سال 15, شماره 106, ماهنامه عرصه پزشکی

توانبخشی جسمی برای بیماران مسن بستری با نارسایی قلبی

Dalane W. Kitzman, M.D., David J. Whellan, M.D., M.H.S., Pamela Duncan, P.T., Ph.D

بیماران مسن که به دلیل نارسایی حاد قلبی، در حال بهبودی و در بیمارستان بستری هستند، دارای درصد بالایی از ضعف جسمی، کیفیت پایین زندگی، تاخیر در بهبودی و بستری مجدد در بیمارستان هستند. مداخلات برای رفع آسیب پذیری جسمی در این جمعیت به خوبی ثابت نشده است.

روش ها: ما یک کارآزمایی تصادفی و کنترل شده چند مرکز را برای ارزیابی یک مداخله توان بخشی انتقالی، متناسب و پیشرونده انجام دادیم که شامل چهار حوزه عملکرد فیزیکی (قدرت، تعادل، تحرک و استقامت) بود. مداخله در هنگام بستری یا در اوایل آن، برای نارسایی قلبی در بیمارستان آغاز شد و پس از ترخیص برای ۳۶ جلسه سرپایی ادامه یافت. نتیجه اولیه، امتیاز باتری عملکرد بدنی یا SPPBکه عبارتست از بررسی و امتیاز دهی به گروهی از فعالیتها مثل سرعت گام برداشتن،تعادل در نشست و برخاست روی صندلی که برای ارزیابی توانایی ها و ناتوانی های افراد پیر به کار می رود. (کل امتیازات از ۰ تا ۱۲ است، نمرات پایین تر نشان دهنده اختلال عملکرد جسمی شدیدتر) در ۳ ماه است. نتیجه ثانویه نرخ ۶ ماه بستری مجدد در بیمارستان به هر دلیلی بود.

نتایج: در مجموع ۳۴۹ بیمار تحت کارآزمایی تصادفی قرار گرفتند. ۱۷۵ نفر به مداخله توانبخشی و ۱۷۴ نفر به مراقبتهای معمول (شاهد) اختصاص یافتند. در آغاز کار، بیماران در هر گروه عملکرد جسمی قابل توجهی داشتند و ۹۷٪ ضعیف یا در آستانه ضعیف شدن بودند. میانگین تعداد شرایط همزیستی در هر گروه پنج بود. نگهداری بیمار در گروه مداخله ۸۲٪ و پایبندی به جلسات مداخله ۶۷٪ بود. بعد از تعدیل برای امتیاز SPPD کوتاه مدت و سایر مشخصات پایه، میانگین حداقل مربعات (±SE)  و PPPDکوتاه مدت در ۳ ماه در گروه مداخله ۸.۳ و در گروه کنترل ۶.۹  بود. در ۶ ماه، میزان بستری مجدد در بیمارستان به هر دلیلی در گروه مداخله ۱.۱۸ و در گروه شاهد ۱.۲۸ بود. در گروه مداخله ۲۱ مرگ (۱۵ مورد از دلایل قلبی عروقی) و ۱۶ مورد مرگ در گروه شاهد( ۸ مورد از دلایل قلبی عروقی) وجود داشت. میزان مرگ و میر ناشی از هر علتی به ترتیب ۰.۱۳ و ۰.۱۰ بود.

نتیجه گیری: در جمعیت متنوعی از بیماران مسن که به دلیل نارسایی حاد قلبی جبران شده در بیمارستان بستری شده اند، یک مداخله توانبخشی زودرس، انتقالی، متناسب و پیشرونده که شامل چندین حوزه عملکرد فیزیکی است، منجر به بهبود بیشتر عملکرد بدنی نسبت به مراقبت های معمول می شود.

N Engl J Med 2021; 385:203-216. July 15, 2021

نوشته های مشابه