Lu Sun, MD. Juan Wang, PhD. Linlin Shao, MD. Prof Chenglu Yuan, MD. Prof Hongguo Zhao, MD. Prof Daqi Li, MD
ترومبوسیتوپنی ایمنی اولیه یک اختلال خونریزی خود ایمنی است. گزارش های پیش بالینی حاکی از آن است که مهار کننده سیالیداز اوسلتامیویر باعث پاسخ پلاکت در درمان ترومبوسیتوپنی ایمنی می شود. این مطالعه فعالیت و ایمنی دگزامتازون علاوه بر اوسلتامیویر در مقابل دگزامتازون را به تنهایی به عنوان درمان اولیه در بیماران بزرگسال مبتلا به ترومبوسیتوپنی ایمنی اولیه بررسی کرد.
روش ها: این آزمایش فاز ۲ چندمرکزی، تصادفی، برچسب باز، گروه موازی، در پنج بیمارستان پزشکی ثالثیه در چین انجام شد. بیماران واجد شرایط ۱۸ سال به بالا با ترومبوسیتوپنی ایمنی اولیه مبتلا به بیماری تازه تشخیص داده شده، ساده بودند. شرکت کنندگان به طور تصادفی (۱:۱)، با استفاده از بلاک تصادفی، برای دریافت دگزامتازون (از راه خوراکی با ۴۰ میلی گرم در روز به مدت ۴ روز) به علاوه اوسلتامیویر (از راه خوراکی با ۷۵ میلی گرم دو بار در روز به مدت ۱۰ روز) یا مونوتراپی دگزامتازون (به صورت خوراکی در ۴۰ میلی گرم در روز به مدت ۴ روز) اختصاص یافتند. به بیمارانی که به درمان پاسخ ندادند (تعداد پلاکت <30×۱۰۹ سلول در هر لیتر باقی ماند یا علائم خونریزی را تا روز ۱۰ نشان داد) یک سیکل اضافی دگزامتازون به مدت ۴ روز در هر گروه داده شد. بیمارانی که در گروه دگزامتازون بعلاوه اوسلتامیویر عود داشتند (تعداد پلاکتها به <30×۱۰۹ سلول در لیتر کاهش یافت)، بعد از پاسخ اولیه ، یک دوره مکمل اوسلتامیویر (۷۵ میلی گرم دو بار در روز به مدت ۱۰ روز) مجاز بود. نقاط هدف مقدماتی پاسخ کلی اولیه ۱۴ روزه و پاسخ کلی ۶ ماهه بودند. پاسخ کامل به عنوان تعداد پلاکت در یا بالاتر از ۱۰۰×۱۰۹ سلول در هر لیتر و عدم وجود خونریزی تعریف شد. پاسخ نسبی به عنوان تعداد پلاکت ۳۰×۱۰۹ سلول در هر لیتریا بالاتر اما کمتر از ۱۰۰×۱۰۹ سلول در هر لیتر و حداقل دو برابر شدن تعداد پایه پلاکت و عدم وجود خونریزی تعریف شد. پاسخی برای حداقل ۶ ماه بدون هیچ گونه مداخله اضافی اختصاصی برای ترومبوسیتوپنی ایمنی اولیه به عنوان پاسخ پایدار تعریف شد. تمام بیمارانی که به طور تصادفی تعیین شده و مداخله اختصاص یافته را دریافت کردند، در تجزیه و تحلیل اصلاح شده برای درمان هدف قرار گرفتند.
یافته ها: از ۱ فوریه ۲۰۱۶، تا ۱ مه ۲۰۱۹، ۱۲۰ بیمار برای واجد شرایط بودن غربال شدند، از این تعداد ۲۴ نفر واجد شرایط نبودند و ۹۶ نفر از آنها ثبت نام شدند و به طور تصادفی برای دریافت دگزامتازون به علاوه اوسلتامیویر (۴۷ نفر) یا دگزامتازون (۴۹ نفر) انتخاب شدند و ۹۰ نفر در تجزیه و تحلیل به قصد درمان، اصلاح شدند. شش بیمار مداخله اختصاص داده شده را دریافت نکردند. میزان پاسخ اولیه بیماران در گروه دگزامتازون به علاوه اوسلتامیویر به میزان قابل توجهی بالاتر (۸۶٪) نسبت به بیماران گروه دگزامتازون (۶۶٪) در روز ۱۴ بود. نرخ پاسخ پایدار ۶ ماهه در گروه دگزامتازون به علاوه اوسلتامیویر نیز به طور قابل توجهی بالاتر بود در گروه دگزامتازون (۵۳٪، در مقابل ۳۰٪). در طی پیگیری متوسط ۸ ماهه (IQR 5-14)، دو نفر از ۹۰ بیمار به دلیل عوارض جانبی جدی (درجه۳)، یک نفر (۲٪) بیمار با ادم جنرال در گروه دگزامتازون به علاوه اوسلتامیویر و یک نفر (۲٪) بیمار با تب در گروه دگزامتازون، درمان را قطع کردند. بیشترین عوارض جانبی مشاهده شده در هر درجه خستگی (پنج ۱۲٪ از ۴۳ در گروه دگزامتازون به علاوه اوسلتامیویر در مقابل هشت ۱۷٪ از ۴۷ در گروه دگزامتازون)، واکنش های دستگاه گوارش (هشت ۱۹٪ در مقابل سه ۶٪)، بی خوابی (هفت ۱۶٪ در مقابل چهار ۹٪) و اضطراب (پنج ۱۲٪ در مقابل سه ۶%). هیچ عارضه جانبی درجه ۴ یا ۵ و هیچ مرگ و میر مربوط به درمان وجود نداشت.
تفسیر: دگزامتازون به علاوه اوسلتامیویر یک درمان ترکیبی به راحتی در دسترس برای مدیریت ترومبوسیتوپنی ایمنی اولیه تازه تشخیص داده شده ارائه می دهد. فعالیت مقدماتی این ترکیب نیاز به تحقیقات بیشتر دارد. سیکل های متعدد اوسلتامیویر، به عنوان اصلاح درمان خط اول، ممکن است در حفظ پاسخ پلاکت موثرتر باشد.
The Lancet Haematology. VOLUME 8, ISSUE 4, E289-E298, APRIL 01, 2021
