Jens-Uwe Blohmer, MD, PhD; Theresa Link, MD; Mattea Reinisch, MD
آیا افزودن دنوزوماب به شیمی درمانی نئوادجوانت حاوی آنتراسایکلین/تاکسان، میزان پاسخ کامل پاتولوژیک (pCR) را افزایش می دهد و کدام برنامه nab-Paclitaxel در تنظیم نئوادجوانت مؤثرتر است؟
در این کارآزمایی بالینی تصادفی‌شده روی ۷۸۰ بیمار مبتلا به سرطان پستان، میزان pCR با دنوزوماب ۴۱ درصد در مقابل ۴۳ درصد بدون سرطان پستان بود. علیرغم سمیت بیشتر، nab-Paclitaxel با دوز ۱۲۵ میلی گرم بر متر مربع در هفته منجر به نرخ pCR به طور قابل توجهی بالاتر از ۴۵% در مقابل ۳۹% با دوز ۱۲۵ میلی گرم بر متر مربع در روزهای ۱ و ۸ هر ۳ هفته شد.
معنی: دنوزوماب افزوده شده به شیمی درمانی نئوادجوانت مبتنی بر آنتراسایکلین/تاکسان میزان pCR را بهبود نمی بخشد، در حالی که nab-paclitaxel هفتگی موثرتر از رژیم هر ۳ هفته بود زیرا به طور قابل توجهی میزان pCR را به خصوص در سرطان پستان سه گانه منفی، افزایش داد.
اهمیت: دنوزوماب ادجوانت ممکن است بقای عاری از بیماری را در سرطان اولیه پستان مثبت گیرنده هورمونی (HR) بهبود بخشد (BC). برنامه بهینه نئوادجوانت ناب-پاکلیتاکسل از نظر اثربخشی و ایمنی نامشخص است.
هدف: تعیین اینکه آیا افزودن دنوزوماب به شیمی درمانی نئوادجوانت حاوی آنتراسایکلین/تاکسان (NACT) نرخ پاسخ کامل پاتولوژیک (pCR) را افزایش می دهد و اینکه کدام برنامه nab-paclitaxel در تنظیم NACT موثرتر است.
طراحی، محیط و شرکت‌کنندگان: GeparX یک کارآزمایی بالینی تصادفی‌شده چند مرکزی، آینده‌نگر، فاز b2، ۲×۲ بود که توسط GBG و AGO-B در ۳۸ سایت آلمانی بین فوریه ۲۰۱۷ و مارس ۲۰۱۹ انجام شد. مجموعه تحلیل داده‌ها از ۴ سپتامبر ۲۰۲۰ قفل شده بودند; تجزیه و تحلیل در ۱۳ نوامبر ۲۰۲۰ تکمیل شد. بیماران BC اولیه یک طرفه یا دوطرفه، مرحله cT2-cT4a-d یا cT1c، با بیماری گره مثبت یا پاتولوژیک گره مثبت یا HR منفی، یا شاخص تکثیر Ki-67 بیشتر از ۲۰٪ یا ERBB2 (قبلاً HER2) – BC مثبت بودند.
مداخلات بیماران برای دریافت یا عدم دریافت دنوزوماب، ۱۲۰ میلی گرم زیر جلدی هر ۴ هفته به مدت ۶ سیکل، و nab-paclitaxel، ۱۲۵ میلی گرم بر متر مربع در هفته به مدت ۱۲ هفته یا روزهای ۱ و ۸ هر ۳ هفته به مدت ۴ سیکل (۸ دوز) به طور تصادفی، تقسیم شدند و به دنبال آن ۴ سیکل اپی روبیسین/سیکلوفسفامید، ۹۰/۶۰۰ میلی گرم بر متر مربع (هر ۲ هفته یا هر ۳ هفته یکبار). کربوپلاتین در BC سه منفی (TNBC) و تراستوزوماب بیوسیمیل ABP980 به اضافه پرتوزوماب در BC ERBB2 مثبت (فرعی ERBB2 مثبت) داده شد.
پیامدها و معیارهای اصلی پیامد اولیه نرخ pCR بین بازوها برای هر تصادفی سازی بود.
نتایج در مجموع ۷۸۰ خانم (۷۷۹) و مرد (۱) بیمار (میانگین سن، ۴۹.۰، بین ۲۲-۸۰ سال) به طور تصادفی در ۴ گروه درمانی قرار گرفتند. نرخ (ypT0 ypN0) ۴۱.۰٪ (۳۷٪ -۴۵٪) با دنوزوماب در مقابل ۴۲.۸٪ (۳۹٪ -۴۷٪) بدون دنوزوماب، صرف نظر از زیرگروه BC بود. Nab-paclitaxel در هفته، منجر به افزایش قابل توجهی نرخ pCR بالاتر ۴۴.۹٪ (۴۱٪ -۴۹٪) در مقابل ۳۹.۰٪ (۳۵٪ -۴۳٪) با nab-paclitaxel روزهای ۱ و ۸ هر ۳ هفته شد. نرخ pCR برای برنامه‌های nab-paclitaxel در زیر گروه‌ها فقط برای TNBC (60.4٪) تفاوت معنی‌داری داشت. اثرات سمی درجه ۳ تا ۴ با یا بدون دنوزوماب تفاوتی نداشت. اثرات سمی غیرهماتولوژیک درجه ۳ تا ۴ با nab-paclitaxel در هفته بیشتر بود (۳۳.۷%).
نتیجه‌گیری و ارتباط در این کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی‌شده، دنوزوماب اضافه شده به NACT مبتنی بر آنتراسایکلین/تاکسان، نرخ pCR را بهبود نمی‌بخشد. Nab-paclitaxel در دوز ۱۲۵ میلی‌گرم بر متر مربع در هفته به طور قابل‌توجهی نرخ pCR را در مقایسه با روزهای ۱ و ۸، برنامه هر ۳ هفته به طور کلی و در TNBC افزایش داد، اما سمیت بالاتری ایجاد کرد.
JAMA Oncol. May 19, 2022. doi:10.1001/jamaoncol.2022.1059
