Durairaj Arjunan, M.D., Sanjay K. Bhadada, M.D., D.M
خانمی ۴۹ ساله با سابقه بیماری گریوز با سابقه ۳ ساله تغییرات پوستی در بازوها و پاها و سابقه ۱ ساله علائم تیروتوکسیکوز به کلینیک غدد مراجعه کرد. او از زمان تشخیص ۱۰ سال قبل، به طور متناوب به درمان با کاربیمازول پایبند بود. در معاینه فیزیکی، ندول های بنفش، بدون حفره و سفت در پشت دست، دیستال ساعد و ساق پا (پانل A) مشاهده شد. گواتر (پانل B، پیکان)، پروپتوز، و خیرگی چشم و کندی حرکت پلک نیز مشاهده شد. تست های آزمایشگاهی، سطح تیروتروپین غیرقابل تشخیص و سطح تیروکسین تام و آزاد و تری یدوتیرونین را افزایش داد. آزمایش گیرنده تیروتروپین و آنتی بادی های ضد پراکسیداز تیروئید مثبت بود. بیوپسی پوست ناحیه پرتیبیال، رسوب ندولار موسین را با دژنراسیون الاستوتیک نشان داد. تشخیص درموپاتی تیروئید در بیماری گریوز داده شد. درموپاتی تیروئید ناشی از تجمع گلیکوزامینوگلیکان ها در درم است. اگرچه ناحیه پرتیبیال شایع ترین محل درگیر است، درموپاتی تیروئید ممکن است در پاها، بازوها و قسمت بالای کمر رخ دهد. بیوپسی معمولاً برای تشخیص لازم نیست. یک تیروئیدکتومی کامل انجام شد و پس از آن درمان با لووتیروکسین انجام شد. درمان موضعی و داخل ضایعه گلوکوکورتیکوئید برای ضایعات پوستی انجام شد. ده ماه بعد، علائم بیمار کاهش یافت.
N Engl J Med 2023; 389:2376. December 21, 2023
