سیفلیس ثانویه گرانولوماتوز: یک تظاهر غیر معمول از مقلد بزرگ

Faraz Yousefian, DO. Hayoung Wang, OMS-I. Sujitha Yadlapati, MD

مردی ۲۰ ساله با سابقه ۶ هفته ای ندول های اریتماتوز متعدد، حساس و در حال گسترش بر روی پیشانی، بینی و ساعد خود همراه با سردرد شدید و فتوفوبیا و خستگی مراجعه کرد. او بهبود کمی در کاهش استروئیدی سیستمیک نشان داد.

معاینه فیزیکی، ۲ ندول اریتماتوز کاملاً مشخص به اندازه ۱×۰.۵ سانتی‌متر را روی پیشانی و تعداد زیادی دیگر روی بازوها نشان داد (شکل ۱). ندول های روی پیشانی با لنفادنوپاتی در ناحیه گردن همراه بود. بیوپسی پانچ ضایعه، یک ارتشاح گرانولوماتوز پوستی متراکم با لنفوسیت ها و سلول های پلاسما متعدد را نشان داد (شکل ۲). رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی برای ترپونما پالیدوم، اسپیروکت های متعددی را شناسایی کرد که تشخیص سیفلیس ثانویه را تایید می کند. درمان با بنزاتین پنی سیلین G منجر به رفع کامل علائم شد.

شکل ۱: ندول های اریتماتوز متعدد و توده زیر جلدی روی پیشانی.

شکل ۲: بافت شناسی ضایعه پیشانی که یک ارتشاح گرانولوماتوز پوستی متراکم را با لنفوسیت ها و سلول های پلاسما متعدد (فلش قرمز) در (A) 10× و (B) قدرت کمتر در رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین نشان می دهد.

بحث: تظاهرات کلاسیک سیفلیس اولیه، یک شانکر بدون درد است که اغلب می توان از آن چشم پوشی کرد. بیماران اغلب در مرحله ثانویه، سیفلیس با بثورات لکه زرد بدون درد، قرمز یا مسی رنگ که کف دست و پاها را درگیر می کند، یا فوران موربیفرم روی تنه ظاهر می شوند. ویژگی‌های بالینی سیفلیس می‌تواند بسیار متفاوت باشد و آن را به “مقلد بزرگ” تبدیل کند. همانطور که در این مورد دیده می شود، التهاب گرانولوماتوز همراه با ندول های لنفوهیستوسیتی و پلاسماسل ها، یک ویژگی بافت شناسی غیر معمول سیفلیس ثانویه است. برخلاف سیفلیس ثانویه معمولی، سیفلیس ثانویه گرانولوماتوز از نظر بالینی با پاپول‌ها یا ندول‌های اریتماتوز بدون علامت، پایدار ظاهر می‌شود و کف دست و پا را از بین می‌برد. معمولاً این ضایعات سر، گردن، تنه و اندام‌ها را درگیر می‌کنند. این تظاهرات غیرمعمول بیشتر به مشکل در تشخیص بالینی کمک می کند. ضایعات سیفلیس ثانویه همچنین ممکن است یک الگوی اسپوروتریکوئیدی را نشان دهند که ممکن است با انتشار لنفاوی ترپونما پالیدوم بیان شود. برخلاف سایر شرایط اسپوروتریکوئید که اندام‌ها را با یا بدون آدنوپاتی مرتبط درگیر می‌کنند، سیفلیس ثانویه اسپوروتریکوئید نواحی غدد لنفاوی پس گوش، پس‌سری و خلفی گردن را تحت تأثیر قرار می‌دهد. پسوریازیس، اگزانتم ویروسی، لنفوم جلدی، گرانولوم حلقوی و سارکوئیدوز از جمله تشخیص های افتراقی سیفلیس ثانویه هستند. به دلیل طیف گسترده ای از ویژگی های بالینی و هیستوپاتولوژیک، سیفلیس به درستی تقلید کننده بزرگ نامیده می شود. از نظر بافت شناسی، ارتشاح پوستی غنی از سلول های پلاسما شایع است، در حالی که تشکیل گرانولوم با ارتشاح لنفوهیستیوسیتیک مخلوط با سلول های پلاسما نادر است. هنگامی که این یافته های هیستوپاتولوژیک ذکر می شود، تشخیص سیفلیس ثانویه مهم است. آزمایش سرولوژیک، اصلی ترین روش غربالگری و تشخیص سیفلیس است. اگرچه تشخیص ترپونما پالیدوم با روش ایمونوهیستوشیمی به طور گسترده در دسترس است، اما گران است. بنزاتین پنی سیلین، درمان انتخابی برای تمام مراحل سیفلیس است.

The American Journal of Medicine. VOLUME 136, ISSUE 2, E25-E26, FEBRUARY 2023