مترجم: فاطمه عطارزاده – ارشد بیوشیمی
این کارآزمایی کنترل‌شده غیرتصادفی بر روی ۳۰ فرد مبتلا به اریتم و گرگرفتگی مرتبط با روزاسه نشان داد که تزریق زیر جلدی آنتی‌بادی‌های مونوکلونال علیه گیرنده پپتیدی مرتبط با ژن کلسیتونین که هر ۴ هفته یک بار به مدت ۱۲ هفته تجویز می‌شد به طور قابل‌توجهی روزهای با گرگرفتگی و اریتم را در مقایسه با ۹ هفته کاهش داد.
آیا مهار پپتید مرتبط با ژن کلسیتونین می تواند اریتم و گرگرفتگی ناشی از روزاسه را بهبود بخشد و بی خطر است؟
مفهوم: این یافته ها نشان می دهد که مسیر پپتیدی مرتبط با ژن کلسی تونین ممکن است در پاتوفیزیولوژی اریتم و گرگرفتگی در روزاسه مهم باشد و مهار گیرنده پپتیدی مرتبط با ژن کلسی تونین در درمان اریتم و گرگرفتگی مرتبط با روزاسه تاثیر مثبت دارد.
اهمیت: درمان اریتم و گرگرفتگی در روزاسه چالش برانگیز است. پپتید مرتبط با ژن کلسی تونین (CGRP) با پاتوژنز روزاسه مرتبط است و این احتمال را افزایش می دهد که مهار مسیر CGRP می تواند ویژگی های خاصی از بیماری را بهبود بخشد.
هدف: بررسی اثربخشی، تحمل و ایمنی ارتوماب، آنتی بادی مونوکلونال ضد گیرنده CGRP، برای درمان اریتم و گرگرفتگی مرتبط با روزاسه.
طراحی، تنظیم و شرکت‌کنندگان: این کارآزمایی کنترل‌شده تک‌مرکزی، تک‌گروهی و غیرتصادفی‌سازی شده بین ۹ ژوئن ۲۰۲۰ تا ۱۱ مه ۲۰۲۱ انجام شد. شرکت‌کنندگان واجد شرایط شامل بزرگسالان مبتلا به روزاسه با حداقل ۱۵ روز اریتم متوسط تا شدید و/یا گرگرفتگی متوسط تا شدید بودند. هیچ درمان همزمان دیگری برای روزاسه در طول دوره مطالعه مجاز نبود. بازدیدها در مرکز دانمارکی، بیمارستان دانشگاه کپنهاگ، Rigshospitalet در کپنهاگ، دانمارک انجام شد. شرکت کنندگان ۱۴۰ میلی گرم ارنوماب را به صورت زیر جلدی هر ۴ هفته به مدت ۱۲ هفته دریافت کردند. یکبار ویزیت جهت پیگیری ایمنی در هفته ۲۰ انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها از ژانویه ۲۰۲۳ تا ژانویه ۲۰۲۴ انجام شد.
مداخلات: ۱۴۰ میلی گرم ارنوماب هر ۴ هفته به مدت ۱۲ هفته.
پیامدها و معیارهای اصلی: پیامد اولیه میانگین تغییر در تعداد روزهای همراه با گرگرفتگی متوسط تا شدید در طول هفته‌های ۹ تا ۱۲ در مقایسه با دوره اجرا ۴ هفته‌ای (پایه) بود. میانگین تغییر در تعداد روزهای با اریتم متوسط تا شدید یک پیامد ثانویه بود. عوارض جانبی برای شرکت کنندگانی که حداقل ۱ دوز ارنوماب دریافت کرده بودند ثبت شد. تفاوت میانگین ها با آزمون t زوجی محاسبه شد.
نتایج: در مجموع ۳۰ شرکت‌کننده (میانگین سنی، ۳۸.۸ سال؛ ۲۳ زن، ۷۷ درصد، ۷ مرد، ۲۳ درصد) وارد شدند که ۲۷ نفر مطالعه ۱۲ هفته‌ای را تکمیل کردند. میانگین تعداد روزهای با گرگرفتگی متوسط تا شدید از ۲۳.۶ (۵.۸) روز در ابتدا به ۶.۹ روز (۱۰.۴- تا ۳.۴- روز) کاهش یافت. میانگین تعداد روزهای با اریتم متوسط تا شدید از ۱۵.۲ (۹.۱) روز در ابتدا به میزان ۸.۱- روز (۱۲.۵- تا ۳.۷- روز) کاهش یافت. عوارض جانبی شامل یبوست خفیف تا متوسط گذرا (۱۰ شرکت کننده ۳۳%)، بدتر شدن گذرا گرگرفتگی (۴ شرکت کننده ۱۳%)، نفخ (۳ شرکت کننده ۱۰%) و عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی (۳ شرکت کننده ۱۰%)، مطابق با داده های قبلی بود. یک شرکت‌کننده مطالعه را به‌دلیل عارضه جانبی جدی (پذیرش در بیمارستان به دلیل سنگ‌های صفراوی غیرمرتبط با مطالعه) متوقف کرد و ۲ شرکت‌کننده به دلیل کمبود زمان از رضایت خود صرف‌نظر کردند.
نتیجه‌گیری و ارتباط: این یافته‌ها نشان می‌دهد که ارنوماب میتواند در کاهش گرگرفتگی همراه با روزاسه و اریتم مزمن مؤثر باشد (شرکت‌کنندگان عموماً درمان را به خوبی تحمل کردند، که با داده‌های قبلی سازگار بود) و اینکه مهار گیرنده CGRP در درمان اریتم و گر گرفتگی همراه با روزاسه پتانسیل دارد. برای تأیید این یافته، آزمایش‌های بالینی تصادفی‌سازی شده بزرگ‌تری مورد نیاز است.
Nita K. F. Wienholtz, MD, PhD; Casper E. Christensen, MD, PhD; Thien P. Do, MD, PhD
JAMA Dermatol. April 17, 2024
