فارنژیت سیفلیس

Atsushi Yamanaka, M.D., Ph.D., Naoki Ga, M.D

مردی ۴۰ ساله با سابقه ۱ ماهه گلودرد به کلینیک گوش و حلق و بینی مراجعه کرد. او هیچ علامت تنفسی فوقانی، تب، بثورات پوستی یا ضایعات تناسلی را گزارش نکرد. وی سابقه خانوادگی بیماری بهجت (در برادرش) را داشت. معاینه فیزیکی برای پلاک‌های سفید بدون زخم که شکل پروانه‌ای در سرتاسر اوروفارنکس خلفی، زبان کوچک فوقانی و لوزه‌ها ایجاد می‌کردند (پانل A) قابل توجه بود. لنفادنوپاتی یا ضایعات پوستی یا تناسلی وجود نداشت. کشت باکتریایی گلو باعث رشد فلور طبیعی شد. بیوپسی از پلاک ها ارتشاح لنفوپلاسمی متراکم را نشان داد. یک سنجش هماگلوتیناسیون ترپونما پالیدوم مثبت بود و سطح ریجین سریع پلاسما ۱۲۲.۴ U (محدوده مرجع، ۰ تا ۰.۹) بود. شرح حال بیشتر گرفته شد و بیمار گزارش داد که ۲ ماه قبل از شروع علائم با یک کارگر جنسی تجاری رابطه جنسی داشته است. رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی بعدی برای T. pallidum که بر روی نمونه بیوپسی انجام شد مثبت بود (پانل B). آزمایش برای عفونت ویروس نقص ایمنی انسانی منفی بود. تشخیص فارنژیت سیفلیس – تظاهر سیفلیس ثانویه – مشخص شد. به دلیل در دسترس نبودن بنزاتین پنی سیلین G، درمان با آموکسی سیلین مطابق با دستورالعمل های محلی انجام شد. در پیگیری ۱ ماه پس از شروع درمان، علائم بیمار کاهش یافته بود.

N Engl J Med 2024; 390:934. March 7, 2024