مترجم: دکتر الهام خاقانی – پزشک عمومی
تکنیک های مدرن پرتودرمانی، چگونه می توانند خطر ازوفاژیت شدید (معیارهای اصطلاحات رایج برای عوارض جانبی درجه ۳ یا بالاتر) را در درمان سرطان های پیشرفته موضعی ریه کاهش دهند؟
یافته ها: در این کارآزمایی بالینی فاز ۱ غیرتصادفی، میزان ازوفاژیت در بین ۲۵ شرکت کننده مبتلا به سرطان ریه سلول کوچک یا سلول غیر کوچک پیشرفته موضعی که تحت درمان با پرتودرمانی با شدت تعدیل شده و شیمی درمانی همزمان با استفاده از یک روش جدید حفظ مری کنترا لترال قرار دارد، مورد بررسی قرار گرفت. با وجود انتقال اشعه با دوز بالا به ۷۰ گری و نیاز به تومور بزرگ در ۱ سانتی متری از مری، در هیچ شرکت کننده ای ازوفاژیت درجه ۳ یا بالاتر ایجاد نشد.
معنی: استفاده از این روش حفظ مری کنترالترال در ارتباط با کاهش خطر ازوفاژیت شدید در میان بیماران مبتلا به سرطان ریه به صورت موضعی پیشرفته که پرتودرمانی با شدت تعدیل شده با دوز بالا دریافت می کنند، همراه بود و ممکن است به روش بالینی تفسیر شود.
اهمیت ازوفاژیت حاد شدید در حداکثر ۲۰٪ از بیماران مبتلا به سرطان ریه به صورت موضعی پیشرفته که تحت درمان با کمورادیوتراپی قرار دارند حداقل ۶۰ گری یک بار در روز رخ می دهد و نشان دهنده یک واقعه توکسیک با دز محدود همراه با نتایج ضعیف است.
هدف: ارزیابی اینکه آیا حفظ رسمی کنترالترال مری (CE) با کاهش خطر ازوفاژیت شدید حاد مرتبط است یا خیر.
طراحی، محیط و مشارکت کنندگان: این کارآزمایی بالینی غیرتصادفی فاز ۱ تک مرکزی و ارزیابی یک روش تجربی CE برای بیماران از ژوئیه ۲۰۱۵ تا ژانویه ۲۰۱۹ ثبت نام کرد. در کل، ۲۷ بیمار مبتلا به سرطان ریه سلول کوچک پیشرفته موضعی (با یا بدون متاستاز مغزی منفرد) یا کارسینومای ریه سلول کوچک در مرحله محدود با تومور بزرگ در ۱ سانتی متر مری واجد شرایط بودند.
مداخلات: پرتودرمانی با شدت تعدیل شده به ۷۰ گری در ۲ گری / کسر همزمان با شیمی درمانی استاندارد با یا بدون دوروالوماب کمکی. دیواره مری در سمت مقابل تومور بزرگ به عنوان یک ساختار اجتنابی برای هدایت گرادیان نزولی دوز شیب دار رسم شد. پوشش هدف بیش از محدودیت CE در اولویت قرار گرفت، و ۹۹ درصد از حجم هدف داخلی و برنامه ریزی باید به ترتیب توسط ۷۰ Gy و حداقل ۶۳ Gy پوشش داده شود.
نتایج و اقدامات اصلی: نقطه هدف ابتدایی، میزان حداقل ازوفاژیت حاد درجه ۳ بود که توسط معیارهای اصطلاحات رایج برای عوارض جانبی، نسخه ۴ ارزیابی شد.
نتایج از ۲۷ بیمار ثبت نام شده، ۲۵ نفر، شیمی درمانی را انجام دادند. نوزده بیمار مبتلا به کارسینوم ریه سلول غیرکوچک و ۶ نفر نیز کارسینوم ریه سلول کوچک داشتند. میانه سن در تشخیص ۶۷ سال (۵۱-۸۱ سال) بود و ۱۵ بیمار (۶۰٪) مرد بودند. سیزده بیمار (۵۲٪) سرطان مرحلهIIIA ، ۱۰ نفر (۴۰٪) سرطان مرحله IIIB و ۲ نفر (۸٪) سرطان مرحله IV داشتند. میانگین CE حداکثر دوز، ۶۶ گری (۴۴-۷۱ گری) بود. حجم متوسط دریافتیCE ، حداقل ۵۵ Gy 1.4 سانتی متر مکعب بود (۰-۵.۳ سانتی متر مکعب)، و حجم متوسط دریافتی CE حداقل ۴۵ Gy 2.7 سانتی متر مکعب بود (۰-۹.۲ سانتی متر مکعب).
میانگین درصد ترکیبی دریافتی ریه حداقل ۲۰ گری ۲۵٪ بود (۱۱٪ -۳۷٪). متوسط پیگیری ۳۳.۳ ماه بود (۱۱.۱-۵۲.۲ ماه). در بین ۲۰ بیمار که ۰ تا ۳ روز استراحت درمانی داشتند و بنابراین از نظر نقطه هدف اولیه قابل ارزیابی بودند ، میزان حداقل ازوفاژیت درجه ۳، ۰ درصد بود. سایر حوادث توکسیک مشاهده شده در بین ۲۵ بیمار شامل ۷ (۲۸٪) با ازوفاژیت درجه ۲ ، ۳ (۱۲٪) با حداقل پنومونیت درجه ۲ (شامل ۱ با درجه ۵) و ۲ (۸٪) با حداقل درجه ۳ حوادث توکسیک قلبی (شامل ۱ با درجه ۵). هیچ نارسایی تومور موضعی منفرد وجود ندارد. میزان بقای ۲ ساله بدون پیشرفت ۵۷٪ و میزان بقای کلی ۲ ساله ۶۷٪ بود.
نتیجه و ارتباط این مرحله ۱ کارآزمایی بالینی غیرتصادفی، دریافت که که روش CE-sparing با کاهش خطر ازوفاژیت در بیماران تحت درمان یکنواخت با شیمی درمانی (تا ۷۰ گری)، بدون ازوفاژیت درجه ۳ یا بالاتر با وجود تومور در ۱ سانتی متر مری همراه است. این روش ممکن است به عمل بالینی ترجمه شود.
Sophia C. Kamran, MD; Beow Y. Yeap, ScD; Christine A. Ulysse, MS
JAMA Oncol. April 8, 2021
