مترجم: پروین امامی – پرستار
آیا تفاوتی در احتمال انتقال خانوادگی SARS-CoV-2 به وسیله کودکان خردسال در مقایسه با کودکان بزرگتر وجود دارد؟
در این تحقیق فرقه ای بر روی ۶۲۸۰ خانواده با موارد شاخص اطفال، احتمالات تعدیل شده انتقال خانوادگی SARS-CoV-2 به وسیله کودکان سنین ۰ تا ۲ سال ۱.۴۳ در مقایسه با کودکان سنین ۱۴ تا ۱۷ سال بود.
موضوع: کودکان خردسال در مقایسه با کودکان بزرگتر ممکن است خطر بیشتری برای انتقال عفونت SARS-CoV-2 به مراقبان و خواهر و برادرها در خانواده داشته باشند.
نقش کودکان در انتقال عفونت SARS-CoV-2 به مطالعه بیشتر نیاز دارد. در اوایل پاندمی، زمانی که کشورها معیارهای قرنطینه را اجرا می کردند، تماس نزدیک عمدتاً به خانواده ها محدوده می شد و کارکنان مراقبت از سلامت و افراد علامت دار برای انجام آزمایشات کووید در الویت قرار داشتند. در نتیجه، تعداد نسبتاً کمی از اطفال به کووید-۱۹ تشخیص داده شدند و به نظر می آید نسبت کودکان درگیر در انتقال عفونت در مقایسه با بزرگسال بسیار کم است. از آنجایی که بسیاری از حدودِ اختیارات قانونی معیارهای بهداشت عمومی را آسان گرفتند و مراکز آموزشی را در پاییز ۲۰۲۰ بازگشایی کردند، تعداد موارد کووید-۱۹ در اطفال رشد کرد و فرصتی برای تعیین بهتر عفونت پذیری در کودکان ارائه کرد. مطالعات بر روی خانواده ها تا امروز معمولاً فقط عفونت پذیری بین افراد جوان و سالمند را مقایسه کرده که اغلب کودکان را با بزرگسالان جوان در یک گروه قرار داده اند و یا سن را به گروه بندی دوتایی بزرگسالان سالمند در برابر کودکان/ بزرگسالان جوانتر تقسیم بندی کرده اند. این مطالعات نتایج مخلوطی را گزارش داده اند و بعضی از یافته ها نشان دادند که سن (>20 سال) با افزایش عفونت همراه بوده است. یافته یک تحقیق درباره سنین جوانی (<20 سال) بود و یافته مطالعات دیگر تاثیر سن را بررسی نکردند. برعکس، تعداد کمی از تحقیقات بر روی خانواده ها تفاوت در عفونت پذیری در بین کودکان را مورد بررسی قرار داده اند که احتمالاً به اندازه ناکافی نمونه مربوط می شود. دو متاآنالیز هیچ تفاوتی را بین کودکان خردسال و کودکان بزرگتر برای آسیب پذیری خانواده در برابر SARS-CoV-2 گزارش ندادند؛ البته مشخص نیست که آیا این مسئله برای عفونت پذیری صادق است یا خیر. این یافته ها مستلزم می داند که انتقال خانوادگی SARS-CoV-2 به وسیله کودکان و این مسئله که آیا هر گونه تفاوتی در احتمال انتقال برای گروه سنی خاص وجود دارد یا خیر را به طور دقیق تر مورد بررسی قرار دهیم.
ما سعی کردیم از تاریخ ژوئن تا دسامبر ۲۰۲۰ یک آنالیز سنی از افراد سنین ۰ تا ۱۷ سال که مورد شاخص عفونت SARS-CoV-2 در خانواده خود بودند را در اونتاریوی کانادا انجام دهیم. موارد شاخص اطفال به ۴ گروه سنی (۰ تا ۳، ۴ تا ۸، ۹ تا ۱۳ و ۱۴ تا ۱۷ سال) تقسیم بندی شدند تا یک نمای دقیق تر از تفاوت های سنی ارائه دهند. ما همچنین مشخصات موارد شاخص را به وسیله متغیرهای زیر مقایسه کردیم. این متغیرها عبارت بودند از: گروه سنی، بررسی جهت انتقال به وسیله سن، و ارزیابی این مسئله که آیا عواملی مانند علائم، بازگشایی مدارس/ مهدکودک ها، یا همه گیری در مدارس/ مهدکودک با تفاوت هایی در احتمالات انتقال عفونت از کودکان به اعضای خانواده هایشان همراه بود یا خیر.
پیامدها و معیارهای اصلی: انتقال خانوادگی به صورت خانواده هایی تعریف شد که در انجا حداقل یک مورد ثانویه ۱ تا ۱۴ روز بعد از مورد شاخص اطفال رخ داده باشد.
نتایج: در کل ۶۲۸۰ خانواده موارد شاخص اطفال را داشتند و ۱۷۱۷ خانواده (۲۷.۳٪) انتقال ثانویه را تجربه کردند. میانگین سنی (SD) افرادی که در مورد شاخص اطفال قرار داشتند معادل ۱۰.۷ (۵.۱) سال بود و ۲۸۶۳ (۴۵.۶٪) از آنها مونث بودند. کودکان سنین ۰ تا ۳ سال در مقایسه با کودکان سنین ۱۴ تا ۱۷ سال بالاترین احتمال انتقال عفونت SARS-CoV-2 در تماس های خانوادگی را داشتند. این ارتباط در آنالیزهای حساسیت تعیین کننده موارد ثانویه به صورت ۲ تا ۱۴ روز یا ۴ تا ۱۴ روز بعد از مورد شاخص نیز به طور مشابه مشاهده شد و آنالیز به وسیله وجود علائم، ارتباط با بروز و همه گیری در مدارس/ مهد کودک ها، یا بازگشایی مدارس/ مهدکودک ها طبقه بندی شد. احتمال انتقال و سرایت در کودکان سنین ۴ تا ۸ سال و ۹ تا ۱۳ سال نیز افزایش یافت (سنین ۴ تا ۸ سال).
نتیجه گیری و ارتباط: این تحقیق نشان می دهد که کودکان خردسال در مقایسه با کودکان بزرگتر ممکن است با احتمال بیشتری عفونت SARS-CoV-2 را انتقال دهند و بالاترین احتمال سرایت برای کودکان سنین ۰ تا ۳ سال مشاهده شد. عفونت پذیری متمایز در گروه سنی اطفال بر روی پیشگیری از عفونت در خانواده ها و همچنین مدارس/ مهدکودک ها اثر دارد و خطر انتقال ثانویه در خانواده را به حداقل می رساند. مطالعات مبتنی بر جمعیت دیگری برای تعیین خطر انتقال و سرایت توسط موارد شاخص اطفال خردسال مورد نیاز می باشد.
Lauren A. Paul, MSc; Nick Daneman, MD; Kevin L. Schwartz, MD
JAMA Pediatr. August 16, 2021
