مترجم: پروین امامی– پرستار
یک آقای ۴۷ ساله با نارسایی قلبی هر دو بطن با شروع ناگهانی برای درمان و ارزیابی پیوند قلب به بیمارستان منتقل شد. بیمار اصالتاً اهل السالوادور بود و بیماری طبی شناخته شده ای نداشت. او ۳۰ سال قبل به ایالات متحده مهاجرت کرده بود و اخرین بار ۷ سال قبل ویزیت شده بود.
بیمار پنج هفته قبل از انتقال به بیمارستان دچار تنگی نفس همراه با فعالیت شدید و ارتوپنه، ناخوشی عمومی، و ضعف کلی بدن شده بود که طی یک هفته بدتر شد. بیمار به بخش اورژانس رفت و در انجا دچار تاکیکاردی، تاکی پنه، و هیپوکسی شد که به اکسیژن مکمل نیاز داشت. صداهای تنفسی در قاعده هر دو ریه کاهش یافته بودند. الکتروکاردیوگرام نیز فیبریلاسیون دهلیزی در پاسخ بطنی سریع و بلوک شاخه باندل راست را نشان داد. رادیوگرافی قفسه سینه پلورال افیوژن دو طرفه و کاردیومگالی را مشخص کرد. بیمار دچار نارسایی تنفسی هیپوکسیک حاد و متعاقباً ایست فعالیت الکتریکی قلب بدون نبض شد و اینتوبه گردید و بعد از ۵ دقیقه احیا جریان خون خودبخود برقرار شد. وازوپرسورهای متعدد با دوز بالا برای شوک کاردیوژنیک شروع شد. اکوکاردیوگرام اتساع بطن ها، هیپوکینزی کلی، و کسر تخلیه ای بطن چپ معادل ۱۰ تا ۱۵٪ را نشان داد. بیمار بعد از ده روز با اکسیژن گیری غشای خارج بدن وریدی- شریانی تحت کانول برداری قرار گرفت. آنژیوگرافی کرونری نیز شریان های طبیعی را نشان داد. MRI قلب افزایش گادولینیوم ناهمگن بدون ادم میوکارد را مشخص کرد. سرولوژی آنتی بادی های انتی نوکلئار، ویروس نقص ایمنی انسان، ادنوویروس، کوکساکی، بورلیا، و توکسوپلاسما همگی منفی بودند. ایمونوگلوبولین G تریپانوزوما کروزی فرستاده شده به مراکز پیشگیری و کنترل بیماری مثبت بود. (ایمونوگلوبولین M منفی بود). بیمار بدون سابقه مصرف الکل یا داروی مخدر و تاریخچه خانوادگی بیماری قلبی، آزمایشات منفی (شامل تروپونین طبیعی، تست های عملکرد تیروئید طبیعی، و اشباع ترنسفرین پایین)، و سرولوژی T.cruzi مثبت به کاردیومیوپاتی با علت ثانویه به بیماری شاگاس مزمن تشخیص داده شد. با توجه به خطر بالای آریتمی ها با وقایع تاکیکاردی بطنی غیرمستمر، یک دفیبریلاتور کاردیوورتر قابل کاشت برای بیمار گذاشته شد. بیمار بهبود یافت و ترخیص گردید، اما برای تکمیل ارزیابی پیوند قلب به طور سرپایی مراجعه می کرد.
بیماری شاگاس که تحت عنوان تریپانوزومیازیس امریکایی نیز شناخته می شود یک عفونت انگلی است که به وسیله انگل T. cruzi ایجاد می شود. بیماری به طور اولیه از طریق ساس های تریاتومین سرایت می کند، در مناطق امریکای جنوبی تا مرکزی شامل مکزیک اندمیک است و تقریباً ۸ میلیون نفر آلوده می شوند. تخمین زده می شود که بالغ بر ۳۰۰.۰۰۰ نفر در ایالات متحده با T.cruzi زندگی می کنند. بیماری شاگاس مزمن ممکن است علاوه بر دستگاه گوارش، قلب را هم درگیر کند و به آریتمی ها، ترومبوامبولی، و کاردیومیوپاتی متسع منجر شود. بیمارانی که دهه ها بعد از عفونت حاد بدون علامت باشند ممکن است با طپش قلب، سنکوپ، یا مرگ ناگهانی مراجعه کنند. درمان آنتی تریپانوزومال در بیماری شاگاس مزمن در بزرگسالان مورد اختلاف نظر است. در حالی که مطالعات در بزرگسالان مبتلا به عفونت مزمن نتایج مختلفی دربردارد. همچنین درمان عفونت های حاد و عفونت در کودکان و خانم های سنین بارداری به دلیل مزایای مشخصی که دارد، شدیداً توصیه می شود. عواقب جدی و شدید این بیماری حاره ای که مورد غفلت قرار گرفته است، آگاهی و شک صحیح به بیماری از اصول کاهش بیماری زایی و بهبود کیفیت زندگی می باشند.
Patrick R. Ching, MD, MPH
The American Journal of Medicine. VOLUME 135, ISSUE 4, E85, APRIL 01, 2022
