آسیب حاد کلیه با هیپوکالمی شدید

Malgorzata Sacewicz-Nowak, MD, PhD. Agnieszka Siejka, MD, PhD

یک بیمار با آسیب حاد کلیه و هیپوکالمی شدید با موفقیت توسط لانروتید و گیرنده پپتیدی رادیونوکلئید (PRRT) درمان شد.

گزارش موردی: خانمی ۴۶ ساله با آسیب حاد کلیه و هیپوکالمی شدید مراجعه کرد. او اسهال آبکی که چندماه طول کشیده بود را گزارش داد. نتایج آزمایشات آزمایشگاهی در شکل A، ستون I (در هنگام پذیرش) و II (در هنگام ترخیص) ارائه شده است. سی تی اسکن تومور بزرگ پانکراس را نشان داد (شکل B1)، و عکس برداری با اشعه ایکس قفسه سینه طبیعی بود. او برای جراحی ارجاع شد که نئوپلاسم نورواندوکرین با شاخص Ki67 <1% (نئوپلاسم های نورواندوکرین G1) را نشان داد. پس از لاپاراتومی، او دوباره دچار آسیب حاد کلیه و هیپوکالمی شد (شکل A، ستون III). او با اسهال، درد شدید در ناحیه لومبوساکرال و ادم متوسط اندام تحتانی بستری بود. نئوپلازی غدد درون ریز متعدد نوع ۱ حذف شد و سطح بالای پپتید وازواکتیو روده ای  VIPoma را تایید کرد (شکل A، ستون III).

شکل:

(A). آزمایشات آزمایشگاهی در طول درمان: I اولین پذیرش. II  پنج هفته بعد؛ III پس از جراحی؛ IV در پذیرش در بخش ما؛ V  سه هفته بعد؛ VI  شش ماه پس از درمان با رادیونوکلئید گیرنده پپتیدی (PRRT).

(B). B1 سی تی اسکن شکم در هنگام تشخیص. B2 اسکن شکم ۶ ماه پس از PRRT.

(C). MRI و CT اسکن قبل از PRRT.

لانروتید (۱۲۰ میلی گرم زیر جلدی) اسهال را در عرض چند ساعت بهبود بخشید و همراه با درمان اضافی باعث بهبود کلی بالینی شد. بیست روز بعد به دلیل عود علائم مجدداً آنالوگ سوماتوستاتین تجویز شد. بیمار در شرایط بالینی خوب مرخص شد (شکل A، ستون V)، و لانروتید هر ۴ هفته یکبار تجویز شد.

MRI و CT (^۶۸Ga-NETSPOT) بیان بیش از حد گیرنده سوماتوستاتین (SSTR) را در تومور پانکراس و غدد لنفاوی شکمی با حداکثر مقدار جذب استاندارد تایید کردند، ۶۸.۸- (شکل C). بیمار برای PRRT ارجاع شد و یک دوز MBq7400 از ^۱۷۷Lu-DOTATATE دریافت کرد و همزمان درمان لانروتاید را ادامه داد. شکل A، ستون VI نتایج آزمایشات آزمایشگاهی ۹ ماه پس از PRRT را نشان می دهد. CT بر اساس معیارهای RECIST (معیارهای ارزیابی پاسخ در تومورهای جامد) رگرسیون نسبی را نشان داد (شکل B) و بیمار برای مشاوره جراحی ارجاع شد.

بحث: VIPoma یک نئوپلاسم نادر پانکراس، بدخیم (تا ۷۰٪) و متاستاتیک نورواندوکرین است. این بیماری با اسهال آبکی، هیپوکالمی و سندرم آکلرهدریا همراه است. آنالوگ های سوماتوستاتین، خط اول درمان در نظر گرفته می شوند و به دنبال آن یک یا چند مورد از موارد زیر انجام می شود: PRRT، درمان هدفمند مولکولی (اورولیموس، سونیتینیب)، و شیمی درمانی. درمان با رادیونوکلئید گیرنده پپتیدی به عنوان درمان خط دوم در مواردی که نئوپلاسم های نورواندوکرین درجه ۱ یا درجه ۲ غیرقابل عمل هستند توصیه می شود. مطالعه در حال انجام NETTER-2 ارزیابی می کند که آیا درمان خط اول با ^۱۷۷Lu-DOTATATE در ترکیب با اکتروتید می تواند از پیشرفت بیماری  در بیماران مبتلا به تومورهای نورواندوکرین گوارشی گرید ۲ به گرید ۳ جلوگیری کند؟

در اینجا پیشنهاد می کنیم که در بیماران مبتلا به اسهال آبکی، هیپوکالمی و سندرم آکلرهیدریا، آنالوگ های سوماتوستاتین باید زودتر تجویز شود. این نکته قابل توجه است که کاربرد PRRT ممکن است به کاهش قابل توجه تومور منجر شود و رزکسیون را ممکن می سازد.

The American Journal of Medicine. VOLUME 135, ISSUE 12, E427-E429, DECEMBER 01, 2022