John C. Woodfield, PhD; Kari Clifford, PhD مترجم: شیوا یاری
زمانی که تنها از داده های کارآزمایی بالینی تصادفی شده استفاده می شود، اثربخش ترین روش آماده سازی روده در میان بیماران تحت جراحی انتخابی کولورکتال کدام است؟
یافته ها: دراین متاآنالیز شبکه ای شامل داده های ۸۳۷۷ بیمار از ۳۵ کارآزمایی بالینی تصادفی، افزودن آنتی بیوتیک های خوراکی به آنتی بیوتیک های درون وریدی (با و بدون آماده سازی مکانیکی روده) تا بیش از ۵۰% با کاهش در نرخ بروز عفونت محل برش جراحی همراه بود. هیچگونه تفاوتی در نشت آناستوموز یا سایر نتایج بالینی مشاهده نشد.
منظور: آماده سازی روده باید شامل افزودن آنتی بیوتیک های خوراکی به آنتی بیوتیک های وریدی شود زیرا این کار باعث کاهش عفونت محل برش جراحی در میان بیماران تحت جراحی انتخابی کولورکتال خواهد گردید.
اهمیت: مغایرت هایی در دستورالعمل های آماده سازی جهت جراحی کولورکتال وجود دارد. در حالی که آنتی بیوتیک های وریدی (IV) بطور معمول تجویز می شوند، استفاده از آماده سازی روده بصورت مکانیکی (MBP)، انما (تنقیه) و/یا آنتی بیوتیک های خوراکی (OA) از موارد بحث برانگیز هستند.
هدف: خلاصه کردن تمام داده های کارآزمایی های بالینی (RCTها) که با استفاده از متاآنالیز شبکه ای، معیارهای انتخاب را جهت رتبه بندی استراتژی های درمان مختلف آماده سازی روده برآورده می نمایند تا ارتباط آنها با نتایج پس از عمل را تعیین نمایند.
منابع داده: منابع داده شامل پایگاه های داده ی MEDLINE، Embase، Cochrane، و Scopus بدون محدودیت های زبان و شامل چکیده ها و مقالات منتشر شده قبل از ۲۰۲۱ می شد.
انتخاب مطالعه: مطالعات تصادفی شده روی بزرگسالانی که تحت عمل جراحی انتخابی کولورکتال قرار می گرفتند، با پوشش آنتی بیوتیکی هوازی و بی هوازی که در عفونت محل برش جراحی (SSI) یا نشت آناستوموز گزارش داده شده بود برای بررسی در این آنالیز انتخاب شدند. این موارد توسط چندین بازبین انتخاب شدند و یک محقق اصلی بطور جداگانه آنها را قضاوت نمود. مجموعا ۱۶۷ مطالعه از ۶۸۳۳ مطالعه ی غربالگری شده، واجد معیارهای انتخاب اولیه بودند.
استخراج و سنتز داده ها: NMA مطابق دستورالعمل های گزارش دهی موارد گزارش ترجیحی برای بررسی های نظام مند و متاآنالیزها (PRISMA) انجام پذیرفت. داده ها توسط چند ناظر مستقل استخراج و در یک مدل اثرات تصادفی گردآوری شدند.
نتایج اولیه و اقدامات: نتایج اولیه شامل عفونت محل برش جراحی (SSI) و نشت آناستوموز بود. نتایج ثانویه شامل عفونت های دیگر، مرگ و میر، ایلئوس، و عوارض جانبی آماده سازی می گردید.
نتایج: مجموعاً ۳۵ RCT شامل ۸۳۷۷ بیمار شناسایی شدند. درمان ها آنتی بیوتیک های درون وریدی (IV) (33%)، آنتی بیوتیک های درون وریدی با تنقیه (۳%)، آنتی بیوتیک های درون وریدی با OA با یا بدون تنقیه (۷%)، MBP با آنتی بیوتیک وریدی (۳۲%)، MBP با آنتی بیوتیک های وریدی با OA (با پوشش آنتی بیوتیک درون وریدی خوب در ۹۲۵ بیمار۱۱%، و با پوشش آنتی بیوتیکی کلی خوب در ۳۷۵ بیمار ۴%)، MBP با OA (3%)، و OA (6%) را شامل می شدند. احتمال بروز عفونت در محل برش جراحی (SSI) در افرادی که آنتی بیوتک IV بهمراه OA با یا بدون تنقیه (رتبه ی ۱) مصرف می کردند و در موارد مصرف کننده ی MBP با آنتی بیوتیک های IV کافی با OA (رتبه ی ۲) در مقایسه با سایر گزینه های درمانی، به میزان معناداری پایین تر بود. افزودن OA به آنتی بیوتیک های IV، با و بدون MBP با کاهش در میزان SSI برش جراحی تا بیش از ۵۰% همراه بود. تفاوت های بسیار کوچکی بین درمان ها در نشت آناستوموز و در هر کدام از نتایج ثانویه وجود داشت.
نتیجه گیری و ارتباط: این NMA حاکی از ارتباط بین افزودن OA به آنتی بیوتیک های IV و کاهش در SSI برش جراحی تا بیش از ۵۰% بود. نتایج از افزودن OA به آنتی بیوتیک های IV به جهت کاهش در SSI برش جراحی در میان بیماران تحت عمل جراحی انتخابی کولورکتال پشتیبانی می کند.
JAMA Surg. October 20, 2021
