Mizuka Masunaga, MD. Junki Mizumoto, MD
خانمی ۳۵ ساله ژاپنی با حالت تهوع و استفراغ مکرر روبرو شد که از روز قبل شروع شده بود. او کمی گیج بود. با آزمایش خون آزمایشگاهی سطح گلوکز پلاسما ۳۱۹ میلی گرم در دسی لیتر و سطح هموگلوبین A1C سرم ۱۱.۴ درصد مشاهده شد. تجزیه و تحلیل گاز خون وریدی pH 7.33، سطح بی کربنات ۱۹.۶ mmol/L، سطح سدیم ۱۴۴ mEq/L، سطح کلرید ۱۰۳ mEq/L و آنیون گپ ۲۱.۴ را نشان داد. بنابراین بیمار با کتواسیدوز دیابتی تشخیص داده شد، در بیمارستان بستری شد و تحت درمان با انسولین و مایعات داخل وریدی قرار گرفت. وضعیت او بهتر شد و در روز ۲۷ از بیمارستان مرخص شد.
به محض ورود، بیمار ناخن های تری را به نمایش گذاشته بود (شکل A). دو هفته پس از ترخیص، کنترل قند خون وی با سطح هموگلوبین A1C سرم ۷.۴٪ خوب بود و ناخن های او به حالت نرمال بازگشتند (شکل B). ناخن های تری یا سفید شدن ناخن های انگشت که از ناحیه لونولا گسترش می یابد تا تقریباً تمام قسمت های ناخن را درگیر کند (فقط در یک قسمت باریک در مرز دیستال بدون تغییر باقی می ماند)، در ابتدا گزارش شد که با سیروز همراه است. این وضعیت اکنون به عنوان شاخصی از بیماری های دیگر شناخته شده است، از جمله نارسایی مزمن کلیه، نارسایی احتقانی قلب و دیابت ملیتوس. تصور می شود که علت ناخن های تری، تلانژکتازی یا سایر تغییرات میکرووسکولار در باند دیستال بستر ناخن است که باعث نقص در بستر ناخن می شود.
شکل: (A) ناخن های بیمار هنگام پذیرش. تقریباً تمام قسمت های ناخن ها سفید شده و لونولا ها محو شده اند. (B) ناخن های بیمار حدود ۱.۵ ماه پس از پذیرش. ناخن ها قرمزی طبیعی با لونلاهای طبیعی را نشان دادند.
مورد حاضر از این جهت منحصر به فرد است که کنترل قند خون منجر به ناپدید شدن ناخن های تری در مدت زمان کوتاهی می شود. قرار گرفتن در معرض سطح گلوکز بالا، جریان خون را تغییر داده و نفوذپذیری اندوتلیال را تغییر می دهد، در نتیجه رسوب و انعقاد پروتئین خارج عروقی و به دنبال آن صدمات میکرووسکولار ایجاد می شود. این فرضیه وجود دارد که در بیماران دیابتی، صدمات میکرووسکولار در بستر ناخن ممکن است منجر به ناخن های تری شود و بهبود کنترل قند خون می تواند جریان خون موضعی را بازیابی کرده و بستر ناخن را عادی کند.
American Journal of Medicine. VOLUME 134, ISSUE 7, E428, JULY 01, 2021
