سندرم ولنز

Sakiko Honda, M.D., Ph.D., Tatsuya Kawasaki, M.D., Ph.D

مردی ۵۸ ساله با بیماری عروق کرونر با سابقه ۱ روزه درد متناوب قفسه سینه در حالت استراحت به اورژانس مراجعه کرد. الکتروکاردیوگرام (ECG) که در بدو ورود گرفته شد – در آن زمان بیمار درد قفسه سینه را گزارش نکرد – امواج T دوفازی در لیدهای ۱ Vو ۲V و امواج T معکوس در لیدهای ۳ Vو ۴V (پانل A) را نشان داد. سطح تروپونین T با حساسیت بالا ۰.۴۱ نانوگرم در میلی لیتر بود (مقدار مرجع، <0.1). به دلیل نگرانی در مورد سندرم ولنز، با بخش قلب و عروق مشورت شد و قرار شد در اواخر همان روز کاتتریزاسیون انجام شود. هشتاد دقیقه پس از مراجعه، بیمار شروع به درد قفسه سینه کرد. ECG تکراری افزایش قطعه ST را در لیدهای ۱V تا ۶V و همچنین در لیدهای I و aVL (پانل B) نشان داد. آنژیوگرافی اورژانسی کرونر، انسداد کامل شریان نزولی قدامی چپ پروگزیمال را شناسایی کرد و یک استنت قرار داده شد (به تصویر مراجعه کنید). سندرم ولنز به وارونگی‌های موج T پیش‌کوردیال دوفازی یا عمیق، به‌ویژه در لیدهای ۲V و ۳V، اشاره دارد که در طی دوره‌ای بدون درد که پس از خونرسانی مجدد خود به خودی یک شریان نزولی قدامی چپ مسدود شده، دیده می‌شود. ارزیابی و مداخله سریع با توجه به خطر انسداد مجدد عروق کرونر توسط یک پلاک ناپایدار نشان داده می شود. بیمار پس از عمل، خوب شد و پس از یک برنامه توانبخشی قلبی ۲ هفته ای ترخیص شد.

N Engl J Med 2022; 387:e25. September 22, 2022