مترجم: فرناز اخباری – ماما
فرسایش اولتراسوند پالیدال یک طرفه منجر به درصد بالاتری از بیمارانی شد که عملکرد حرکتی آنها بهبود یافته یا دیسکینزی کاهش یافته بود نسبت به یک روش ساختگی در طی یک دوره ۳ ماهه اما با عوارض جانبی همراه بود.
برای تعیین تأثیر و ایمنی این روش در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون، آزمایش‌های طولانی‌تر و بزرگ‌تری مورد نیاز است.
جراحی استریوتاکتیک با هدف قرار دادن گلوبوس پالیدوس اینترنوس برای کاهش علائم حرکتی بیماری پارکینسون گزارش شده است.
در کارآزمایی‌های تصادفی‌شده، پالیدوتومی با فرکانس رادیویی باعث کاهش دیسکینزی شد. در چندین سری موارد، عملکرد حرکتی را در حالت بدون دارو (یعنی پس از حداقل ۱۲ ساعت قطع شبانه داروهای ضد پارکینسون) بهبود بخشید. تحریک عمقی مغز گلوبوس پالیدوس اینترنوس، که از تحریک الکتریکی با فرکانس بالا استفاده می کند، علائم حرکتی بیماری پارکینسون را مشابه پالیدوتومی با فرکانس رادیویی، بهبود می بخشد. تحریک عمقی مغز می تواند در هر دو نیمکره مغز برای کنترل علائم دو طرفه انجام شود. علاوه بر این، متغیرهای الکتریکی تحریک عمقی مغز را می توان برای کنترل بدتر شدن علائم تنظیم کرد یا در صورت نیاز خاموش کرد. در نتیجه این ویژگی ها، تحریک عمقی مغز به درمان جراحی اصلی برای بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون با پاسخ نوسانی به لوودوپا تبدیل شده است. با این حال، تحریک عمقی مغز یک روش جراحی باز است و مانند پالیدوتومی با فرکانس رادیویی، خطر کمی برای خونریزی و عفونت داخل جمجمه ای را به همراه دارد و برخی از بیماران تحریک عمقی مغز را مداخله گر و غیرقابل قبول می دانند. علاوه بر این، برنامه‌ریزی مکرر و الزامات نگهداری دستگاه می‌تواند دسترسی بیمارانی را که در نزدیکی مرکزی که این خدمات را ارائه می‌کند زندگی نمی‌کنند، محدود کند.
ابلیشن متمرکز با اولتراسوند (FUSA)، یک درمان بدون برش برای ایجاد فرسایش هدفمند ساختارهای مغز، برای چندین جنبه از اختلالات حرکتی استفاده شده است. این روش شامل راهنمایی در زمان واقعی با MRI برای نظارت بر دمای بافت است در حالی که پرتوهای اولتراسوند برای گرم کردن تدریجی هدف ارسال می شود. در ابتدا، سونیکاسیون های کم انرژی برای گرم کردن برگشت پذیر هدف و انجام آزمایش های بالینی برای تشخیص اثربخشی اولیه یا عوارض جانبی و تعیین اینکه آیا مکان هدف باید اصلاح شود یا خیر، استفاده می شود. سپس فرسایش دائمی با هدف بهبود بالینی فوری و پایدار انجام می شود. سازمان غذا و دارو (FDA) FUSA تالاموس را برای درمان لرزش ضروری مقاوم به درمان و بیماری پارکینسون غالب با لرزش تایید کرده است. با این حال، رایج ترین نشانه برای تحریک عمقی مغز در بیماری پارکینسون، نوسان پاسخ به داروهایی مانند لوودوپا است. FUSA گلوبوس پالیدوس اینترنوس در مطالعات لیبل باز کوچکی که شامل بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون با نوسانات حرکتی، از جمله مبتلایان به دیسکینزی، آزمایش شده است، و نتایج مشابه با پالیدوتومی با فرکانس رادیویی نشان داده است. یک مطالعه چند مرکزی شامل ۲۰ بیمار مبتلا به بیماری پارکینسون که به دلیل علائم حرکتی نامتقارن و نوسانات حرکتی که با عملکرد روزانه، از جمله دیسکینزی آزاردهنده تداخل داشتند، تحت FUSA گلوبوس پالیدوس اینترنوس قرار گرفتند، هیچ گروه مقایسه ای نداشت. این بیماران کاهش دیسکینزی و همچنین شدت علائم حرکتی در سمت درمان شده بدن در حالت بدون دارو داشتند که برای بیش از ۱ سال باقی ماند. ما ایمنی و اثربخشی FUSA گلوبوس پالیدوس اینترنوس را برای بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون در یک کارآزمایی تصادفی آزمایش کردیم.
زمینه: ابلیشن یک طرفه با اولتراسوند متمرکز بخش داخلی گلوبوس پالیدوس علائم حرکتی بیماری پارکینسون را در مطالعات لیبل باز کاهش داده است.
مواد و روش ها: ما به طور تصادفی، در نسبت ۳:۱، بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون و دیسکینزی یا نوسانات حرکتی و اختلال حرکتی در حالت بدون دارو را برای انجام ابلیشن متمرکز اولتراسوند در مقابل علامت دارترین سمت بدن یا یک روش ساختگی قرار دادیم. پیامد اولیه یک پاسخ در ۳ ماه بود که به عنوان کاهش حداقل ۳ امتیاز از سطح پایه یا در نمره در مقیاس رتبه بندی بیماری پارکینسون یکپارچه انجمن اختلالات حرکتی، بخش (MDS-UPDRS III) III برای طرف درمان شده تعریف شد. در حالت بدون دارو یا در امتیاز مقیاس یکپارچه رتبه بندی دیسکینزی (UDysRS) در حالت بدون دارو. پیامدهای ثانویه شامل تغییرات از پایه تا ماه ۳ در نمرات بخش‌های مختلف MDS-UPDRS بود. پس از مرحله بلایند ۳ ماهه، مرحله باز لیبل تا ۱۲ ماه به طول انجامید.
نتایج: از ۹۴ بیمار، ۶۹ نفر تحت ابلیشن اولتراسوند (درمان فعال) و ۲۵ نفر برای انجام روش ساختگی (شاهد) قرار گرفتند. ۶۵ بیمار و ۲۲ بیمار به ترتیب ارزیابی پیامد اولیه را تکمیل کردند. در گروه درمان فعال، ۴۵ بیمار (۶۹٪) در مقایسه با ۷ نفر (۳۲٪) در گروه کنترل (۳۷ درصد، ۱۵ تا ۶۰) پاسخ داشتند.از بین بیماران گروه درمان فعال که پاسخ داشتند، ۱۹ نفر فقط معیار MDS-UPDRS III، ۸ تنها معیار UDysRS و ۱۸ نفر هر دو معیار را داشتند. نتایج برای پیامدهای ثانویه عموماً در جهت همان نتایج اولیه بود. از ۳۹ بیمار در گروه درمان فعال که در ۳ ماهگی پاسخ داده بودند و در ۱۲ ماهگی مورد ارزیابی قرار گرفتند، ۳۰ بیمار همچنان پاسخ داشتند. عوارض جانبی مرتبط با پالیدوتومی در گروه درمان فعال شامل دیزآرتری، اختلال در راه رفتن، از دست دادن چشایی، اختلال بینایی و ضعف صورت بود.
Vibhor Krishna, M.D., Paul S. Fishman, M.D., Ph.D., Howard M. Eisenberg, M.D
N Engl J Med 2023; 388:683-693. February 23, 2023
