آرتریت واکنشی

Marijana Vičić, M.D., Ph.D., Larisa Prpić Massari, M.D., Ph.D

مردی ۴۰ ساله با سابقه ۲ هفته ای بثورات پوسته پوسته پا، تورم مفاصل و کمردرد به کلینیک پوست مراجعه کرد. او هیچ سابقه پزشکی شناخته شده ای نداشت اما ۷ روز قبل از شروع علائم فعلی اسهال و ترشحات مجرای ادرار داشت. در معاینه، پوسچول‌های زرد رنگ همراه با هیپرکراتوز منطبق با کراتودرمی بلنوراژیکوم روی سطوح کف پا مشاهده شد (پانل A). همچنین ضایعات پوستی جدید پسوریازیس روی پوست سر، تنه و پشت دست‌های او و همچنین حفره‌ات، هیپرکراتوز، تغییر رنگ و اونیکولیز دیستال در برخی از ناخن‌ها مشاهده شد. سایر یافته ها شامل ورم ملتحمه، گلوسیت مهاجرتی (پانل B)، تورم هر دو زانو (پانل C) و مچ پای راست و بالانیت سیرسینات (پانل D) بود. سطح پروتئین واکنشی C59 میلی گرم در لیتر (مقدار مرجع، <5) بود و آزمایش ادرار برای پیوری استریل مثبت بود. نتایج تجزیه و تحلیل مایع سینوویال زانوی چپ با آرتریت التهابی غیر عفونی مطابقت داشت. آزمایش فاکتور روماتوئید، کلامیدیا تراکوماتیس و سایر عوامل عفونی منفی بود. تشخیص آرتریت واکنشی داده شد. بیمار به کلینیک روماتولوژی ارجاع شد و آزمایشات بعدی برای HLA-B27 مثبت بود. پس از ۵ ماه درمان با داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی، گلوکوکورتیکوئیدهای سیستمیک و سولفاسالازین، علائم بیمار کاهش یافت.

N Engl J Med 2022; 386:2035. May 26, 2022