مترجم: الهام خاقانی – پزشک عمومی
خانمی ۷۳ ساله به دلیل ناراحتی و تورم زیر زیر بغل چپ ۱ هفتهای به کلینیک ارائه دهنده مراقبت های اولیه مراجعه کرد (شکل ۱). او برای اولین بار متوجه تورم زیر بغل همراه با کشش دردناکی در هنگام بلند کردن بازو و انجام فعالیت های معمولی مانند برس زدن موهایش شد. علائم او با بالا بردن و دور کردن شانه بیشتر میشد. او هرگونه علائم اساسی (از جمله تب یا کاهش وزن)، سابقه بدخیمی شناخته شده، جراحی سینه یا ضربه به آن ناحیه را انکار کرد. بیمار، یک پرستار حرفهای بود که کارش شامل استفاده مکرر از اندام فوقانی و بلند کردن اجسام سنگین بود.
شکل ۱ تظاهر اولیه با تورم زیر بغل و رشته قابل مشاهده.
ارزیابی: در معاینه، یک رشته (رگه) زیر جلدی طناب مانند از خط وسط زیر بغل چپ او عبور کرد و توسط ساعد داخلی با ادم متوسط همراه، قابل لمس بود. تشخیص های افتراقی اولیه ما شامل ترومبوز، بدخیمی زمینه ای یا انسداد لنفاوی مرکزی بود. در ابتدا سونوگرافی سینه چپ، ماموگرافی و سونوگرافی دوبلکس اندام فوقانی چپ انجام شد.
تشخیص: سونوگرافی و ماموگرافی سینه چپ هیچ توده زمینهای، انباشتگی مایعات یا مناطق انسدادی را نشان نداد. سونوگرافی دوبلکس اندام فوقانی چپ، ترومبوز وریدی عمقی یا سطحی را نشان نداد. ما اقدام به گرفتن سی تی اسکن قفسه سینه کردیم تا علل اصلی انسداد لنفاوی را رد کنیم. چنین مناطقی شناسایی نشد. هیچ گونه لنفادنوپاتی در ناحیه زیر بغل شناسایی نشد. با توجه به ظاهر در معاینه فیزیکی و رد سایر علل، بیمار مبتلا به سندرم شبه آگزیلاری ایدیوپاتیک تشخیص داده شد.
مدیریت: بیمار برای تخلیه لنفاوی و ماساژ به فیزیوتراپی ارجاع داده شد تا به رهایی رشته و فشار کمک کند و جریان لنفاوی را بهبود بخشد تا هرگونه انسداد میکروبی برطرف شود. پس از یک جلسه درمان، ناراحتی او برطرف شد و عملکرد او بازیابی شد (شکل ۲).
شکل ۲ مراجعه در ۱ هفته پس از انجام فیزیوتراپی با بهبود قابل مشاهده در تورم و ظاهر رشته.
بحث و نتیجه گیری: سندرم شبه آگزیلاری به تشکیل رشته بافت زیر جلدی در زیر بغل اشاره دارد که به سمت دیستال گسترش می یابد. این بیماری معمولاً در مدت کوتاهی پس از جراحی پستان در بیماران تشخیص داده می شود، به ویژه هنگامی که با لنفادنکتومی زیر بغل همراه باشد. به نظر می رسد سندرم شبه آگزیلاری به دلیل آسیب لنفاوی یا وریدی و اسکلروز ناشی از اختلال در شبکه لنفاوی موجود و بازسازی متعاقب آن عروق لنفاوی است که ممکن است به بافت زیر جلدی بچسبد و باعث تشکیل نوار شود. مطالعات تصویربرداری اغلب پیگیری میشوند، از جمله سونوگرافی و MRI. با این حال، تجسم رشته بدون توجه به روش تصویربرداری مورد استفاده، دشوار است.
این تظاهر سندرم شبه آگزیلاری، منحصر به فرد است زیرا با روش های اخیر جراحی پستان یا زیر بغل مرتبط نیست. از آنجایی که تشخیص سندرم شبه آگزیلاری صرفاً بالینی است، بروز واقعی سندرم شبه خود به خودی آگزیلاری احتمالاً بیشتر است و به سادگی تشخیص داده نمیشود. این وضعیت به خودی خود محدود شونده است و بیشتر، برطرف شدن آن در هفته های ۸-۱۲ هفته رخ می دهد. درمان موفقیت آمیز شامل تمرینات ملایم، درمان دستی (شامل تخلیه لنفاوی)، آموزش و هایپرترمی (استفاده موضعی از گرما) است.
Madiha Naqsh Siddiqui, MD. Irina Burman, MD, FACP. Erika Gale, MD
The American Journal of Medicine. VOLUME 136, ISSUE 6, E119-E120, JUNE 2023
