سال 18, شماره 130, ماهنامه عرصه پزشکی

درد لگن در سارکوم پلئومورفیک تمایز نیافته

مترجم: دکتر الهام خاقانی پزشک عمومی

خانمی ۸۱ ساله بدون سابقه پزشکی قبلی مرتبط با یک ماه درد پیشرونده هیپ راست غیرتروماتیک همراه با رادیکولوپاتی همراه به ارائه دهنده مراقبت های اولیه خود مراجعه کرد. سابقه مصرف دخانیات یا الکل نداشت. معاینه فیزیکی او از نظر درد مفصل ساکروایلیاک راست و تست پای مثبت قابل توجه بود.

او یک عکس برداری بدون یافته مشخصی با اشعه ایکس و سونوگرافی اندام تحتانی انجام داد. یک MRI از ستون فقرات کمری وی، دژنراسیون دیسک را در L2-L3 و L3-L4 نشان داد که باعث تنگی متوسط سوراخ در L2-L3 شد. درد او در ابتدا به این فتق دیسک نسبت داده شد. او تیزانیدین، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی و تزریق استروئید تروکانتر راست را با کمی تسکین آزمایش کرد. در طی ۲ ماه بعد، او شروع به مشکل در راه رفتن کرد و متوجه شد که ران راست او در مقایسه با چپ او بزرگ شده است. یک MRI از مفصل ران یک توده مولتی کیستیک به اندازه ۱۳.۷×۱۲.۳×۳۸.۶ سانتی متر را نشان داد که عصب سیاتیک او را احاطه کرده بود (شکل). بیوپسی عضلانی بعدی سلول‌های پلئومورفیک نکروز گسترده را با رنگ‌آمیزی ایمنی برای اکتین عضله صاف در یک الگوی “نمای ریل قطار” مثبت و برای دسمین، CD34، پروتئین S100، SOX10، AE1/AE3 و آنتی‌ژن غشای اپیتلیال منفی نشان داد. این مورد با تشخیص سارکوم پلئومورفیک تمایز نیافته متوسط تا درجه بالا مطابقت داشت. سی تی اسکن با توموگرافی ساطع کننده پوزیترون فلودئوکسی گلوکز F18 گره های لنفاوی ریه هیپرمتابولیک را نشان داد که برونکوسکوپی بعدی با برداشتن گوه ای متاستاز را تایید کرد.

شکل: نمای کرونال MRI مفصل ران که توده T2 بسیار شدید را در لگن راست نشان می دهد.

از نظر درمان، وی ۲۴۰۰ سانتی گری پرتوهای تسکین دهنده به پای راست خود دریافت کرد. او سپس با پزشک انکولوژیست ملاقات کرد و در مورد استفاده از شیمی درمانی سیستمیک بحث کرد. در شرایط چالشی برای کنترل درد لگن، او تصمیم گرفت از شیمی درمانی چشم پوشی کند و تصمیم گرفت که مراقبت توانبخشی را شروع کند. او ۶ ماه پس از شروع علائم و ۴ ماه پس از تشخیص درگذشت.

بحث

سارکوم های بافت نرم (STS) یک گروه اغلب تهاجمی و ناهمگن از بیش از ۷۰ نئوپلاسم هستند که کمتر از ۱٪ از تمام موارد سرطان بزرگسالان را تشکیل می دهند. تشخیص دقیق، بسیار مهم است، زیرا STS در مراحل اولیه اغلب با برداشتن جراحی قابل درمان است، اما بیماری متاستاتیک اغلب با وجود شیمی درمانی پیش آگهی بدی دارد. تاخیر در تشخیص بیش از ۶ ماه از شروع علائم، خطر متاستاز را تا ۴ برابر افزایش می دهد. اکثر پزشکان مراقبت های اولیه چند بار در طول حرفه خود STS را تشخیص می دهند. به همین دلیل، مهم است که علائم و نشانه های پرچم قرمز توده های بافت نرم را بشناسید. پزشکان باید هر توده بافت نرمی را که در حال افزایش اندازه، بیش از ۵ سانتی متر، در بافت عمیق یا دردناک است، یک بدخیمی در نظر بگیرند تا زمانی که خلاف آن ثابت شود. بیماران با هر یک از این ویژگی ها نیاز به مراقبت های چند رشته ای دارند و باید برای ارزیابی و مدیریت بیشتر به مرکز عالی سارکوم ارجاع داده شوند.

Daniel Huff, MD. Robert K. Horsley, MD. Mahesh Seetharam, MD. Brandon T. Larsen, MD, PhD

The American Journal of Medicine. VOLUME 136, ISSUE 9, E171-E172, SEPTEMBER 2023

نوشته های مشابه