Jihye Park, M.D., Hyung-Youl Park, M.D., Ph.D
مردی ۷۰ ساله با سابقه ۶ ماه دیسفاژی به کلینیک طب فیزیکی و توانبخشی مراجعه کرد. او مشکلات پیشرونده در بلع جامدات و مایعات، احساس گلوبوس در گلویش و وقایع مکرر آسپیراسیون را توصیف کرد. او هیچ درد گردن یا کمر را گزارش نکرد. معاینه فیزیکی برای رال های دوبازیلار در سمع ریه و کاهش دامنه حرکتی گردن و پشت قابل توجه بود. یک مطالعه بلع ویدئو فلوروسکوپی فشرده سازی هیپوفارنکس توسط استئوفیت های گردنی بزرگ با تجمع مواد حاجب در حفره ها و همچنین آسپیراسیون ماده حاجب بدون عارضه را نشان داد. سی تی اسکن بعدی کل ستون فقرات، هیپراستوز وسیع سطوح قدامی جانبی اجسام مهرهای (پانل A، ستاره) و استخوانسازی جاری در امتداد جنبه قدامی ستون فقرات (پانل B، ستاره) را نشان داد. تشخیص دیسفاژی اوروفارنکس به دلیل هایپراوستوز اسکلتی ایدیوپاتیک منتشر – یک اختلال غیر التهابی استخوان سازی لیگامان ستون فقرات – انجام شد. درمان با رزکسیون جراحی استئوفیت های گردنی توصیه شد، اما بیمار رد کرد. در یک ویزیت پیگیری ۶ ماهه، بیمار گزارش داد که همچنان دیسفاژی و آسپیراسیون دارد و یک لوله گاستروستومی از راه پوست برای تغذیه لوله گذاشته شد.
N Engl J Med 2022; 387:e39. October 20, 2022