Nadine S. Maalouf, M.D., Meggie Morand, M.D
خانمی ۵۸ ساله با سابقه لیومیوسارکوما متاستاتیک رحمی با سابقه ۱ ماهه بثورات غیر خارش دار روی بازوها به کلینیک پوست مراجعه کرد. شش هفته قبل از مراجعه، او شیمی درمانی برای تسکین موقتی را با جمسیتابین و دوستاکسل شروع کرده بود که از طریق کاتترهای داخل وریدی محیطی تجویز شده بود. در معاینه، پلاک های هیپرپیگمانته در قسمت پشتی هر دو دست در محل تزریق داخل وریدی قبلی مشاهده شد. پوست تیره بازوها در یک الگوی خطی در امتداد شبکه وریدهای سطحی (پانل های A و B) به سمت بالا کشیده شده است. ضایعات پوستی قابل لمس کمی وجود داشت اما حساس نبودند. تشخیص هیپرپیگمانتاسیون فوق وریدی سرپانتین مرتبط با دوستاکسل انجام شد. هایپرپیگمانتاسیون فوق وریدی سرپانتین یک عارضه جانبی پوستی ناشی از چندین داروی شیمی درمانی داخل وریدی، از جمله دوستاکسل، وینورلبین و معمولاً فلورواوراسیل است.
مکانیسم هایپرپیگمانتاسیون پوست نامشخص است، اما واکنش خوش خیم است. وریدهای زیرین باز می مانند. با استفاده از کاتتر ورید مرکزی برای تزریق دارو می توان از واکنش جلوگیری کرد. در این بیمار یک کاتتر ورید مرکزی برای تجویز بعدی شیمی درمانی قرار داده شد. در ویزیت بعدی ۲ ماه بعد، بثورات کاهش یافته بود.
N Engl J Med 2022; 387:e67. December 22, 2022
