مترجم: پروین امامی – پرستار
یک خانم ۶۶ ساله به خاطر دشواری در یافتن لغات با سابقه سرطان پستان سمت چپ که لامپکتومی و رادیوتراپی قبلی انجام داده بود، با سرطان تیروئیدِ پس از تیروئیدکتومی به بخش اورژانس مراجعه کرد. بیمار یافته های قابل توجهی در سی تی اسکن مغزی و آزمایش الکتروانسفالوگرافی (EEG) نداشت. او سه ماه بعد دچار ضعف دو طرفه اندام های تحتانی شد و در بیمارستان محل زندگی اش پذیرش گردید. تصویربرداری PET مغز نیز سکته های امبولیک دو طرفه را نشان داد. سونوگرافی کاروتید و اکوکاردیوگرافی ترنس ازوفاژیال یافته چشمگیری را نشان ندادند و افزایش پروتئین مایع مغزی- نخاعی در پونکسیون لومبار معادل ۱۷۰ میلی گرم/ دسی لیتر بود. داروی اپیکسابان برای بیمار شروع شد و به بخش نوتوانی ویژه ارجاع داده شد ولی در آنجا دچار بی اختیاری ادرار و پارزی اندام تحتانی دو طرفه گردید. او مجدداً در بیمارستان بستری گردید و MRI مغزی نیز گسترش اینفارکشن ها روی لب فرونتال چپ را نشان داد. تیتر آنتی بادی آنتی نوکلئار او ۱:۱۶۰ بود، که نگرانی برای وجود یک علت اتوایمون را برانگیخت. تجویز ایمونوگلوبولین داخل وریدی و متیل پردنیزولون به طور روزانه همراه با ۴ جلسه پلاسمافرز سبب بهبود خفیف در خمیدگی پلانتار دو طرفه شد. بیمار با تجویز ۳۰ میلی گرم قرص پردنیزولون دو بار در روز مرخص گردید. او دو هفته بعد دچار ضعف پیشرونده اندام انتهایی فوقانی راست شد. MRI مغزی افزایش در اندازه، تعداد، و وسعت اینفارکشن ها را نشان داد و بیمار به مرکز ارجاع ثالثیه منتقل شد. آزمایشات افزایش نشانگرهای (مارکرهای) التهابی را نشان دادند: لاکتات دی هیدروژناز (LDH) معادل ۴۵۸، پروتئین واکنش دهنده C معادل ۵.۴ و ESR معادل ۷۹ بودند. انژیوگرام مغزی شواهدی از واسکولیت عروق بزرگ را نشان نداد. PET/CT کل بدن یک گره لنفی گردنی هیپرمتابولییک به قطر ۴ میلی متر را نشان داد که برای وجود متاستاز گره ای شک برانگیز بود. MRI های سریال مغز نیز اینفارکشن های متعدد در حال شکل گیری را نشان دادند که به طور غیر معمول یک علت امبولیک بودند (شکل). به دنبال صحبت با بیمار و خانواده او، یک بیوپسی مغزی از بیمار به عمل آمد و نشان دادکه عروق متسع کانونی حاوی سلول های لنفوئید غیرطبیعی هستند. رنگ امیزی ایمونو نیز PAX5 و CD20 را نشان داد که به طور مثبت با لنفوم سلول B بزرگ داخل عروقی (IVLBCL) موافق بود (شکل). بیمار برای آغاز درمان با داروی ریتوکسیماب، دگزامتازون، سیتارابین، سیسپلاتین، و متوتروکسات اینتراتکال ارجاع داده شد.
شکل: بیوپسی مغزی مشخص می کند که شکل گیری اینفارکت های مغزی مولتی فوکال که به وسیله MRI نشان داده شده اند، به وسیله لنفوم سلول B داخل عروقی ایجاد گردیده اند.
Sriram Anbil, MD. Kathleen Fenerty, MD. Neveen S El-Farra, MD
The American Journal of Medicine. VOLUME 134, ISSUE 10, P1236-1237, OCTOBER 01, 2021
