Jaideep Patel, MD; Vincent A. Pallazola, MD; Ramzi Dudum, MD, MPH
ارتباط بین فاکتورهای افزایش دهنده ی خطر و بروز بیماری قلبی عروقی آترواسکلروتیک با بار کلسیم عروق کرونری در بین افراد با خطر متوسط چیست؟
یافته ها: در این مطالعه ی مقطعی روی یک نمونه ی چندملیتی شامل ۱۶۸۸ بزرگسال با خطر متوسط بیماری قلبی عروقی آترواسکروتیک، اکثر عوامل افزایش دهنده ی خطر (انفرادی و ترکیبی) دارای نرخ بروز بیماری قلبی عروقی آترواسکروتیک مطلق کمتر از ۷.۵ مورد در ۱۰۰۰ نفر در سال در غیاب تصلب شرایین تحت بالینی (امتیاز کلسیم شریان کرونری برابر با ۰) بودند. استفاده از امتیازدهی کلسیم شریان کرونری با بهبود معنادار طبقه بندی مجدد و تبعیض موارد قلبی عروقی آترواسکلروتیک همراه بود.
منظور: یافته های این مطالعه حاکی از این بود که در میان افراد با خطر متوسط و دارای فاکتورهای افزایش دهنده ی خطر، نرخ موارد قلبی عروقی آترواسکلروتیک عموماً کمتر از میزان پیشنهادی جهت آغاز استاتین درمانی در هنگامی بود که امتیاز کلسیم شریان کرونری برابر با ۰ بود؛ در مواردی که به خطر اضافی نیاز است یا عدم قطعیت در مورد استفاده از استاتین درمانی وجود دارد، امتیازدهی کلسیم شریان کرونری می تواند جهت راهنمایی بیشتر مبحث خطر بین پزشک و بیمار مورد استفاده قرار گیرد.
اهمیت: در سال ۲۰۱۸، انجمن قلب امریکا /راهنمای کالج قلب امریکا درمورد مدیریت کلسترول خون، استفاده از ارزیابی فاکتورهای افزایش دهنده ی خطر و استفاده ی انتخابی امتیازدهی کلسیم شریان کرونری (CAC) را جهت هدایت اختصاص استاتین درمانی در میان افراد دارای خطر متوسط بیماری قلبی عروقی آترواسکلروتیک (ASCVD) پیشنهاد داد.
هدف: ارزیابی ارتباط بین فاکتورهای افزایش دهنده ی خطر و بروز ASCVD با بار CAC در میان افراد دارای خطر متوسط CAC.
طراحی، تنظیم، و شرکت کنندگان: مطالعه ی چندملیتی آترواسکلروز یک مطالعه ی مقطعی آینده نگر مبتنی بر جمعیت است که در ایالات متحده انجام پذیرفته است. داده های پایه برای مطالعه ی حاضر از ۱۵ جولای ۲۰۰۰ تا ۱۴ جولای ۲۰۰۲ جمع آوری شدند و پیگیری بروز ASCVD تا ۲۰ آگوست ۲۰۱۵ انجام پذیرفت. شرکت کنندگان بین سنین ۴۵ تا ۷۵ سال بودند و در ابتدا هیچگونه سابقه ی بالینی ASCVD یا دیابت نداشتند، دارای سطح خطر متوسط ASCVD (≥۷.۵% تا <20.0%) و سطح کسترول لیپوپروتئین با غلظت پایین ۷۰ تا ۱۸۹ میلیگرم در دسی لیتر بودند.
قرار گرفتن در معرض مداخله: سابقه ی خانوادگی ASCVD زودرس، یائسگی زودرس، سندروم متابولیک، بیماری مزمن کلیوی، بیومارکرهای التهابی و چربی، و شاخص پایین مچ پا و بازو.
نتایج اصلی و اقدامات: بروز ASCVD در یک پیگیری متوسط ۱۲ ساله.
نتایج: مجموعا ۱۶۸۸ شرکت کننده (با سن متوسط ۶۵ سال، ۹۷۶ مرد ۵۷.۸%)، که از این تعداد ۶۴۸ نفر (۳۸.۴%) سفیدپوست، ۵۶۲ (۳۳.۳%) سیاه پوست، ۳۰۵ (۰۱۸.۱%) اسپانیایی زبان، و ۱۷۳ نفر (۱۰.۲%) چینی امریکایی بودند. در مجموع ۷۲۲ شرکت کننده (۴۲.۸%) دارای امتیاز CAC برابر با ۰ بودند. از میان افرادی که یک یا دو فاکتور افزایش دهنده ی خطر داشتند، در مقایسه با آنهایی که ۳ فاکتور افزایش دهنده ی خطر یا بیشتر داشتند، رواج امتیاز CAC 0 بترتیب برابر با ۴۵.۷% در مقایسه با ۴۰.۳% بود. در طول پیگیری متوسط ۱۲ ساله (دامنه ی میان چالاکی [IQR] 11.5 تا ۱۲.۶ سال)، نرخ بروز تعدیل شده ی ASCVD درمیان افراد دارای امتیاز CAC 0 کمتر از ۷.۵ مورد در هزار نفر در سال برای تمام عوامل افزایش دهنده ی خطر (به استثنای شاخص مچ پا و بازو، که این میزان برابر با ۱۰.۴ مورد در هزار نفر در سال بود) و ترکیب فاکتورهای افزایش دهنده ی خطر شامل شرکت کنندگان با سه عامل افزایش دهنده ی خطر یا بیشتر بود. با وجود اینکه افزودن فاکتورهای افزایش دهنده ی خطر بصورت تکی یا ترکیبی به فاکتورهای خطر سنتی با بهبود در ناحیه ی تحت منحنی عملکرد گیرنده همراه بود، اما استفاده از امتیازدهی CAC با بیشترین بهبود در آماره ی C (0.633 در برابر ۰.۶۷۸) برای موارد ASCVD همراه بود. برای موارد بروز ASCVD، بهبود طبقه بندی مجدد CAC برابر با ۰.۰۶۷ بود.
نتیجه گیری و ارتباط: در این مطالعه ی مقطعی در میان شرکت کنندگان دارای امتیاز CAC برابر با ۰، وجود فاکتورهای افزایش دهنده ی خطر به طور کلی با خطر کلی ASCVD همراه نبود، و این میزان بالاتر از آستانه ی درمان پیشنهادی برای آغاز استاتین درمانی است. استفاده از امتیازدهی CAC با بهبود معنادار در طبقه بندی مجدد و تبعیض بروز ASCVD همراه بود. نتایج این مطالعه امتیازدهی CAC به عنوان یک مکمل برای اسکن فاکتورهای افزایش دهنده ی خطر جهت طبقه بندی دقیقتر افراد با خطر متوسط ASCVD که می توانند از استاتین تراپی سود ببرند، مفید می شمارد.
JAMA Cardiol. July 14, 2021
