Krupa B. Doshi, M.D
خانمی ۷۰ ساله مبتلا به دیابت نوع ۱ برای مراقبت دیابتی به کلینیک غدد مراجعه کرد. او دیابت طولانی مدت داشت که با مرحله ۳ بیماری مزمن کلیه، نوروپاتی و رتینوپاتی پیشرفته همراه با اختلال شدید بینایی، همراه شده بود. او یک رژیم انسولین پایه-بولوس دریافت می کرد و سطح گلوکز خون خود را چهار تا هفت بار در روز با یک لانست برای تست انگشت (نمونه گیر خون انگشتی) و یک گلوکومتر سخنگو کنترل می کرد. او چندین دهه به طور مداوم روزانه چندین آزمایش گلوکز انجام می داد که منجر به درد، کبودی و در نهایت ایجاد زخم و پینه همراه با هایپرپیگمانتاسیون نوک انگشتان می شد. سطح هموگلوبین گلیکوزیله او ۶ درصد بود. او کم خون نبود و هیچ دارویی مصرف نمی کرد که بتواند با اندازه گیری هموگلوبین گلیکوزیله تداخل داشته باشد. او به ندرت به پزشک مراقبت های اولیه خود مراجعه می کرد. این مورد، اهمیت آموزش مجدد منظم را در خود مدیریتی دیابت، حتی برای بیماران مبتلا به دیابت طولانی مدت، برجسته می کند. به بیمار توصیه شد برای آزمایش از کناره های جانبی انگشتان خود که درد کمتری دارند استفاده کند، لانست خود را با هر بار استفاده عوض کند و عمق قرار دادن لانست را تنظیم کند. علاوه بر این، کاهش هموگلوبین گلیکوزیله هدف او و در نظر گرفتن استفاده از یک مانیتور مداوم قند سخنگو توصیه شد. متاسفانه بیمار برای پیگیری مراجعه نکرد.
N Engl J Med 2023; 388:e14. February 9, 2023
