Elizabeth A. Suarez, PhD, MPH; Brian T. Bateman, MD, MS; Loreen Straub, MD, MS
آیا خطر ناهنجاری‌های مادرزادی در میان نوزادانی که برای درمان اختلال مصرف مواد مخدر در بارداری در معرض بوپرنورفین یا متادون قرار می‌گیرند، متفاوت است؟
این مطالعه کوهورت بر روی ۹۵۱۴ مورد حاملگی با مواجهه با بوپرنورفین در سه ماهه اول و ۳۸۴۶ مورد حاملگی با متادون، انجام شد.
شیوع ناهنجاری های مادرزادی، به طور کلی در بین افراد باردار تحت درمان با بوپرنورفین در مقایسه با متادون کمتر بود، به جز ناهنجاری های گوارشی. کاهش خطر نسبی ۱۸ درصدی برای ناهنجاری ها به طور کلی وجود داشت که به معنی ۱ رویداد کمتر در هر ۱۰۰ بیمار تحت درمان با بوپرنورفین در مقابل متادون است.
معنی: هنگام تعیین درمان بهینه برای افراد باردار مبتلا به اختلال مصرف مواد افیونی، ملاحظات باید شامل کاهش خطر نسبی ناهنجاری ها به طور کلی با بوپرنورفین در مقابل متادون و همچنین دسترسی به درمان، موفقیت قبلی در یک درمان خاص و احتمال ماندگاری در درمان باشد.
اهمیت: استفاده از بوپرنورفین یا متادون برای درمان اختلال مصرف مواد مخدر در بارداری توصیه می شود. با این حال، پتانسیل تراتوژنیک آنها تا حد زیادی ناشناخته است.
این مطالعه همگروهی مبتنی بر جمعیت از داده‌های بهره گیری از مراقبت‌های بهداشتی از ذینفعان بیمه شده عمومی Medicaid در ایالات متحده از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۸ استفاده کرد. در مجموع ۱۳۳۶۰ بارداری با ثبت‌نام از ۹۰ روز قبل از بارداری تا یک ماه پس از زایمان شروع می‌شود و استفاده از بوپرنورفین یا متادون در سه ماهه اول گنجانده شده و به نوزادان مرتبط است. داده ها از جولای تا دسامبر ۲۰۲۲ تجزیه و تحلیل شدند.
پیامدهای اولیه شامل ناهنجاری‌های عمده به طور کلی و ناهنجاری‌هایی بود که قبلاً با مواد مخدر مرتبط بودند (هر گونه ناهنجاری‌های قلبی، نقص دیواره بین بطنی، نقص دیواره بین دهلیزی ثانویه/ سوراخ‌های نارس ، نقایص لوله عصبی، یا پاپرانتزی و شکاف دهان). پیامدهای ثانویه شامل سایر ناهنجاری های خاص سیستم اندام بود. تفاوت‌های ریسک و نسبت‌های ریسک (RRs) با مقایسه بوپرنورفین با متادون، با تعدیل عوامل مخدوش‌کننده با وزن‌های همپوشانی امتیاز تمایل، تنظیم شد.
نتایج: گروه شامل ۹۵۱۴ حاملگی با مواجهه بوپرنورفین در سه ماهه اول (میانگین سن مادر، ۲۸.۴ [۴.۶] سال) و ۳۸۴۶ با مواجهه متادون (میانگین سن مادر، ۲۸.۸ [۴.۷] سال) بود. خطر ناهنجاری ها به طور کلی ۵۰.۹ (۴۶.۵-۵۵.۳) در هر ۱۰۰۰ بارداری برای بوپرنورفین و ۶۰.۶ (۵۳.۰-۶۸.۱) در هر ۱۰۰۰ بارداری برای متادون بود. پس از تعدیل مخدوش کننده، بوپرنورفین با خطر کمتر ناهنجاری ها در مقایسه با متادون همراه بود (۰.۸۲؛ ۰.۶۹-۰.۹۷). خطر ابتلا به ناهنجاری‌های قلبی با بوپرنورفین کمتر بود (۰.۶۳؛ ۰.۴۷-۰.۸۵)، از جمله نقص دیواره بین بطنی (۰.۶۲؛ ۰.۳۹-۰.۹۸) و نقص فورامن اوال ثانویه ثانویه مرتبط با نارسایی (۰.۵۴; ۰.۳۰-۰.۹۷)، شکاف دهان (۰.۶۵؛ ۰.۳۵-۱.۱۹) و پاچنبری (۰.۵۵؛ ۰.۳۲-۰.۹۴). نتایج برای نقص لوله عصبی با توجه به تعداد کم رویداد، نامشخص بود. در تجزیه و تحلیل‌های ثانویه، بوپرنورفین با کاهش خطر ناهنجاری‌های سیستم عصبی مرکزی، ادراری و اندام ها همراه بود، اما خطر ناهنجاری‌های دستگاه گوارش در مقایسه با متادون بیشتر بود. این یافته ها در تجزیه و تحلیل حساسیت و سوگیری سازگار بود.
نتیجه‌گیری و ارتباط در این مطالعه کوهورت، خطر بیشتر ناهنجاری‌هایی که قبلاً با قرار گرفتن در معرض مواد افیونی مرتبط بود، در نوزادان در معرض بوپرنورفین در مقایسه با نوزادان در معرض متادون که مستقل از عوامل مخدوش‌کننده اندازه‌گیری شده، کمتر بود. خطر ناهنجاری یکی از عواملی است که تصمیم فرد بیمار را در مورد داروهای اختلال مصرف مواد مخدر در بارداری تعیین می کند.
JAMA Intern Med. January 22, 2024
