سال 17, شماره 123, ماهنامه عرصه پزشکی

هیستیوسیتوز سلولی لانگرهانس ریوی

Rami Qanneta, M.D., Antoni Raventos-Estelle, M.D

مرد ۴۰ ساله ای  با سابقه مصرف دخانیات و ۲ هفته سرفه، تنگی نفس، تعریق شبانه و درد سمت چپ قفسه به اورژانس مراجعه کرد. معاینه فیزیکی کاهش صداهای تنفسی در ریه چپ را به طور قابل توجهی افزایشی نشان داد. رادیوگرافی قفسه سینه یک پنوموتوراکس بزرگ در سمت چپ و ارتشاح بینابینی در هر دو ریه را نشان داد (پانل A). پنوموتوراکس با توراکوستومی لوله سینه درمان شد. توموگرافی کامپیوتری بعدی قفسه سینه، کیست‌ها و ندول‌های متعدد، عمدتاً در زمینه‌های ریه فوقانی و میانی، با کاهش زوایای کوستوفرنیک (پانل B) را نشان داد. بیوپسی ترانس برونش ریه انجام شد. آزمایشات هیستوپاتولوژیک ارتشاح لنفوسیتی ریه با ضخیم شدن سپتوم بین آلوئولی، ائوزینوفیل ها و سلول های بزرگ با سیتوپلاسم فومی و هسته های بزرگ (پانل C) را نشان داد. رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی برای پروتئین S-100، CD1a، اسید فسفاتاز جفت و لانژرین مثبت بود. تشخیص هیستوسیتوز سلول لانگرهانس ریوی داده شد. آزمایشات بیشتر شواهدی از هیستوسیتوز سیستمیک نشان نداد. تست BRAF انجام نشد. به بیمار توصیه شد که سیگار را ترک کند و پردنیزون با دوز کم تجویز شد. در پیگیری ۶ ماهه، بیمار سیگار را ترک کرده بود. او هنوز پردنیزون با دوز کم مصرف می کرد و علائمش کاهش یافته بود.

N Engl J Med 2022; 387:2449. December 29, 2022

نوشته های مشابه