مترجم: پروین امامی – پرستار
بیماری کرون یک بیماری التهابی عودکننده و مزمن روده است که با التهاب ترنس مورال داخل دستگاه گوارش مشخص می شود. گزینش های درمانی جدید با مکانیسم های عملکرد نوینی که کنترل اندوسکوپیک و علامتی کافی برای بیماران مبتلا به بیماری متوسط تا شدید ارائه کنند، مورد نیاز می باشند.
فعالسازی ترنس دوسرهای سیگنال و اکتیواتورهای نسخه برداری (STATs) که به وسیله کینازهای جانوس (JAKs) در سلولهای T میانجی می شوند، نقش پاتوژنیک مهمی در بیماری کرون دارند. اوپاداسیتینیب یک مهارکننده JAK قابل تغییر و خوراکی است که برای درمان کولیت اولسراتیو، ارتریت روماتوئید، ارتریت پسوریاتیک، درماتیت آتوپیک، و اسپوندیلیت انکیلوزان مورد تایید قرار گرفته است. نسبت بیماران با تسکین بالینی بیماری در یک کارآزمایی تصادفی شده ، دوسر کور شامل بیماران مبتلا به بیماری کرون با مصرف ۶ میلی گرم داروی اوپاداسینیب با آزاد سازی فوری به میزان دو بار در روز بعد از ۱۶ هفته درمان از دارونما بالاتر بود و همچنین نسبت بهبودی اندوسکوپیک با ۲۴ میلی گرم داروی اوپاداسیتینیب فوراً آزاد شونده به میزان دو بار در روز از دارونما نیز بالاتر بود، البته مزیت ظاهری دُزهای تست شده دیگر مشخص نبود. این دُزها که تماس پلاسمایی با داروی اوپاداسینتینیب داشتند مشابه با دُزهای ۱۵ میلی گرم و ۳۰ میلی گرم داروی اوپاداسیتینب طولانی آزادشونده به میزان یک بار در روز بودند. ما در اینجا نتایج یک تحقیق فاز سه را با توجه به کارایی و ایمنی داروی اوپاداسیتینب در بیماران مبتلا به بیماری متوسط تا شدید کرون گزارش می دهیم.
تاریخچه: داروی اوپاداسیتینیب یک مهارکننده جانوس کیناز (JAK) انتخابی و خوراکی است که برای درمان بیماری کرون تحت بررسی می باشد.
روش ها: ما در دو کارآزمایی فاز ۳ القای دارو (U-EXCEL و U-EXCEED) بیماران مبتلا به بیماری متوسط تا شدید کرون را به طور تصادفی به دریافت ۴۵ میلی گرم داروی اوپاداسیتینیب یا دارونما (نسبت ۲:۱) یکبار در روز به مدت ۱۲ هفته اختصاص دادیم. بیمارانی که پاسخ بالینی به درمان مصرف دارو نشان دادند به طور تصادفی یا راندم به کارآزمایی درمان نگهدارنده U-ENDURE با دریافت ۱۵ میلی گرم داروی اوپاداسیتینیب، ۳۰ میلی گرم اوپاداسیتینیب، یا دارونما (نسبت ۱:۱:۱) یکبار در روز به مدت ۵۲ هفته اختصاص داده شدند. نقاط پایانی اولیه برای مصرف دارو (۱۲ هفته ) و درمان نگهدارنده (۵۲ هفته) عبارت بودند از بهبودی بالینی (طبق تعریق امتیاز شاخص فعالیت بیماری کرون <150 [محدوده صفر تا ۶۰۰، با امتیازات بالاتر که نشان دهنده فعالیت بیماری شدیدتر می باشند]) و پاسخ اندوسکوپیک (تحت عنوان کاهش در امتیاز اندوسکوپی ساده برای بیماری کرون [SES-CD؛ محدوده صفر تا ۵۶ با امتیازات بالاتر که نشان دهنده بیماری شدیدتر می باشد] >50٪ از خط مبنا کارآزمایی مصرف دارو تعریف می شود [یا برای بیماران با SES-CD 4 در خط مبنا، کاهش ≥۲ نقطه از خط مبنا]).
نتایج: در کل ۵۲۶ بیمار در U-EXCEL، ۴۹۵ بیمار در U-EXCEED، و ۵۰۲ بیمار در U-ENDURE تحت راندم سازی قرار گرفتند. صدک بهبودی بالینی و پاسخ اندوسکوپیک در بیمارانی که ۴۵ میلی گرم داروی اوپاداسیتینب دریافت کردند نسبت به افرادی که دارونما مصرف کردند بسیار بالاتر بود و به ترتیب شامل موارد زیر بود: (در U-EXCEL، %۴۹.۵ در برابر ۲۹.۱٪؛ در U-EXCEED، %۳۸.۹ در برابر %۲۱.۱) و (در U-EXCEL ، %۴۵.۵ در برابر ۱۳.۱%؛ در U-EXCEED، %۳۴.۶ در برابر ۳.۵%) (P<0.001 برای همه مقایسه ها). عفونت های هرپس زوستر غالباً در گروه هایی که ۴۵ میلی گرم و ۳۰ میلی گرم داروی اوپاداسیتینیب دریافت می کردند بیشتر از گروه هایی بود که دارونما مصرف کردند و اختلالات هپاتیک و نوتروپنی در گروهی که ۳۰ میلی گرم اوپاداسیتینیب مصرف کردند بیشتر از گروه های نگهدارنده دیگر بود. سوراخ شدن دستگاه گوارش در ۴ بیمار که ۴۵ میلی گرم داروی اوپاداسیتینب دریافت کردند و در یک بیمار که هر کدام ۳۰ میلی گرم و ۱۵ میلی گرم از این دارو را مصرف کردند، ایجاد شد.
نتیجه گیری: مصرف اوپاداسیتینیب و درمان نگهدارنده در بیماران مبتلا به بیماری متوسط تا شدید کرون بهتر از دارونما بود.
Edward V. Loftus, Jr., M.D., Julian Panés, M.D., Ana P. Lacerda, M.D
N Engl J Med 2023; 388:1966-1980. May 25, 2023
