Ishan Mehta, M.D., Kavita Patel, M.D
مرد ۳۶ ساله مبتلا به چاقی با سابقه ۳ ساله تنگی نفس، خس خس سینه و “سرفه ریوی” به کلینیک ریه مراجعه کرد. او گزارش داد که روزانه خلط زیاد و شاخه‌دار برونش را بیرون می‌آورد و عکسی از چنین خلطی را برای روز معاینه آورده بود. اشباع اکسیژن او در حالی که هوای محیط را تنفس می کرد ۸۵ درصد بود و تعداد تنفس او ۱۶ تنفس در دقیقه بود. در سمع، خس خس های پراکنده در تمام محیط ریه شنیده شد. او برای دریافت اکسیژن تکمیلی و بررسی بیشتر در بیمارستان بستری شد. یک سی تی اسکن قفسه سینه، تیرگی های شیشه ای منتشر را نشان داد. تجزیه و تحلیل هیستوپاتولوژیک یک نمونه برونکوآلوئولار لاواژ، پلاگ های مخاطی با نوتروفیل غالب و ماکروفاژهای مملو از چربی را بدون شواهدی از عفونت باکتریایی، قارچی یا مایکوباکتریایی نشان داد. نتایج یک کار تشخیصی برای آسپرژیلوز برونکوپولمونری آلرژیک، فیبروز کیستیک، بیماری سلول داسی شکل و آسم قابل توجه نبود. بیمار متعاقبا تحت لنفانژیوگرافی تشدید مغناطیسی تقویت شده با کنتراست قرار گرفت، که انسداد مجرای قفسه سینه را نشان داد، یافته‌ای که تشخیص برونشیت پلاستیکی لنفاوی را پیشنهاد می‌کرد. اگرچه برونشیت پلاستیکی معمولاً در دوران کودکی ظاهر می شود، این اختلال می تواند در بزرگسالان در نتیجه جریان نابجای لنفاوی ریوی رخ دهد و در صورت عدم درمان ممکن است منجر به خفگی کشنده شود. بیمار تحت آمبولیزاسیون لنفاوی از راه پوست قرار گرفت و علائم برطرف شد.
N Engl J Med 2022; 386:e19. February 24, 2022
