Joel M. Gelfand, MD, MSCE; Daniel B. Shin, PhD; April W. Armstrong, MD, MPH
ارتباط داروی اپرِمیلاست با زیست نشانگرهای (بیومارکرهای) کاردیومتابولیک التهابی عروق آئورتی و بافت چربی چیست؟
در این کارآزمایی بالینی بی نام و غیرتصادفی شده بر روی ۷۰ فرد بزرگسال مبتلا به پسوریازیس متوسط تا شدید، داروی اپرمیلاست ارتباط معمولی با التهاب عروق آئورتی و یک متغیر داشت، اما به طور کل ارتباط سودمندی با چند بیومارکر یا زیست نشانگر کاردیومتابولیک نشان داد.
این دارو همچنین با کاهش ۵٪ تا ۶٪ در بافت چربی زیرجلدی و احشایی همراه بود که ۱۶ هفته پس از درمان رخ داد و تا هفته ۵۲ ادامه یافت.
موضوع: اپرمیلاست ممکن است ارتباط سودمندی با بیماری کاردیومتابولیک در بیماران مبتلا به پسوریازیس داشته باشد، اما این یافته ها باید به وسیله کارآزمایی های دارونما- کنترل شده تایید شود.
اهمیت: پسوریازیس یک بیماری التهابی همراه با بیماری متابولیک و قلبی- عروقی است. آپرمیلاست یک مهارکننده فسفودی استراز ۴ است که معمولاً برای درمان پسوریازیس استفاده می شود و می تواند کاهش وزن ایجاد کند.
هدف: تعیین ارتباط بین اپرمیلاست و التهاب عروق آئورت که به وسیله توموگرافی کامپیوتری/ توموگرافی پرتوی پوزیترون F-fluorodeoxyglucose (FDG-PET/CT)، نشانگرهای کاردیومتابولیک (پیامدهای اولیه در هفته ۱۶)، و ترکیب چربی شکم ارزیابی شدند.
طرح، شرایط و شرکت کنندگان: کارآزمایی بالینی تک گروهی، بی نام، مداخله ای، و غیرتصادفی شده که دو محقق بی اطلاع از زمان تحقیق نیز پیامدهای آزمایشگاهی و تصویربرداریِ آن را بین ۱۱ آوریل ۲۰۱۷ و ۱۷ آگوست ۲۰۲۱ در ۷ محل درماتولوژی در ایالات متحده ارزیابی کردند. در کل ۱۰۱ بیمار مبتلا به پسوریازیس متوسط تا شدید غربالگری شدند، ۷۰ نفر ثبت نام کردند، ۶۰ نفر ۱۶ هفته درمان را کامل کردند، و ۳۹ نفر نیز ۵۲ هفته درمان را کامل کردند.
اقدام درمانی: مصرف داروی اپرمیلاست، ۳۰ میلی گرم، دو بار در روز.
پیامدها و معیارهای اصلی: التهاب عروقی ائورت (به وسیله FDG-PET/CT) اندازه گیری شد)، ۶۸ بیومارکرهای کاردیومتابولیک، و ترکیب چربی شکمی در ۱۶ هفته و ۵۲ هفته در مقایسه با خط مبنا (به وسیله CT ) اندازه گیری شد.
نتایج: میانگین سنی (SD) 70 بیمار ۴۷.۵ سال (۱۴.۶) بود، ۵۴ نفر مذکر (۷۷.۱٪)، ۴ نفر سیاه پوست (۵.۷٪)، و ۵۸ نفر سفید پوست (۸۲.۹%) بودند. هیچ تغییری در التهاب عروق آئورت در هفته ۱۶ (با نسبت هدف به زمینه، -۰.۰۲؛ -۰.۰۸ تا ۰.۰۵) یا هفته ۵۲ (نسبت هدف به زمینه ، -۰.۰۷؛ -۰.۱۵ تا ۰.۰۱) در مقایسه با خط مبنا وجود نداشت. در هفته ۱۶ کاهش سودمند و بالقوه ای در میزان اینترولوکین ۱b، والین، لوسین، ایزولوسین، فتوئینA ، و اسیدهای آمینه زنجیره منشعب مشاهده شد. در هفته ۵۲ در مقایسه با خط مبنا، کاهش مفید و بالقوه ای در فریتین، بتا هیدروکسی بوتیرات، استون، و اجسام کتونی مشاهده شد ولی اپولیپوپروتئین A-1 افزایش یافت، اما برون ریزی کلسترول کاهش یافت. بافت چربی زیرجلدی و احشایی در هفته ۱۶ تقریباً ۵٪تا ۶٪ کاهش یافت که تا هفته ۵۲ حفظ شد.
نتیجه گیری و ارتباط:
یافته های این کارآزمایی بالینی غیرتصادفی نشان می دهند که اپرمیلاست یک ارتباط معمولی با التهاب عروق ائورتی دارد اما با یک زیرمجموعه از زیست نشانگرهای (بیومارکرهای) کاردیومتابولیک ارتباط سودمندی دارد. همچنین با کاهش چربی زیرجلدی و احشایی هم ارتباط دارد که نشان می دهد این دارو ممکن است در کل برای بیماران مبتلا به بیماری کاردیومتابولیک و پسوریازیس مفید باشد.
JAMA Dermatol. September 21, 2022
