Dong-Woo Kang, PhD; Adrian S. Fairey, MD; Normand G. Boulé, PhD
آیا انجام تمرینات ورزشی با شدت بالا و با فاصله زمانی می تواند تندرستی قلبی- تنفسی را بهبود داده و پیشروی بیوشیمیایی سرطان پروستات در بیمارانی که تحت مراقبت فعال قرار دارند را به تاخیر بیندازد؟ در این کارآزمایی بالینی تصادفی شده بر روی ۵۲ شرکت کننده مذکر مبتلا به سرطان پروستات که تحت مراقبت فعال قرار داشتند، یک برنامه تمرینات ورزشی پرشدت و با فاصله به مدت ۱۲ هفته انجام شد و اوج مصرف اکسیژن را بهبود داد. این برنامه همچنین سطوح انتی ژن مختص به پروستات و سرعت انتی ژن مختص به پروستات را در مقایسه با مراقبت معمولی کاهش داد. این برنامه ورزشی رشد سلول‌های سرطانی LNCaP پروستات در این جمعیت بیمار را هم مهار کرد.
موضوع: یافته های این تحقیق نشان می دهند که ورزش ممکن است یک اقدام موثر برای بهبود تندرستی قلبی- تنفسی و سرکوب پیشروی سرطان پروستات برای بیمارانی باشد که تحت مراقبت فعال قرار دارند. مشخص شده است که ورزش سبب بهبود تندرستی قلبی- تنفسی، عملکرد فیزیکی و ترکیب بدن، کاهش خستگی، و کیفیت زندگی بهتر طی و بعد از درمان می شود؛ البته تا امروز فقط یک مطالعه ورزشی در این شرایط بالینی انجام شده است.
هدف: بررسی اثرات ورزش بر روی تندرستی قلبی- تنفسی و پیشروی بیوشیمیایی در مردان مبتلا به سرطان پروستات که تحت مراقبت فعال قرار دارند.
طرح، شرایط و شرکت کنندگان: کارآزمایی ورزش طی مراقبت فعال برای سرطان پروستات (ERASE) یک کارآزمایی بالینی راندوم و تک مرکزی در فاز ۲ با دو گروه بود که در دانشگاه البرتا، ادمونتون کانادا انجام شد. بیماران واجد شرایط از ۲۴ جولای ۲۰۱۸ تا ۵ فوریه ۲۰۲۰ بکار گرفته شدند. شرکت کنندگان مردان بزرگسالی بودند که به سرطان پروستات موضعی با خطر بسیار پایین تا خطر متوسط تشخیص داده شدند و تحت مراقبت فعال قرار داشتند. آنها به طور تصادفی به گروه تمرینات پرشدت و با فاصله (HIIT) یا گروه مراقبت معمولی اختصاص داده شدند. همه انالیزهای آماری بر اساس اصلِ به قصد درمان انجام شدند.
اقدامات: از گروه HIIT خواسته شد تا ۱۲ هفته جلسات سه بار در هفته تمرینات ائروبیک را روی یک تردمیل با اوج مصرف اکسیژن به میزان ۸۵٪ تا ۹۵٪ و تحت مراقبت انجام دهند. گروه مراقبت معمولی سطوح ورزش طبیعی خود را حفظ کردند.
پیامدها و معیارهای اصلی: پیامد اولیه عبارت بود از اوج Vo2 که به عنوان بالاترین ارزش مصرف اکسیژن طی یک تست ورزش درجه بندی شده با استفاده از پروتکل تعدیل شده Bruce ارزیابی شد. پیامدهای ثانویه و آزمایشی نیز از شاخص های پیشروی بیوشیمیایی سرطان پروستات شامل سطح انتی ژن مختص به پروستات (PSA)، و کینتیک PSA، و رشد لایه سلول LNCaP سرطان پروستات بودند.
نتایج: در کل ۵۲ بیمار مذکر با میانگین سنی ۶۳.۴ سال (۷.۱) سال به طور تصادفی به گروه های HIIT (تعداد= ۲۶) یا مراقبت معمولی (تعداد= ۲۶) اختصاص داده شدند. در کل ۴۶ نفر از ۵۲ شرکت کننده (۸۸٪) ارزیابی اوج Vo2 پس از تمرینات ورزشی را کامل کردند و ۴۹ نفر از ۵۲ شرکت کننده (۹۴٪) نمونه های خون ارائه کردند. پیروی از HIIT معادل ۹۶٪ بود. پیامد اولیه اوج Vo2 در گروه HIIT تا ۰.۹ میلی لیتر/ کیلوگرم/ دقیقه افزایش یافت و در گروه مراقبت معمولی تا ۰.۵ میلی لیتر/کیلوگرم/ دقیقه کاهش یافت. (میانگین تفاوت بین گروهی تعدیل شده معادل ۱.۶ میلی لیتر/ کیلوگرم/ دقیقه بود). گروه HIIT در مقایسه با گروه مراقبت معمولی کاهش سطوح PSA (-1.1 µg/L)، سرعت -۱.۳ µg/L/Y) PSA)، و رشد سلول LNCaP (0.13- واحد شدت اپتیک) را تجربه کردند. هیچ تفاوت مهمی از نظر آماری در زمان دو برابر شدن PSA یا تستوسترون یافت نشد.
نتیجه گیری و ارتباط: کارآزمایی ERASE نشان داد که HIIT سطوح تندرستی قلبی- تنفسی را افزایش و سطوح PSA، سرعت PSA، و رشد سلول سرطان پروستات در مردان مبتلا به سرطان پروستات موضعی که تحت مراقبت فعال قرار دارند را کاهش می دهد. لازم است کارآزمایی های بزرگتری برای تعیین این مسئله انجام شود که آیا چنین بهبودی به معنای پیامدهای بالینی طولانی مدت بهتری در این شرایط می باشد یا خیر.
JAMA Oncol. August 19, 2021
