آپاداسیتینیب در نوجوانان مبتلا به درماتیت آتوپیک متوسط تا شدید

مترجم: فاطمه عطارزاده – ارشد بیوشیمی

آیا اثربخشی آپاداسیتینیب در درمان طولانی مدت و عوارض جانبی قابل قبول در نوجوانان مبتلا به درماتیت آتوپیک ماندگار است؟

در این مطالعه با استفاده از داده‌های سه کارآزمایی بالینی تصادفی‌شده فاز ۳ شامل ۵۴۲ نوجوان، آپاداسیتینیب یک‌بار در روز (۱۵ یا ۳۰ میلی‌گرم) به همراه یا بدون کورتیکواستروئیدهای موضعی در درمان درماتیت آتوپیک متوسط تا شدید مؤثر بود و پاسخ‌ها تا ۷۶ مورد حفظ شد.

طی هفته های درمان علائم خطرناکی مشاهده نشد.

مفهوم: تجزیه و تحلیل فعلی ۳ کارآزمایی بالینی تصادفی شده نشان داد که درمان با آپاداسیتینیب در نوجوانان مبتلا به درماتیت آتوپیک متوسط تا شدید، نتایج بلندمدت مطلوبی تا هفته ۷۶ داشت.

درماتیت آتوپیک (AD) یک بیماری شایع پوستی التهابی مزمن است که با علائم اگزمایی و خارش شدید مشخص می شود. سن شروع AD متغیر است و می تواند در هر مقطعی از زندگی اتفاق بیفتد و بیشترین شیوع آن در دوران کودکی است. شیوع AD در کودکان ۲۰% تخمین زده می شود که ۱۰% تا ۲۰% موارد در دوران نوجوانی ادامه می یابند که در طی آن میزان شیوع از ۵% تا ۲۰% متغیر است که بر اساس موقعیت جغرافیایی متفاوت است. نوجوانان مبتلا به AD تأثیراتی را بر کیفیت زندگی تجربه می کنند که با سایر گروه های سنی مشترک است، مانند افزایش آمار افسردگی و اضطراب. با توجه به اهمیت رشد روانی اجتماعی در دوران نوجوانی، AD همچنین بر هویت، ایجاد رابطه، عزت نفس و عملکرد مدرسه تأثیر می گذارد. علاوه بر این، افزایش استقلال طلبی در دوران نوجوانی می‌تواند بر پایبندی و رفتارهای ریسک‌پذیر تأثیر بگذارد که می‌تواند برنامه‌های درمانی را به چالش بکشد. علاوه بر این، گزارش هایی از افزایش رفتار خودکشی در نوجوانان مبتلا به AD وجود دارد. با توجه به اثرات منفی آن بر کیفیت زندگی نوجوانان، نیاز به درمان های موجود برای این جمعیت وجود دارد.

علاوه بر استفاده از مرطوب‌کننده‌های بدون نسخه، درمان‌های موضعی پایه اصلی برای AD، به‌ویژه کورتیکواستروئیدها، و همچنین مهارکننده‌های کلسینورین، فسفودی استراز-۴ و ژانوس کیناز (JAK) هستند. بیماران مبتلا به AD متوسط تا شدید که به اندازه کافی به درمان‌های موضعی پاسخ نمی‌دهند یا نسبت به آن‌ها تحمل ندارند، ممکن است مجبور شوند به درمان‌هایی مانند فتوتراپی یا درمان‌های سیستمیک بروند. طی دهه گذشته، داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی معمولی (به عنوان مثال، سیکلوسپورین، متوترکسات، آزاتیوپرین، مایکوفنولات موفتیل و پردنیزون) تنها گزینه برای درمان سیستمیک بودند. داروهای بیولوژیک (در ابتدا dupilumab) درمان AD را متحول کردند، و اخیراً، مهارکننده های JAK توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده برای AD متوسط تا شدید تأیید شده است.

آپاداسیتینیب یک مهارکننده خوراکی با مولکول کوچک JAK با قدرت بازدارندگی بیشتر برای JAK1 نسبت به JAK2، JAK3 یا تیروزین کیناز ۲ است. این دارو در بسیاری از حوزه ها از جمله اتحادیه اروپا، ژاپن، کانادا و ایالات متحده تایید شده است. برای درمان AD متوسط تا شدید در بیماران ۱۲ سال و بالاتر. در ۳ کارآزمایی بالینی تصادفی شده چند مرکزی فاز ۳ دوسوکور، کنترل شده با دارونما (RCTs؛ اندازه گیری ۱، اندازه گیری بالا ۲، و کارآزمایی AD Up)، آپاداسیتینیب ، ۱۵ یا ۳۰ میلی گرم،یکبار در روز نتایج قابل قبول تری نسبت به دارو نما داشت. (کارآزمایی اندازه گیری ۱ و اندازه گیری ۲) یا با کورتیکواستروئیدهای موضعی (کارآزمایی AD Up) تا ۱۶ هفته در بزرگسالان و نوجوانان مبتلا به AD متوسط تا شدید.

هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی اثربخشی آپاداسیتینیب، ۱۵ میلی‌گرم و ۳۰ میلی‌گرم، با یا بدون کورتیکواستروئیدهای موضعی در نوجوانان ۱۲ تا ۱۷ ساله مبتلا به AD متوسط تا شدید تا ۷۶ هفته بود.

اهمیت مطالعات Measure Up 1، Measure Up 2 و AD Up اثربخشی و عوارض جانبی upadacitinib را تا ۵۲ هفته در بزرگسالان و نوجوانان مبتلا به درماتیت آتوپیک (AD) نشان دادند. با این حال، نتایج بلند مدت (بیشتر از یک سال) در نوجوانان قبلاً در دسترس نبوده است.

کارآزمایی‌های Measure Up 1، Measure Up 2 و AD Up در حال انجام کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌شده فاز ۳ دوسوکور، کنترل‌شده با دارونما شامل نوجوانان (۱۲ تا ۱۷ سال) با AD متوسط تا شدید هستند. داده ها از آگوست ۲۰۱۸ تا آوریل ۲۰۲۲ جمع آوری شد و داده ها از ژوئن ۲۰۲۲ تا سپتامبر ۲۰۲۳ تجزیه و تحلیل شدند.

مداخلات: نوجوانان به صورت تصادفی ۱:۱:۱ برای دریافت ۱۵mg آپاداسیتینیب خوراکی در روز انتخاب شدند. آپاداسیتینیب ۳۰mg؛ یا دارونما، به تنهایی (میزان اندازه گیری ۱ و اندازه گیری ۲ کارآزمایی) یا با کورتیکواستروئیدهای موضعی (AD Up). در هفته ۱۶، بیماران تحت درمان با دارونما برای دریافت آپاداسیتینیب، ۱۵mg، یا آپاداسیتینیب، ۳۰mg، مجددا تصادفی شدند.

پیامدها و اقدامات اصلی: نقاط پایانی همزمان اولیه برای ارزیابی اثربخشی شامل دستیابی به ۷۵% یا بیشتر کاهش در ناحیه اگزما بود.

نتایج: از تمام مطالعات، ۵۴۲ نوجوان وارد شدند. از این تعداد، ۲۸۴ نفر (۵۲.۴%) زن بودند. در هفته ۷۶، در میان بیماران در کارآزمایی‌های Measure Up 1، Measure Up 2 و AD Up، EASI-75 توسط ۸۹.۱٪، ۸۴.۴٪ و ۸۷.۸٪ از نوجوانان مصرف کننده upadacitinib، mg15 و ۹۶.۱٪، ۹۳.۶% و ۸۲.۷% از نوجوانانی که ۳۰mg آپاداسیتینیب مصرف می کنند، نشان دهنده حفظ یا بهبود EASI-75 در طول ۷۶ هفته با آپاداسیتینیب است. پیامدهای بلندمدت در شرکت کنندگان Measure Up 1، Measure Up 2 و AD Up با عوارض جانبی شناخته شده آپاداسیتینیب (عفونت هرپسی و افزایش کراتین کیناز) همراه بود. هیچ سیگنال جدیدی با هر دو دوز مشاهده نشد.

نتیجه‌گیری و ارتباط: در این مطالعه با ارزیابی ۳ کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده، درمان طولانی‌مدت نوجوانان مبتلا به AD متوسط تا شدید با آپاداسیتینیب، نتایج مطلوب، با پاسخ‌های اثربخشی پایدار تا ۷۶ هفته را نشان داد.

Amy S. Paller, MD; Pedro Mendes-Bastos, MD; Elaine Siegfried, MD

JAMA Dermatol. October 23, 2024. doi:10.1001/jamadermatol.2024.3696