Julio Rosenstock, M.D., Amoolya Gowda, M.D
دستورالعمل های درمانی کنونی برای دیابت نوع ۲ درمانهای گام به گام مبتنی بر انکرتین را توصیه می کند که به عنوان درمان های تزریقی خط اول استفاده می شود. با این حال شروع استفاده از آنالوگ های انسولین نیز یک یا دوبار روزانه، برای کمک به کنترل قند خون استراتژی درمانی رایجی است.
نگرانی در مورد تزریقات روزانه و کاهش پایبندی به درمان به میزان قابل توجهی موجب کنترل کمتر از حد مطلوب قند خون در بسیاری از افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ می شود. بیماران عموماً تزریق کمتری را ترجیح می‌دهند و از این رو مزایای کاهش دفعات تزریق در مورد استفاده از آگونیست های گیرنده پپتید ۱ شبه گلوکاگون در هفته (GLP-1) توسط پژوهشهای بالینی نشان داده شده است که پایبندی درمان و کنترل قند خون را بهبود می بخشد. مزایای مشاهده شده از آگونیست های گیرنده GLP-1 تزریقی یک بار در هفته در دیابت نوع ۲ ممکن است ناشی از تزریق یکبار در هفته انسولین نیز باشد.
آنالوگ انسولین نیاز به انسولین را طی یک هفته کامل پس از یک تزریق زیر جلدی پوشش می دهد. طی یک کارآزمایی کوتاه مدت افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ که قبلاً انسولین دریافت نکرده بودند، به دو گروه تقسیم شدند، دریافت کننده آنالوگ انسولین و انسولین گلارژین U100 یک بار در روز. مقایسه دو گروه نشان دهنده کنترل قند خون مشابه و نرخ پایین هیپوگلیسمی را در دو گروه آزمایشی بود.
یک برنامه توسعه بالینی فاز ۳A، ONWARDS، اثربخشی و ایمنی آنالوگ انسولین یک بار در هفته را در جمعیت‌های مختلف و درمانهای مقایسه‌کننده، همانطور که قبلاً توضیح داده شد، ارزیابی کرد. سه کارآزمایی شامل شرکت‌کنندگان مبتلا به دیابت نوع ۲ بود که قبلاً انسولین دریافت نکرده بودند. ONWARDS 1 (این کارآزمایی)، ONWARDS 3 (یک کارآزمایی تصادفی، دوسوکور ۲۶ هفته‌ای با دوره پیگیری ۵ هفته‌ای) و ONWARDS 5 (یک کارآزمایی ۵۲ هفته ای با برچسب باز با یک دوره پیگیری ۵ هفته ای). ONWARDS 2 و ۴ شامل شرکت‌کنندگانی بود که قبلاً انسولین دریافت کرده بودند، و OSWARDS 6 شرکت‌کنندگان مبتلا به دیابت نوع ۱ بودند. کارآزمایی حاضر ONWARDS 1، اثربخشی و ایمنی طولانی مدت آنالوگ انسولین یک بار در هفته را در مقایسه با انسولین گلارژین U100 یک بار در روز، هر دو در ترکیب با درمان های غیر انسولین کاهش دهنده گلوکز (شامل آگونیست های گیرنده GLP-1 و انتقال دهنده های همراه گلوکز سدیم ۲۲] [SGLT) در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ که قبلاً انسولین دریافت نکرده بودند، بررسی کرد.
سابقه و هدف Insulin icodec :یک آنالوگ انسولین پایه با مصرف یکبار در هفته برای مدیریت دیابت است.
ما کارآزمایی ۷۸ هفته‌ای تصادفی‌سازی شده، برچسب باز، فاز ۳a درمان به هدف (شامل یک فاز اصلی ۵۲ هفته‌ای و یک مرحله تمدید ۲۶ هفته‌ای، به‌علاوه یک دوره پیگیری ۵ هفته‌ای) شامل بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع ۲ (سطح هموگلوبین گلیکوزیله، ۷ تا ۱۱%) که قبلاً انسولین دریافت نکرده بودند انجام دادیم. شرکت کنندگان به طور تصادفی در نسبت ۱:۱ برای دریافت انسولین icodec یک بار در هفته یا انسولین گلارژین U100 یک بار در روز قرار گرفتند. نقطه پایانی اولیه تغییر در سطح هموگلوبین گلیکوزیله از ابتدا تا هفته ۵۲ بود. نقطه پایانی ثانویه تأییدی درصد زمان صرف شده در محدوده گلیسمی ۷۰ تا ۱۸۰ میلی گرم در دسی لیتر (۳.۹ تا ۱۰ میلی مول در لیتر) در هفته های ۴۸ تا ۵۲ بود. دوره های هیپوگلیسمی (از پایه تا هفته های ۵۲ و ۸۳) ثبت شد.
نتایج : هر گروه شامل ۴۹۲ شرکت کننده بود. ویژگی های پایه در دو گروه مشابه بود. میانگین کاهش سطح هموگلوبین گلیکوزیله در هفته ۵۲ با icodec بیشتر از گلارژین U100 بود (از ۸.۵۰٪ به ۶.۹۳٪، با icodec میانگین تغییر، ۱.۵۵% و از ۸.۴۴٪ به ۷.۱۲٪ با تغییر گلارژینU10] ، -۱.۳۵ %]) که نشان دهنده برتری icodec بود. درصد زمان سپری شده در محدوده گلیسمی ۷۰ تا ۱۸۰ میلی گرم در دسی لیتر با icodec به طور قابل توجهی بالاتر از گلارژین U100 بود (۷۱.۹% در مقابل ۶۶.۹)، که برتری icodec را تایید کرد. هیچ سیگنال ایمنی جدیدی شناسایی نشد و بروز عوارض جانبی در دو گروه مشابه بود.
نتیجه گیری: کنترل گلیسمی با انسولین icodec یک بار در هفته نسبت به انسولین گلارژین U100 یک بار در روز به طور قابل توجهی بهتر بود.
N Engl J Med 2023; 389:297-308. July 27, 2023
