Lary A. Robinson, MD
سگ ها اولین حیواناتی بودند که اهلی شدند، و بر اساس تکنیک های پالئوژنومیک اهلی شدن سگ ها ممکن است در دوره نئولیتیک در زمان ۲۰.۰۰۰ تا ۴۰.۰۰۰ سال پیش در اروپا، آسیای مرکزی و شرقی انجام شده باشد. مردم تا ۱۴.۰۰۰ سال قبل با سگی که مونس وفادارشان بود دفن می شدند. طی هزاران سال، سگ ها در جامعه ریشه دواندند و اکنون تقریباً ۴۸% از خانواده ها (ایالات متحده) یک حیوان خانگی دارند که در کل شامل بیشتر از ۸۹ میلیون سگ به عنوان حیوان خانگی می شود. صاحبان سگ سانان جدا از لذت آشکاری که از یک سگ خانگی می برند، مزایای بسیار شناخته شده و مشکوکی که هم برایشان دارد.
فعالیت فیزیکی: بیشتر از ۵۰% مرگ ها (قابل پیشگیری) در سال ناشی از انتخاب شیوه زندگی مضر می باشد که رژیم غذایی بد و عدم فعالیت فیزیکی مهمترین آنها هستند. ثابت شده که ورزش منظم از ابتلا به بیماری ها و شرایط طبی بیشماری پیشگیری می کند و میزان مرگ و میر به هر علت، بیماری قلبی-عروقی، و مرگ و میر ناشی از سرطان را به طور قابل توجهی کاهش می دهد و درمان موثر برای ۲۶ بیماری مزمن (ورزش به عنوان دارو) شامل افسردگی، فشار خون، زوال شناخت، استئوارتریت، و دیابت نوع ۲ است. اگرچه رهنمودهای فعالیت فیزیکی دولت ایالات متحده برای امریکایی ها حداقل ۱۵۰ دقیقه فعالیت فیزیکی را در هفته توصیه می کند، کمتر از یک سوم از امریکایی ها از این توصیه پیروی می کنند و در کشورهای دیگر مانند تایوان فقط ۲۰% از مردم این هدف را دنبال می کنند. صاحبان سگ احساس می کنند که مجبور هستند سگ های خود را به طور منظم برای پیاده روی بیرون ببرند و مطالعات نشان داده اند که افرادی که سگ دارند ۴ برابر بیشتر احتمال دارد که این رهنمودهای فعالیت فیزیکی را در مقایسه با افرادی که سگ ندارند، اجرا کنند. شواهد موثق نشان می دهند که خطر ابتلا به بیماری های قلبی-عروقی و مرگ در صاحب یک سگ که مجبور باشد با سگش پیاده روی کند، بسیار پایین تر است. محقق کانادایی O.A. Batista در مجموع اهمیت داشتن سگ را به این صورت خلاصه می کند: یک سگ دلیل بسیار خوبی است که نشان دهد چرا بعضی از مردم می توانند برای پیاده روی ترغیب شوند.
بیماری های اتوایمون و آلرژی ها
پاندمی اختلالات میانجی شده توسط ایمنی شامل آلرژی ها، آسم، و بیماری های اتوایمون مانند مولتیپل اسکلروز، بیماری کرون، لوپوس، و حتی اتیسم در کشورهای صنعتی در حال تشدید است، به گونه ای که یکی از ۵ کودک از این بیماری ها رنج می برد. شواهد روزافزون نشان می دهند که این تغییر بی ثمر در عملکرد سیستم ایمنی به نظر یک عارضه جانبی عفونت های در حال مبارزه با بهبود شرایط بهداشتی، واکسن ها، و آنتی بیوتیک هایی است که میکروارگانیسم هایی را حذف می کنند که با ما تکامل پیدا کرده اند و سیستم ایمنی ما را در تعادل نگه داشته اند (دوستان قدیمی). ما، بسیار پاکیزه، شده ایم که سبب می شود بخشی از سیستم ایمنی، سلول های T-helper-2 (Th2) که به طور طبیعی انگل ها و کرم ها را دنبال می کنند، به وسیله سلول های T-helper-2 (که به باکتری ها و ویروس ها حمله می کنند و اکنون بسیار کم شده اند) در تعادل متقابل نباشند. این مسئله سبب می شود تا سیستم ایمنی بیش از حد تحریک شده (T-helper-1 & 2) که به اشتباه پروتئین های دیگر مانند گرده ها، بادام زمینی، و حتی بافت های خود بدن را مورد حمله قرار دهد، و به بیماری های اتوایمون و الرژی ها منجر شود. این، فرضیه بهداشتی، حدس می زند که محیط بهداشتی جدید و کمبود عفونت های دوران کودکی و قرار گرفتن در معرض باکتری های معمول به طیف گسترده ای از اختلالات مربوط به ایمنی منتهی می شود.
کودکانی که در مزارع زندگی می کنند، مخصوصاً کسانی که جوان تر از ۵ سال هستند و در معرض باکتری های موجود در آغل ها، خوراک دام، کود و گل و لای قرار دارند، در مقایسه با کودکان غیر روستایی کمتر دچار بیماری های اتوایمون و آلرژی ها می شوند. این، اثر دامداری، در سرتاسر دنیا مشهود است و به نظر از کودکان در برابر آسم و بیماری های آلرژیک محافظت می کند. اگر کودکی که در یک مزرعه زندگی نمی کند در برابر میکروب های بی ضرر قرار گیرد که او را در برابر بیماری های آلرژیک محافظت کنند، با داشتن سگ در خانه و بازی کردن در بیرون از خانه در محیط کثیف نیز این مقاومت را بدست می آورد. سگ ها میکروارگانیسم های مطلوب بیشماری را روی پوشش و دهان خود دارند که به کودکان انتقال می دهند.
بهداشت روان: اکادمی ملی علوم، مهندسی، و پزشکی قبل از پاندمی کروناویروس گزارش داد که بیشتر از یک سوم از افراد بزرگسال سنین ۴۵ سال و بالاتر احساس تنهایی می کنند و یک چهارم از بزرگسالان ۶۵ سال و مسن تر از نظر اجتماعی منزوی در نظر گرفته می شوند. زندگی کردن در تنهایی، از دست دادن دوستان و خانواده، بیماری های مزمن، اختلال بینایی و شنوایی، و محیطی که کووید ۱۹ در آن سایه انداخته است، بی شک این آمار را تشدید می کند. تنهایی و انزوای اجتماعی با ۵۰% افزایش خطر دمانس، ۲۹% افزایش خطر بیماری قلبی، ۳۲% افزایش خطر سکته مغزی، و خطر بیشتر مرگ زودهنگام به هر دلیل همراه هستند. مشکلات بهداشت روان شدیدتر مانند افسردگی، اضطراب و خودکشی را ممکن است به دنبال داشته باشد. ۴۸.۳۸۸ امریکایی ها در سال ۲۰۱۸ با افسردگی ماژور به عنوان عامل خطر اولیه اقدام به خودکشی کردند و پس از آن دومین عامل مصرف مواد مخدر قرار داشت.
به نظر می آید که صاحب حیوان خانگی از مشکلات سلامت روان بیشماری تسکین می یابد. مقاله منتشر شده درباره این موضوع گسترده و خود گزارشی اما نامسنجم است و محدودیت های بسیاری در طرح مطالعه دارد. جالب این که در بررسی انجام شده، داشتن حیوان خانگی در همه گروه های دموگرافیکی ترکیب شده مانع از افسردگی نشد. معذالک داشتن سگ افسردگی را کاهش می دهد و اثرات مثبتی بر روی تندرستی در زیرگروه های خاص شامل افراد مجرد، خانم ها، کودکان بی خانمان، و افراد دیگری که از فقدان همسر یا مطلقه بودن رنج می برند، خانم های سالمند، و افرادی که به سگ های خود وابسته هستند، دارد. البته داشتن حیوان خانگی خطر خودکشی را کاهش نمی دهد، اگرچه مطالعات ضعف هایی در این زمینه دارند از جمله این که مشخص نیست مراقب اولیه حیوان چه کسی بوده است، یا آیا قربانی خودکشی فقط در خانواده با یک سگ زندگی می کرده یا خیر.
اختلال استرس پس از حادثه (PTSD) یک شرایط شایع مربوط به عامل استرس زا است که اثرات مضری بر روی سلامت روان و کیفیت زندگی تقریباً ۱۴% از اعضای ارتش و کهنه سربازان برگشته از جنگ دارد. PTSD حکایت از بیماری های توام جدی و شدید شامل افسردگی، سؤمصرف مواد مخدر، و تمایل به خودکشی می دهد. جدا از درمان مرسوم با روان درمانی یا داروها، همچنین سگ های تعلیم دیده هم برای خدمات PTSD مخصوصاً برای این امر بکار برده می شوند. تحقیق بالینی عینی نشان داده است که استفاده از سگ های تعلیم دیده در مقایسه با مراقبت معمول سبب کاهش چشمگیری در علائم PTSD، کاهش افسردگی، و افزایش شرکت در فعالیت های اجتماعی می شود. شواهد نشان میدهند که همدمی با حیوانات (سگ ها و گربه ها) تاثیر مطلوبی بر روی عملکرد جمعیت های PTSD غیرنظامی و بهبودی از اعتیاد به مصرف مواد مخدر دارد، همانطور که این موضوع در فیلم بیوگرافیکی انگلیسی به نام، یک سگ خیابانی به نام باب، به صورت درام نمایش داده شده است.
ثابت شده است که درمان با حیوان خانگی یا پت درمانی (درمان به کمک حیوان) در محل های مختلف شامل مراکز سرطان، بیمارستان ها، و مراقبت طولانی مدت و مراکز بازتوانی موثر می باشد. نظاره کردن عشق بدون قید و شرط یک سگ شاد که دم خود را تکان می دهد، لبخند به صورت هر کسی می آورد و صرفاً لمس کردن خز سگ سبب آزاد شدن هورمون مغزی اکسی توسین در انسان می شود که حس خوب به شخص می دهد. جالب این که اکسی توسین در سگی که از لمس انسان لذت می برد هم آزاد می شود. شکی نیست که اصطلاح محاوره ای و قدیمی petting (نور چشمی یا سوگلی) به تماس فیزیکی روماتیک بین دو نفر اطلاق می شود، زیرا همان هورمون لذت در هر دو آزاد می گردد!
توصیه ها: آیا مراقبان سلامت و بهداشت باید داشتن سگ را به بیماران خود توصیه کنند؟ البته بله اما با چند هشدار. صاحبان احتمالی سگ باید متوجه باشند که صاحب حیوان خانگی یک تعهد ۱۰ تا ۱۵ ساله را باید متعهد گردد. اگرچه اغلب مردم سگ های خود را در خارج از خانه نگه می دارند، اما افراد سالمند با بیماری های متعدد باید برنامه های مراقبت برای حیوان خود را در صورتی که اول خودشان فوت کردند، داشته باشند. از آنجایی که سگ ها به سرعت به یک عضو با ارزش خانواده تبدیل می شوند، واگذاری غیرقابل اجتناب انها به اندازه از دست دادن یک خویشاوند استرس زا می شود.
تکامل یک گرگ منزوی تهاجمی به رفیق های پشمالوی انسان محور و همیشه دلسوز حقیقتاً چشمگیر است. و سگ ها برای خواننده ای که به روحیات آنها اشنا است، به یک دلیل ابتدایی موهبتی آشکار بر روی کره زمین هستند: مراقبت از ما انسان ها- مراقبت از بهداشت جسمی و روحی ما. سگ ها چه فرشتگان زمینی بدون بال باشند یا گونه های تکامل یافته گرگ ها با عشق ذاتی به انسان ها، اما مزایای سلامت جسمی و رواحی آنها ثابت شده و پزشکان باید داشتن سگ را قویاً به بیماران خود توصیه کنند.
American Journal of Medicine. VOLUME 134, ISSUE 6, P710-712, JUNE 01, 2021
