تکامل پیودرما گانگرنوزوم

Hanlin Yin, M.D. Liangjing Lu, M.D., Ph.D

مردی ۳۲ ساله با سابقه ۴ ماهه آبسه های مکرر و ۳ روز ضایعه پوستی صورت به کلینیک روماتولوژی مراجعه کرد. آبسه در کلیه، طحال، کبد، ریه و پوست او ایجاد شده بود. طی ارزیابی‌های قبلی آبسه‌ها، کشت‌ها منفی بوده و درمان ضد میکروبی بی‌اثر بوده است. آزمایشات برای شرایط روماتولوژیک و نقص ایمنی منفی بود. در ارائه فعلی، معاینه فیزیکی برای یک زخم پوستی با حاشیه ای رنگی در قسمت پایین سمت راست صورت که به صورت پاپول ناف و حساس شروع شده بود قابل توجه بود (پانل های B، A، و C عکس های روزهای ۱، ۲ و ۳ هستند، به ترتیب، گرفته شده توسط بیمار، پانل D عکسی از روز ۴ است، که در طول مراجعه فعلی گرفته شده است. روز بعد، زخم بزرگ شده بود (پانل E، روز ۵). تجزیه و تحلیل هیستوپاتولوژیک نمونه بیوپسی پوست به دست آمده از مرز ضایعه، نفوذ نوتروفیلیک منتشر بدون ارگانیسم را نشان داد. کولونوسکوپی شواهدی از بیماری التهابی روده را نشان نداد. تشخیص پیودرما گانگرنوزوم مرتبط با سندرم آبسه آسپتیک – یک اختلال خود التهابی – انجام شد. درمان با کلشی سین و یک دوره باریک شدن یک گلوکوکورتیکوئید خوراکی آغاز شد. ضایعه پوستی ۱ روز پس از شروع درمان شروع به فروکش کرد (پانل F، روز ۶، پانل G، روز ۸، و پانل H، روز ۱۴). در پیگیری ۳ ماهه، زخم (پانل I) و آبسه کاهش یافته بود.

N Engl J Med 2024;390: e36. April 6, 2024. VOL. 390 NO. 14