالعات متعدد قبلی از خصوصیات ضد التهابی آلوپورینول حمایت می کردند که می توانست یک مزیت در بیماران مبتلا به سیروز باشد.
در سال ۲۰۰۷، یک مطالعه مقدماتی نشان داد که آلوپورینول در بیماران مبتلا به سیروز توانست کاهش قابل توجهی در استرس اکسیداتیو ایجاد کند. البته طول این تحقیق فقط ده روز بود و این مدت ممکن است برای مشاهده توسعه عواقب مربوط به سیروز بسیار کوتاه باشد.
تعداد گزینش های درمان که برای پیشگیری از عود عواقب مربوط به سیروز جهت دهی شده باشند، محدود هستند. به این دلیل هدف از کارآزمایی اخیر ارزیابی اثر آلوپورینول بر روی پروفیلاکسی ثانویه پیامدهای مربوط به سیروز (آسیب بارز، پریتونیت باکتریایی خودبخود، خونریزی واریسی، سندرم هپاتورنال، و انسفالوپاتی کبدی) است.
عوارضِ مربوط به سیروز کبدی، مختلف و به طور بالقوه کشنده هستند. گزینش های درمان برای مقابله با بیماری کبدی ترمیم نشده محدود هستند. بنابراین هدف از مطالعه بررسی استفاده از آلوپورینول در پیشگیری از عود عوارض مربوط به بیماری سیروز کبدی می باشد.
روش ها: ۱۰۰ بیمار ِمبتلا به بیماری کبدی ترمیم نشده به طور تصادفی به نسبت ۱:۱ یا داروی آلوپورینول به میزان ۳۰۰mg در روز یا قرص های دارونما را به مدت ۶ ماه دریافت کردند. نقطه پایانی اولیه شامل بروز عوارض مربوط به سیروز (آسیب بارز، پریتونیت باکتریایی خودبخود، خونریزی واریسی، سندرم هپاتورنال، و انسفالوپاتی کبدی ) بود.
نتایج: آلوپورینول ۶ ماه بعد از درمان خطر نسبی (RR) هر گونه ابتلا به عارضه اولیه را بعد از ثبت نام داوطلبان تا ۵۶٪ (۰.۴۴؛ ۰.۶۲-۰.۲۷) کاهش داد. آلوپورینول RR آسیب بارز را تا ۶۷٪ (۰.۳۳؛ ۰.۹۴-۰.۰۰۹۸) و RR پریتونیت باکتریایی خودبخود را تا حدود ۷۵٪ (۰.۷۶؛ ۰.۰۵-۰.۲۵) کاهش داد. به همین ترتیب آلوپورینول با ۸۰٪ کاهش در RR ابتلا به سندرم هپاتورنال ارتباط داشت (۰.۲؛ ۰.۸۷-۰.۰۴).
جدول: عود هر گونه عارضه مربوط به سیروز بین گروه دارونما و گروه آلوپورینول به مدت ۶ ماه.
نتیجه گیری: آلوپورینول عود عوارض کلی مربوط به سیروز کبدی را کاهش داد. بنابراین آلوپورینول ممکن است یک عامل نوید بخش برای بیماران مبتلا به بیماری کبدی ترمیم نشده در نظر گرفته شود. این پیامدهای مثبت می تواند در نتیجه توانایی آن برای کاهش جابجایی باکتریایی و التهاب باشد.
The American Journal of Medicine. VOLUME 137, ISSUE 1, P55-64, JANUARY 2024
