مترجم: شیدا برخورداری – ارشد مهندسی پزشکی
برای دهه‌ها، شیمی‌درمانی مبتنی بر پلاتین خط اول درمان استاندارد برای کارسینوم اوروتلیال موضعی پیشرفته یا متاستاتیک بوده است؛ با این حال، نتایج درمان با نرخ بقای نسبتاً پایین ۵ ساله ضعیف باقی مانده‌است. درمان نگهدارنده با آولوماب منجر به بقای کلی طولانی‌تر از بهترین مراقبت‌های حمایتی به‌تنهایی شده‌است.
اما بخش قابل‌توجهی از بیماران به‌دلیل پیشرفت بیماری یا مرگ، درمان نگهدارنده دریافت نمی‌کنند. اگرچه اخیراً با افزودن جمسیتابین-سیس‌پلاتین، بهبود متوسطی در بقای کلی نیولوماب نشان داده شده است، اما سایر کارآزمایی‌های بالینی که در آن ترکیبی از شیمی‌درمانی و مهار ایست بازرسی ایمنی مورد ارزیابی قرار گرفت، بهبودی را در بقای کلی بیماران مبتلا به کارسینوم اوروتلیال موضعی پیشرفته یا متاستاتیک نشان ندادند.
انفورتوماب ودوتین، ترکیب آنتی‌بادی-دارویی ضد نکتین-۴ و پمبرولیزوماب، یک مهارکننده مرگ برنامه‌ریزی‌شده ۱ (PD-1)، به‌طور جداگانه با مزایای بقا در بیماران مبتلا به سرطان اوروتلیال موضعی پیشرفته یا متاستاتیک که قبلاً درمان شده‌اند، مرتبط بوده‌اند. در مطالعات پیش‌بالینی، ترکیب انفورتوماب ودوتین و یک مهارکننده PD-1 فعالیت ضد توموری با ایمنی پایدار ضد توموری را نشان داد، یافته‌هایی که مکانیسم‌های اثر مکمل را نشان می‌دهند. انفورتوماب ودوتین در ترکیب با پمبرولیزوماب برای استفاده در بیماران مبتلا به کارسینوم اوروتلیال موضعی پیشرفته یا متاستاتیک که برای شیمی‌درمانی حاوی سیس پلاتین واجد شرایط نیستند، تأیید سریعی در ایالات متحده دریافت کرد؛ این تایید بر اساس نتایج یک مطالعه فاز ۱b-2 بود که در آن این ترکیب منجر به بروز بالای پاسخ و پاسخ‌های بادوام شد.
EV-302 یک کارآزمایی تصادفی شده با برچسب باز، فاز ۳ است که کارآیی و ایمنی انفورتوماب ودوتین و پمبرولیزوماب را با اثربخشی و ایمنی شیمی‌درمانی مبتنی بر پلاتین در بیماران مبتلا به سرطان اوروتلیال موضعی پیشرفته یا متاستاتیک که قبلاً درمان نشده‌اند، مقایسه می‌کند.
زمینه: هیچ درمانی از شیمی‌درمانی مبتنی بر پلاتین در بهبود بقای کلی بیماران مبتلا به کارسینوم اوروتلیال پیشرفته یا متاستاتیک موضعی که قبلاً درمان نشده بودند، پیشی نگرفته است.
روش‌ها: ما فاز ۳، کارآزمایی با برچسب باز و تصادفی‌سازی شده را جهت مقایسه کارایی و ایمنی انفورتوماب ودوتین و پمبرولیزوماب با اثربخشی و ایمنی شیمی‌درمانی مبتنی بر پلاتین در بیماران مبتلا به کارسینوم اوروتلیال پیشرفته یا متاستاتیک موضعی که قبلاً درمان نشده بودند، انجام دادیم. بیماران به طور تصادفی در نسبت ۱:۱ برای دریافت سیکل های ۳ هفته ای انفورتوماب ودوتین (با دوز ۱.۲۵mg به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به‌صورت داخل وریدی در روزهای ۱ و ۸) و پمبرولیزوماب (با دوز ۲۰۰mg وریدی در روز ۱) قرار گرفتند (گروه انفورتوماب ودوتین-پمبرولیزوماب) یا جمسیتابین و سیس پلاتین یا کربوپلاتین (بر اساس واجد شرایط بودن برای دریافت سیس پلاتین تعیین شدند) (گروه شیمی‌درمانی). نقاط پایانی اولیه بقا بدون پیشرفت بودند که با بررسی مرکزی مستقل و بقای کلی ارزیابی شدند.
نتایج: در مجموع ۸۸۶ بیمار به‌صورت تصادفی انتخاب شدند: ۴۴۲ نفر در گروه انفورتوماب ودوتین-پمبرولیزوماب و ۴۴۴ نفر در گروه شیمی‌درمانی. از ۸ آگوست ۲۰۲۳، میانگین مدت پیگیری برای بقا ۱۷.۲ ماه بود. بقای بدون پیشرفت در گروه انفورتوماب ودوتین-پمبرولیزوماب بیشتر از گروه شیمی‌درمانی بود (به‌طور متوسط، ۱۲.۵ ماه در مقابل ۶.۳ ماه؛ نسبت خطر برای پیشرفت بیماری یا مرگ، ۰.۴۵؛ ۰.۳۸ تا ۰.۵۴)، همان‌طور که بقای کلی بود (به‌طور میانگین، ۳۱.۵ ماه در مقابل ۱۶.۱ ماه; نسبت خطر مرگ ۰.۴۷; ۰.۳۸ تا ۰.۵۸). تعداد متوسط چرخه‌ها در گروه انفورتوماب ودوتین-پمبرولیزوماب ۱۲ (محدوده ۱ تا ۴۶) و در گروه شیمی‌درمانی ۶ (محدوده ۱ تا ۶) بود. عوارض جانبی مرتبط با درمان درجه ۳ یا بالاتر در ۵۵.۹% از بیماران در گروه انفورتوماب ودوتین-پمبرولیزوماب و در ۶۹.۵% از بیماران گروه شیمی‌درمانی رخ داد.
نتیجه‌گیری: درمان با انفورتوماب ودوتین و پمبرولیزوماب در بیماران مبتلا به کارسینوم اوروتلیال موضعی پیشرفته یا متاستاتیک درمان‌نشده، با مشخصات ایمنی مطابق با گزارش‌های قبلی، نتایج بسیار بهتری نسبت به شیمی‌درمانی داشت.
Thomas Powles, M.D., Begoña P. Valderrama, M.D., Shilpa Gupta, M.D
N Engl J Med 2024; 390:875-888. March 7, 2024
