پاسخ ایزوتوپی معکوس

Mitsuhito Ota, M.D., Ph.D

یک مرد ۷۷ ساله با سابقه ۲ روزه بثورات منتشر شده که قسمتی از پوست روی تنه راست او را در برگرفته، مراجعه کرد. دو هفته قبل از مراجعه، عفونت هرپس زوستر در سمت راست بدن او روی درماتوم های T3 و T4 ایجاد شده بود و او تحت درمان با یک دوره ۱ هفته ای والاسیکلوویر قرار گرفته بود. ده روز قبل از مراجعه، او مصرف روزانه سلکوکسیب را برای درمان کمردرد تازه شروع کرده بود. در معاینه، ضایعات پوستی اریتماتوز به هم پیوسته وجود داشت که از پوست اطراف ضایعات هرپس زوستر پوسته‌دار محافظت می‌کرد (پانل A نمای جلویی را نشان می‌دهد و پانل B نمای جانبی سمت راست را نشان می‌دهد). نتایج بیوپسی پوست با راش دارویی مطابقت داشت و آزمایش پچ سلکوکسیب را به عنوان محرک شناسایی کرد. تشخیص پاسخ ایزوتوپی معکوس در یک بثورات دارویی که از عفونت هرپس زوستر بهبود یافته در امان بود، داده شد. پاسخ ایزوتوپی معکوس – که به آن عدم پاسخ ایزوتوپی نیز می گویند – زمانی رخ می دهد که یک اختلال پوستی جدید، ناحیه ای از پوست را که قبلاً تحت تأثیر یک درماتوز بهبود یافته نامربوط قرار گرفته بود، حفظ کند. مکانیسم این پدیده نامشخص است. درمان با یک دوره گلوکوکورتیکوئید خوراکی آغاز شد و به بیمار توصیه شد که مصرف سلکوکسیب را متوقف کند. در پیگیری ۱۰ روز پس از شروع درمان با گلوکوکورتیکوئیدها، بثورات منتشر به طور کامل برطرف شد.

N Engl J Med 2022; 387:2171. December 8, 2022