سال 18, شماره 132, ماهنامه عرصه پزشکی

میوکاردیت لنفوسیتی ضربان دار و علایم شبیه به آن

مترجم: فرناز اخباری ماما

گزارش یک مورد میوکاردیت لنفوسیتی برق آسا که از نظر بالینی میوکاردیت سلول غول پیکر را تقلید می کند، با گزارش موردی که در آن میوکاردیت سلول غول پیکر با میوکاردیت لنفوسیتی مرتبط با بیماری لایم اشتباه گرفته شده بود، در تضاد است.

بیمار با تاکی کاردی بطنی مراجعه کرد و متعاقباً کاهش شدید عملکرد سیستولیک بطن چپ داشت. بیوپسی اندومیوکارد نکروز مشخص میوسیت، ارتشاح لنفوسیتی منتشر و فیبروز را نشان داد که هر سه ویژگی در آن زمان به میوکاردیت لایم نسبت داده می شد، با توجه به این واقعیت که او در منطقه ای با شیوع بالای بیماری های منتقله از کنه زندگی می کرد. با این حال، آزمایش‌های سرولوژیکی برای بورلیوز منفی بود. دو سال پس از ارائه اولیه، یک دستگاه کمکی بطن چپ به عنوان پلی برای پیوند قلب کاشته شد. بافت شناسی میوکارد، که اکنون با بیوپسی هسته انجام می شود، یک ارتشاح لنفوسیتی مزمن کانونی مرتبط با سلول های غول پیکر چند هسته ای و بدون گرانولوم را نشان داد. او پس از آن تحت پیوند موفقیت آمیز قلب قرار گرفت. در مثالی دیگر، میوکاردیت سلول غول پیکر با بیوپسی هسته، که فقط تخریب و ارتشاح لنفوسیتی را نشان داد، از قلم افتاد و با بیوپسی اندومیوکارد بعدی شناسایی شد، که علاوه بر تخریب میوسیت و انفیلتراسیون لنفوسیتی، سلول های غول پیکر چند هسته ای را نشان داد.

با توجه به این واقعیت که تست‌های سرولوژیکی برای بیماری لایم حساسیت کمتری دارند و با توجه به این واقعیت که برخی از تظاهرات قلبی بیماری لایم به درمان آنتی‌بیوتیکی پاسخ می‌دهند، پزشکان باید همیشه کاردیت لایم را در تشخیص افتراقی میوکاردیت لنفوسیتی و میوکاردیت سلول غول‌پیکر بگنجانند.

این راهبرد تشخیصی در بیمار مبتلا به میوکاردیت برق‌آسا، که در آن بیوپسی اندومیوکارد نکروز مشخص میوسیت و انفیلتراسیون با لنفوسیت‌های T CD3 و ماکروفاژها را نشان داد، تأیید شد. واکنش زنجیره ای پلیمراز تو در تو، حضور اسید بورلیا دئوکسی ریبونوکلئیک را در نمونه بیوپسی اندومیوکارد نشان داد. بیمار به درمان دارویی که شامل درمان نارسایی قلبی و یک دوره سفتریاکسون و سپس داکسی سایکلین بود، به خوبی پاسخ داد.

 تشخیص نهایی این است که بیوپسی میوکارد از میوکاردیت سلول غول پیکر مشکوک فقط یک تصویر فوری از یک فرآیند بافت شناسی است که گاهی در ۳ مرحله تکامل می یابد، که ۲ مرحله حتی ممکن است با حضور سلول های غول پیکر مشخص نشود.

Oscar M.P. Jolobe, MRCP (UK)

The American Journal of Medicine. VOLUME 136, ISSUE 12, E239, DECEMBER 2023

نوشته های مشابه