Quentin Binet, M.D., Alicia Delorme, M.D
خانمی ۳۹ ساله با سابقه ۴ ساله خستگی و بدتر شدن تدریجی دیسفاژی به مواد جامد به کلینیک داخلی مراجعه کرد. او به رژیم گیاهخواری پایبند بود و هیچ خونریزی گوارشی یا منوراژی را اعلام نکرد. معاینه فیزیکی برای رنگ پریدگی ملتحمه و کویلونیشی قابل توجه بود. نتایج آزمایشگاهی برای کم خونی شدید فقر آهن قابل توجه بود. آندوسکوپی فوقانی حداقل دو تنگی مری گردنی (پانل A، پیکان و نوک پیکان) را نشان داد. مطالعه بعدی آزمایش بلع باریم بود که غشای نامتقارن بیرون زده به سمت مری (پانل B، پیکان و نوک پیکان)، را به عنوان علت تنگی مشخص کرد. تشخیص سندرم پلامر-وینسون انجام شد و درمان با مکمل آهن داخل وریدی آغاز شد. سندرم پلامر-وینسون سه گانه کم خونی فقر آهن، دیسفاژی و آتروفی تارهای مری است. یک ماه پس از آندوسکوپی اولیه، آندوسکوپی مجدد با بالون گشاد کننده تنگی ها انجام شد. هیچ منبع خونریزی شناسایی نشد و بیوپسی بافت برای ارزیابی عفونت هلیکوباکتر پیلوری و بیماری سلیاک منفی بود. کولونوسکوپی نیز برای منابع خونریزی منفی بود. آندوسکوپی کپسول ویدئویی روده کوچک به دلیل هزینه انجام نشد. پس از ۳ ماه درمان با آهن، دیسفاژی و کم خونی بیمار برطرف شد.
N Engl J Med 2024; 390:652. February 15, 2024
