Wei-Kai Hung, M.D., Wen-Hung Chung, M.D., Ph.D
مردی ۳۰ ساله با سابقه ۲ هفته ای راش و تب در بیمارستان بستری شد. چهار هفته قبل از مراجعه، او تری متوپریم-سولفامتوکسازول را برای درمان فولیکولیت مصرف کرده بود. دمای بدن او ۳۹.۱ درجه سانتیگراد بود. معاینه فیزیکی، بثورات موبیلیفرم را در تنه، بازوها و پاها (پانل A)، لنفادنوپاتی تحت فکی و اریتم صورت بدون درگیری دور چشم (پانل B) نشان داد. چهار روز پس از بستری، ادم صورت ایجاد شد (پانل C). اوج مقادیر آزمایشگاهی در طول بستری در بیمارستان شامل تعداد ائوزینوفیل مطلق ۳۰۲۸ در میلی متر مکعب (محدوده مرجع ۴۰ تا ۳۵۰)، سطح آلانین آمینوترانسفراز ۹۸۹U در لیتر (مقدار مرجع، <36)، و سطح آسپارتات آمینوترانسفراز ۱۶۲U در لیتر (مقدار مرجع، <34) بود. سطح کراتینین سرم و همچنین آزمایش ادرار، رادیوگرافی قفسه سینه، آزمایش آنتی بادی ضد هسته ای و آزمایش هپاتیت ویروسی و عفونت مایکوپلاسما پنومونیه، نرمال بود. بیوپسی پوست، درماتیت رابط را با انفیلتراسیون ائوزینوفیلیک و لنفوسیتی نشان داد. امتیاز ثبت اروپایی، عوارض جانبی شدید پوستی (RegiSCAR) 7 (هفت) بود که نشان دهنده تشخیص قطعی واکنش دارویی با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک (DRESS) مربوط به درمان با تری متوپریم-سولفامتوکسازول بود. (امتیازات RegiSCAR از ۴- تا ۹ متغیر است، با نمرات بالاتر نشان دهنده تشخیص قطعی تر است؛ نمره بیش از ۵ نشان دهنده تشخیص قطعی است.) درمان با گلوکوکورتیکوئیدهای سیستمیک و سیکلوسپورین آغاز شد و به بیمار توصیه شد از داروهای عوامل ضد میکروبی حاوی سولفونامید خودداری کند. در ۱ ماه پیگیری، علائم وی کاهش یافته بود.
N Engl J Med 2022; 387:167. July 14, 2022
