مترجم: پروین امامی – پرستار
نمای ایمن مهارکننده پولی (ادنوزین دی فسفات ریبوز) پولی مراز (PARP) با داروی اولاپاریب به عنوان یک حساس کننده پرتو (radiosensitizer) در ترکیب با پرتودرمانی در سرطان پستان سه گانه منفی (TNBC) در مرحله اولیه با خطر بالا چیست؟
در این کارآزمایی فاز ۱ با افزایش تدریجی دُز مهارکننده PARP همراه با رادیوتراپی در ۲۴ بیمار مبتلا به TNBC با بیماری باقیمانده بعد از شیمی درمانی نئوادجوانت، انجام شد.
داروی اولاپاریب تا دُز ۲۰۰ میلی گرم دو بار در روز بدون اثرات سمی محدوه کننده دُز دارو، افزایش یافت. بیماران درمان مرکب را به خوبی تحمل کردند و هیچ گونه وقایع مضر درجه ۳ یا بیشتر مشاهده نشد.
موضوع: استفاده از داروی اولاپاریب در این کارآزمایی به عنوان یک رادیوسنسیتیزر (حساس کننده پرتویی) در ترکیب با رادیوتراپی برای TNBC مرحله اول با خطر بالا ایمن بود و به خوبی تحمل شد؛ این درمان مرکب باید در کارآزمایی های بزرگتر مورد ارزشیابی قرار گیرد.
اهمیت: سلول های TNBC (سرطان پستان سه گانه منفی) نسبت به مهارکننده های پولی (ادنوزین دی فسفات ریبوز) پولی مراز (PARP) که به عنوان یک رادیوسنسیتیزر استفاده می شود، حساس هستند. البته مشخص نیست که ایا ترکیب مهارکننده های PARP با رادیوتراپی در بیماران مبتلا به TNBC اثربخشی بیولوژیک پرتوتابی را تشدید می کند و کنترل جابجایی منطقه ای (locoregional) را بهبود می بخشد یا خیر.
هدف: ارزیابی ایمنی و تحمل پذیری مهارکننده PARP داروی اولاپاریب که در ترکیب با رادیوتراپی در بیماران مبتلا به TNBC با بیماری باقیمانده بعد از شیمی درمان نئوادجوانت استفاده شد.
طرح، شرایط، و شرکت کنندگان: این کارآزمایی آینده نگر، فاز۱ و با افزایش تدریجی دُز دارو (اولاپاریب و پرتودرمانی برای TNBC [RadioPARPP] با استفاده از یک روش ارزیابی مجدد مداوم time-to-event از سپتامبر ۲۰۱۷ تا نوامبر ۲۰۱۹ انجام شد و تا نوامبر ۲۰۲۱ مورد پیگیری قرار گرفت. شرکت کنندگان علیرغم شیمی درمانی نئوادجوانت قبلی، امتیاز وضعیت عملکرد گروه انکولوژی مشترک شرقی معادل صفر یا ۱ و همچنین عملکردهای کافی ارگان توانستند یک پاسخ پاتولوژیک ناقص بعد از شیمی درمانی نئوادجوانت یا TNBC غیرقابل برش داشته باشند.
اقدامات :داروی اولاپاریب به شکل قرص تجویز شد و با افزایش تدریجی دُز (۵۰ میلی گرم، ۱۰۰ میلی گرم، ۱۵۰ میلی گرم، یا ۲۰۰ میلی گرم دو بار در روز) داده شد. درمان اولاپاریب یک هفته قبل از رادیوتراپی آغاز شد و بطور توأم با رادیوتراپی ادامه یافت. بعد از عمل جراحی حفظ پستان، دُز کلی ۵۰.۴ Gy به کل پستان تابانده شد و برای بیماران جوانتر از ۶۰ سال نیز بطور همزمان دُز تشدید شده ۶۳ Gy به بستر تومور تابانده شد. بعد از ماستکتومی رادیکال یا برای تومورهای غیرقابل برداشتن، علارغم شیمی درمانی نئوادجوانت یک دُز کلی ۵۰.۰ Gy به دیواره قفسه سینه یا به کل پستان (برای تومورهای غیرقابل برش) تابانده شد. گره های لنفی منطقه ای را می توان با دُز کلی ۵۰.۰ Gy تا ۵۰.۴ Gy در موارد بیماری گره مثبت درمان کرد.
پیامدها و معیارهای اصلی: پیامدهای اصلی مهارکننده PARP با رادیوتراپی برای TNBC مرحله اول با خطر بالا ایمن و قابل تحمل بودند. پیامدهای ثانویه شامل بقای کلی (OS) و بقای عاری از واقعه (EFS) می شدند.
نتایج: در بین ۲۴ بیمار گنجانده شده در کارآزمایی (۱۰۰٪ مونث؛ سن میانگین ۴۶ سال؛ محدوده ۲۵-۷۴ سال)، هیچ گونه اثرات سمی محدود کننده به دُز مشاهده نشد و داروی اولاپاریب بدون رسیدن به حداکثر دُز تحمل شده تا ۲۰۰ میلی گرم دو بار در روز افزایش یافت. هیچ گونه اثر سمی دیرهنگامِ درجه ۳ یا بیشتر در رابطه با درمان مشاهده نشد و حداکثر اثرات سمی مشاهده شده مربوط به درمان در ۲ سال پیگیری عبارت بودند از درد، فیبروز، و بدشکلی درجه ۲ پستان در یک بیمار (۴.۲٪). OS و EFS طی سه سال به ترتیب عبارت بودند از ۸۳٪ (۷۰٪ – ۱۰۰٪) و ۶۵٪ (۸۸٪- ۴۸٪). وضعیت ترکیب مجدد همولوگ با OS یا EFS همراه نبود.
نتیجه گیری و ارتباط: یافته های این کارآزمایی فاز ۱ با افزایش تدریجی نشان می دهد که مهارکننده PARP با داروی اولاپاریب در ترکیب با رادیوتراپی برای TNBC مرحله اولیه با خطر بالا به خوبی تحمل می شود و باید در کارآزمایی های بالینی بیشتری مورد ارزشیابی قرار گیرد.
Pierre Loap, MD; Delphine Loirat, MD, PhD; Frederique Berger, PhD
JAMA Oncol. October 27, 2022. doi:10.1001/jamaoncol.2022.5074
