مترجم: پروین امامی – پرستار
آیا PF-07038124 یک درمان ایمن و موثر برای درماتیت اتوپیک (AD) و پسوریازیس پلاک است؟
این کارآزمایی بالینی تصادفی شده فاز۲a متشکل از ۱۰۴ بیمار شامل ۷۰ بیمار مبتلا به AD و ۳۴ بیمار مبتلا به پسوریازیس پلاک نشان داد که تجویز روزانه ۰.۰۱% PF-07038124 بعد از ۶ هفته درمان موثر بوده است.
درمان با PF-07038124 به طور کل به خوبی تحمل شده است و واکنش های استعمال موضعی دارو را نداشته است.
موضوع: داروی موضعی PF-07038124 یک درمان موثر و قابل تحمل برای بیماری AD و پسوریازیس پلاک است.
درماتیت اتوپیک (AD) و پسوریازیس پلاک از بیماری های التهابی و مزمن پوستی هستند که با بار اساسی اجتماعی- اقتصادی و مربوط به سلامتی همراه می باشند. درمان های موضعی مانند مصرف روزانه کورتیکواستروئیدها و مسکن ها از درمان های ردیف اول برای AD و پسوریازیس پلاک خفیف تا متوسط هستند؛ البته کورتیکواستروئیدها با وقایع مضر سیستمیک (AEs) و واکنش های محل استعمال دارو مانند سوختگی و گزگز همراه می باشند. بنابراین درمان های جدیدی برای AD و پسوریازیس پلاک مورد نیاز می باشند که کارایی قوی و واکنش های مضر کمتری داشته باشند.
درماتیت اتوپیک ابتدا به وسیله التهاب ناشی از سلول T هلپر نوع ۲ میانجی می شود که سیتوکین هایی مانند اینترلوکین ۴ (IL-4) و IL-3 را در برمی گیرد، در حالی که پسوریازیس پلاک معمولاً شامل فاکتور نکروز تومور α IL-17 و IL-23 است. مهارکننده های فسفودی استراز -۴ (PDE4) یک هدف درمانی نویدبخش برای بیماری های التهابی هستند زیرا آنها می توانند سطوح منوفسفات ادنوزین حلقوی را افزایش دهند و متعاقبا تولید سیتوکین های پیش التهابی را کاهش دهند. روفلومیلاست موضعی یک مهارکننده PDE4 است که توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده در سال ۲۰۲۲ برای پسوریازیس پلاک مورد تایید قرار گرفت. اپرمیلاست یک مهارکننده خوراکی PDE4 است که به عنوان درمان کارایی خوبی را برای پسوریازیس پلاک نشان داده است و به خوبی تحمل می شود، اما با AEs گوارشی مانند تهوع و اسهال همراه است. کریسابورول تنها مهارکننده موضعی است که به تازگی برای AD به عنوان یک درمان مورد تایید قرار گرفته است.
PF-07038124 موضعی در سنجش های مبتنی بر سلول T به عنوان یک مهارکننده PDE4 قوی و مبتنی بر اکسابورول با فعالیت تعدیل کننده ایمنی طراحی شده است که در مهار IL-4 و IL-13 نقش دارد؛ بنابراین می تواند مزیت درمانی در درمان AD و پسوریازیس پلاک ارائه نماید. هدف از این تحقیق ارزیابی کارایی، ایمنی، تحمل پذیری ، و فارماکوکینتیک های PF-07038124 موضعی در بیماران مبتلا به AD یا پسوریازیس پلاک خفیف تا متوسط است.
اهمیت: درماتیت اتوپیک (AD) و پسوریازیس پلاک از بیماری های التهابی پوست هستند که درمان موثر موضعی با واکنش های کم در محل استعمال دارو برای آنها محقق نشده است.
هدف: ارزیابی کارایی و ایمنی مهارکننده فسفودی استراز ۴ موضعی PF-07038124 در بیماران مبتلا به AD و پسوریازیس پلاک.
طرح، شرایط و شرکت کنندگان: این کارآزمایی بالینی دو سر کور و تصادفی شده فاز ۲a از ۲۱ دسامبر ۲۰۲۰ تا ۱۸ اگوست ۲۰۲۱ در ۳۴ محل در بین ۴ کشور انجام شده است. بیماران واجد شرایط ( سنین ۱۸ تا ۷۰ سال) به بیماری AD خفیف تا متوسط (مساحت ۵٪ تا ۲۰٪ سطح بدن را می پوشاند) یا پسوریازیس پلاک (مساحت ۵٪ تا ۱۵٪ سطح بدن را می پوشاند) مبتلا بودند. داده ها تا ۱۵ دسامبر ۲۰۲۱ تجزیه و تحلیل شدند.
اقدامات: بیماران به طور تصادفی به گروه دریافت کننده پماد موضعی ۰.۰۱٪ PF-07038124 (۱:۱) یا گروه ویکل (گروه کنترل) یکبار در روز به مدت ۶ هفته (۱:۱) اختصاص داده شدند.
نقطه پایانی اولیه عبارت بود از تغییر درصد از امتیاز کل خط مبنا (CFB) در شاخص شدت و مساحت اگزما (EASI) در بیماران مبتلا به AD و امتیاز شاخص شدت و مساحت پسوریازیس (PASI) در بین بیماران مبتلا به پسوریازیس پلاک طی ۶ هفته. میعارهای ایمنی شامل وقایع مضر بروز یافته طی درمان از جمله واکنش های محل مصرف دارو می باشند. 
نتایج: در کل ۱۰۴ بیمار (میانگین سنی، ۴۳ سال [۱۵.۴ّ]؛ خانم ۵۵، ۵۲.۹٪؛ ۳.۸٪ آسیایی، ۱۲.۵٪ سیاه پوست، و ۸۳.۷٪ سفید پوست) شامل ۷۰ بیمار مبتلا به AD (۴۱ خانم [ ۵۸.۶ ٪ ]؛ میانگین سنی ۴۱.۴ سال [۱۶.۶] در گروه PF-07038124 و ۳۶.۱ سال [۱۳.۹] در گروه دارونما) و ۳۴ بیمار مبتلا به پسوریازیس پلاک (۲۰ مرد، ۵۸.۸٪ ؛ میانگین سنی ۵۱.۸ سال [ ۱۲.۳] در گروه PF-07038124 و ۵۱.۲ سال [۱۰.۸] در گروه دارونما) به طور تصادفی تقسیم شدند. مشخصات خط مبنا به طور کل متعادل بودند. گروه PF-07038124 بهبود بسیار بیشتری را در مقایسه با گروه ویکل در EASI (میانگین حداقل مربع ها CFB، -۷۴.۹%؛ تفاوت، ۰-۳۹.۴%، – ۵۸.۸% تا – ۲۰.۱%) و امتیازهای PASI (CFB، -۴.۸ در برابر ۰.۱؛ تفاوت ، -۴.۹، -۷.۰ تا – ۲.۸ ) در هفته ششم نشان دادند. تعداد بیماران مبتلا به وقایع مضر ناشی از درمان بین گروه های درمانی در بیماران مبتلا به AD (PF-07038124 ،۹ [۲۵.۰٪]؛ درمان ویکل ِ ۹ [۲۶.۵٪]) و پسوریازیس پلاک (PF-07038124، ۳ [۱۷.۶٪]؛ ویکل ۶ [۳۵.۳٪]) قابل مقایسه بود. هیچ گونه واکنش محل استعمال دارو با درمان PF-07038124 ملاحظه نشد.
نتیجه گیری و ارتباط: داروی موضعی PF-07038124 به خوبی تحمل شد و کارایی بهتری در مقایسه با ویکل در بیماران مبتلا به AD خفیف تا متوسط و پسوریازیس پلاک نشان داد.
Lawrence F. Eichenfield, MD; Sanela Tarabar, MD, MPH; Seth Forman, MD
JAMA Dermatol. December 20, 2023
