Kosuke Ishizuka, MD. Daiki Yokokawa, MD, PhD. Takahiro Mori, MD, MSHS, PhD
مردی ۵۱ ساله با سابقه ی دو روز حساسیت اپی گاستریک به واحد ما ارجاع داده شد. بیمار همچنین توده ای را در همان ناحیه گزارش می داد. هیچگونه درد خودبخودی یا ناشی از وضعیت بدن یا تحرک وجود نداشت. سابقه پزشکی و داروهای قبلی وی قابل توجه نبود. معاینه ی فیزیکی حاکی از توده ای ۱×۱ سانتی متری و دارای حساسیت بود که در ناحیه ی اپی گاستریک لمس می شد. علامت کارنت مثبت بود، که نشان دهنده ی درد دیواره ی شکم است، و این توده با برآمدگی زایفوئید مطابق و حاکی از زایفودینیا بود. تست های آزمایشگاهی هیچگونه ناهنجاری را نشان نمی دادند. سی تی اسکن یک برآمدگی قدامی روی برجستگی زلیفوئید (با زاویه ی ۱۳۳ درجه از بدنه ی جناغ) را نشان می داد (شکل) که ما را به تشخیص زایفودینیا سوق می دهد. شرایط وی برایش توضیح داده شد و علایمش بسرعت بهبود یافت.
شکل: سی تی اسکن حاکی از یک برآمدگی قدامی روی برجستگی زایفوئید (با زاویه ی ۱۳۳ درجه از بدنه ی جناغ) بود.
زایفودینیا در حدود ۲% از جمعیت بخش عمومی بیمارستان به شکل درد حاد یا مزمن در همین ناحیه ظاهر می گردد. درد می تواند به قفسه سینه یا پشت نیز منعکس شود. گزارش شده است که علت زایفودینیا تروما و کندریت می باشد، اما اغلب ایدیوپاتیک است. برآمدگی گزیفوئید زیر پوست نشانه ی احتمالی زایفودینیا است. مایگن و همکارانش گزارش کردند که زاویه ی زایفوسترنال در سه مورد زایفودینیا بترتیب برابر با ۱۰۵، ۱۳۵، و ۱۲۰ درجه در مقایسه با میانگین ۱۵±۱۷۲ درجه در ۶۰ فرد بدون ابتلا به زایفودینیا بود. یک آزمایش ساده ی محرک فشار متوسط روی پروسه ی زایفوئید منجر به تشخیص زایفودینیا می گردد و همیشه نیازی به تست های تصویربرداری نیست. اغلب پس از تشریح شرایط برای بیماران، آنها بصورت خودبخودی بهبود پیدا می کنند. همچنین داروهای ضد درد و بیحسی نقطه هدف نیز مورد استفاده قرار می گیرد. در موارد مقاوم به درمان، زایفوییدکتومی می تواند یک گزینه ی درمانی باشد.
amjmed. VOLUME 134, ISSUE 3, E215-E216, MARCH 01, 2021
