مترجم: فاطمه عطارزاده – ارشد بیوشیمی
مردی ۴۲ ساله با سابقه یکماهه لنفادنوپاتی ژنرالیزه، کاهش وزن و درد ربع فوقانی سمت راست شکم به کلینیک مراجعه کرد. او فردی سیگاری و مصرف کننده کراک بدون بیماری های همراه (Comorbidity) بود. معاینه فیزیکی هپاتومگالی و لنفادنوپاتی گردنی، زیر بغل و اینگوینال را نشان داد. معاینه بیضه فاقد نشانه و مارکر خاص بود.
بیمار برای بررسی های بیشتر بستری شد. سطح سرمی گنادوتروپین جفتی بتا انسان (۱۸۰mIU/mL) و لاکتات دهیدروژناز (۶۸۵ واحد در لیتر) افزایش یافت و اسکن سینه و شکم ضایعات منتشر مشابه با متاستاز در ریه ها (شکل A) را نشان داد. (شکل B) کبد، پانکراس، طحال، کلیه ها، مهره ها و غدد لنفاوی را نشان می دهد. در نهایت، بیمار به دلیل متاستازهای ریوی دچار نارسایی حاد تنفسی شد، بنابراین نیاز به لوله گذاری و تهویه مکانیکی (ونتیلاسیون) داشت. علیرغم بهترین مراقبت های حمایتی،حال او به سرعت رو به وخامت بود. پیش از وخامت حال بیمار، بیوپسی غدد لنفاوی گردنی انجام شد، بدخیمی تمایز نیافته با میتوزی شدید همراه با رنگ آمیزی مثبت برای سیتوکراتین ۷ و آلکالین فسفاتاز جفتی را نشان داد. با وجود آن، گزارش آسیب شناسی غیرقطعی تلقی شد.
شکل: سی تی اسکن در هنگام تشخیص. (A) سی تی قفسه سینه، تصویر تاج. (B) سی تی شکم، تصویر مقطعی.CT=توموگرافی کامپیوتری.
بر اساس داده های موجود، تشخیص احتمالی اکترا گونادال جرم سل تومور شد. شیمی درمانی سیتوتوکسیک مبتنی بر پلاتین به سرعت شروع شد زیرا شیوه درمان ممکن است تنها شانس زنده ماندن بیمار باشد. همانطور که انتظار می رفت، بیمار پاسخ چشمگیری به شیمی درمانی داشت، از تهویه مکانیکی جدا شد و در روز سوم پس از درمان اکستوبه شد. تجزیه و تحلیل پاتولوژیک بیشتر بافت بیوپسی شده یک تومور سلول زایای مختلط را تایید کرد که بیشتر از کوریوکارسینوما تشکیل شده است.
در یک مرد بالغ با سرطان به سرعت پیشرونده و بسیار متاستاتیک، افزایش سطح سرمی گنادوتروپین کوریونی بتا انسانی و لاکتات دهیدروژناز، رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی مثبت برای آلکالین فسفاتاز جفت و معاینه بیضه غیرقابل توجه، محتمل ترین تشخیص تومور ژرمسل اکستراگنادال است. تومورهای سلول زاینده معمولاً یک نئوپلاسم شیمیایی حساس و قابل درمان هستند و در حدود ۸۰٪ موارد بیماری بدون علائم و به صورت خاموش پیشرفت می کند. بنابراین، رویکرد تهاجمی از نظر درمان، حتی در بیماران بدحال، موجه است. شیمی درمانی مبتنی بر پلاتین پایه اصلی درمان است.
هنگام مدیریت بیماران بدحال مبتلا به سرطان، پزشکان باید بدانند که برخی از انواع سرطان تمایل به واکنش چشمگیری به شیمی درمانی دارند. در چنین حالتی، شروع درمان سرطان بدون تأخیر ممکن است تأثیر مثبتی بر شانس بقا داشته باشد. تلاش مشترک تیم پزشکی اعم از متخصص داخلی، فوق تخصص، انکولوژیست و پاتولوژیست کلید درمان این بیماران است.
Nicolas Peruzzo, MD. Jeziel Basso, MSc. Pedro Grachinski Buiar, MSc. Gustavo Gössling, MD
The American Journal of Medicine. VOLUME 136, ISSUE 7, E136-E137, JULY 2023
