مترجم: دکتر الهام خاقانی- پزشک عمومی
تأثیر خواب بیشتر بر دریافت انرژی که به طور عینی ارزیابی شده در بزرگسالان دارای اضافه وزن در محیط خانه معمولی آنها چیست؟
این کارآزمایی بالینی تصادفی‌شده بر روی ۸۰ بزرگسال با اضافه وزن و خواب معمولی کمتر از ۶.۵ ساعت در شب بود که تصادفی برای یک مداخله خواب طولانی‌مدت برای ۲ هفته انتخاب شدند، آنها به طور قابل‌توجهی در مقایسه با گروه کنترل، انرژی دریافتی روزانه خود را تقریباً ۲۷۰ کیلو کالری کاهش دادند.
کل انرژی مصرفی بین گروه های با خواب بیشتر و کنترل، تفاوت معنی داری نداشت که منجر به تعادل انرژی منفی با خواب بیشتر شد.
یافته ها نشان می دهد که بهبود و حفظ مدت خواب کافی می تواند وزن را کاهش دهد و مداخله ای مناسب برای پیشگیری از چاقی و برنامه های کاهش وزن باشد.
چاقی یک نگرانی عمده برای سلامت عمومی است. به نظر می رسد اپیدمی چاقی منطبق با الگوی کم خوابی است که در چند دهه گذشته در جامعه مشاهده شده است. به عنوان مثال، یک سوم از جمعیت ایالات متحده گزارش دادند که ۷ تا ۹ ساعت خواب شبانه که مقدار خواب توصیه شده است را ندارند. شواهد قابل توجهی نشان می دهد که خواب کمتر از ۷ ساعت در شب به طور منظم با پیامدهای نامطلوب سلامتی همراه است. به ویژه، مدت زمان ناکافی خواب به طور فزاینده ای به عنوان یک عامل خطر مهم برای چاقی شناخته شده است. مطالعات اپیدمیولوژیک آینده نگر نشان می دهد که خواب کوتاه یک عامل خطر مهم برای افزایش وزن است. با این حال، ناشناخته باقی مانده است که آیا افزایش مدت زمان خواب می تواند یک استراتژی موثر برای پیشگیری یا رفع چاقی باشد. اگرچه آموزش بهداشت خواب توسط متخصصان چاقی تشویق می‌شود، اما اکثر متخصصان بهداشت و بیماران، مدت زمان خواب کافی را به‌عنوان بخشی از استراتژی‌های مبارزه با اپیدمی چاقی، به کار نمی‌برند.
در سطح جمعیت، ارتباط بین دریافت انرژی و وزن بدن نشان می دهد که افزایش دریافت انرژی، عامل اصلی افزایش وزن بدن در جامعه مدرن است. با توجه به مدل‌های پیش‌بینی داینامیک، افزایش مداوم انرژی دریافتی حتی ۱۰۰ کیلوکالری در روز منجر به افزایش وزن حدود ۴.۵ کیلوگرم در طول ۳ سال می‌شود. عواملی که زمینه ساز افزایش مداوم مشاهده شده در دریافت انرژی و افزایش میانگین وزن در سطح جمعیت هستند باید بهتر درک شوند. یکی از این عوامل، مدت زمان ناکافی خواب است. مطالعات آزمایشگاهی تجربی کوتاه مدت نشان داده است که محدودیت خواب در افراد سالم با افزایش متوسط انرژی دریافتی حدود ۲۵۰ تا ۳۵۰ کیلوکالری در روز با حداقل یا بدون تغییر در مصرف انرژی مرتبط است.
با این حال، این مطالعات آزمایشگاهی، نشان دهنده زندگی واقعی نیستند. میزان محدودیت خواب در بیشتر موارد، شدید بود و انرژی دریافتی از یک یا چند وعده غذایی مشخص شد. در یک محیط زندگی واقعی که در آن شرکت کنندگان به فعالیت های عادی روزانه خود ادامه می دهند، عوامل متقابل متعدد (مثلاً تعاملات اجتماعی و فعالیت بدنی آزادانه) می توانند بر دریافت یا مصرف انرژی و وزن تأثیر بگذارند.
تا به امروز، ناشناخته باقی مانده است که آیا مداخله ای که برای افزایش مدت خواب در یک محیط واقعی انجام می شود، بر تعادل انرژی و وزن بدن تأثیر می گذارد یا خیر. ما یک کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده (RCT) را برای تعیین اثرات یک مداخله افزایش مدت زمان خواب بر دریافت انرژی، مصرف انرژی و وزن بدن که به‌طور عینی ارزیابی شده بود در محیط‌های واقعی در میان بزرگسالان دارای اضافه وزن که معمولاً مدت زمان خواب خود را کاهش می‌دادند، انجام دادیم.
اهمیت مدت خواب کوتاه به عنوان یک عامل خطر برای چاقی شناخته شده است. اینکه آیا افزایش مدت زمان خواب ممکن است این خطر را کاهش دهد، ناشناخته باقی مانده است.
هدف تعیین اثرات مداخله افزایش خواب بر دریافت انرژی، مصرف انرژی و وزن بدن که به طور عینی ارزیابی شده است در محیط های واقعی در میان بزرگسالان دارای اضافه وزن که معمولاً مدت خواب خود را کاهش می دهند.
این کارآزمایی بالینی تصادفی تک مرکزی از ۱ نوامبر ۲۰۱۴ تا ۳۰ اکتبر ۲۰۲۰ انجام شد. شرکت کنندگان بزرگسالان ۲۱ تا ۴۰ ساله با شاخص توده بدنی (محاسبه وزن بر حسب کیلوگرم تقسیم بر قد برحسب متر مربع) بین ۲۵.۰ و ۲۹.۹ بودند و مدت خواب معمولی آنها کمتر از ۶.۵ ساعت در شب بود. داده ها بر اساس اصل قصد به درمان، تجزیه و تحلیل شدند.
مداخلات پس از یک دوره خواب معمولی ۲ هفته ای در ابتدا، شرکت کنندگان به صورت تصادفی در یک جلسه مشاوره بهداشت خواب فردی قرار گرفتند که قرار بود زمان خواب آنها را به ۸.۵ ساعت افزایش دهد (گروه افزایش خواب) یا به خواب معمولی (گروه کنترل) ادامه دهد. به همه شرکت‌کنندگان دستور داده شد که فعالیت‌های روزمره را در خانه بدون هیچ گونه رژیم غذایی یا فعالیت بدنی تجویز شده ادامه دهند.
پیامدها و معیارهای اصلی پیامد اولیه، تغییر در دریافت انرژی از سطح پایه بود که به طور عینی به عنوان مجموع کل انرژی مصرفی و تغییر در ذخایر انرژی بدن ارزیابی شد. کل انرژی مصرفی با روش آب با برچسب دوگانه اندازه گیری شد. تغییر در ذخایر انرژی بدن با استفاده از رگرسیون وزن روزانه و تغییرات ترکیب بدن از جذب سنجی اشعه ایکس با انرژی دوگانه محاسبه شد. مدت زمان خواب با اکتیوگرافی کنترل شد. تغییرات از پایه بین ۲ گروه با استفاده از تجزیه و تحلیل قصد به درمان مقایسه شد.
نتایج: داده‌های ۸۰ شرکت‌کننده تصادفی (میانگین سنی ۲۹.۸ سال؛ ۴۱ مرد) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. مدت زمان خواب تقریباً ۱.۲ ساعت در شب (۱.۰ تا ۱.۴ ساعت) در گروه افزایش خواب در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافت. گروه افزایش میزان خواب، کاهش قابل توجهی در دریافت انرژی در مقایسه با گروه کنترل داشتند (۲۷۰- کیلو کالری در روز؛ ۳۹۳- تا ۱۴۷- کیلو کالری در روز). تغییر در طول مدت خواب با تغییر در انرژی دریافتی همبستگی معکوس داشت (r =-۰.۴۱؛ -۰.۵۹ تا -۰.۲۰). هیچ اثر درمانی قابل توجهی در کل مصرف انرژی یافت نشد که منجر به کاهش وزن در گروه تمدید خواب در مقابل گروه کنترل شد.
نتیجه‌گیری و ارتباط این کارآزمایی نشان داد که خواب بیشتر، مصرف انرژی را کاهش می‌دهد و منجر به تعادل انرژی منفی در محیط‌های واقعی در میان بزرگسالان دارای اضافه وزن می‌شود که معمولاً مدت خواب خود را کاهش می‌دهند. بهبود و حفظ مدت خواب سالم در دوره های طولانی تر می تواند بخشی از برنامه های پیشگیری از چاقی و کاهش وزن باشد.
A-D، داده ها به ترتیب صعودی تغییر در مدت خواب برای گروه کنترل و گروه افزایش خواب هستند. E، داده ها از ۷۴ شرکت کننده بود. تمام داده های موجود استفاده شد. خط، نشان دهنده بهترین خط به صورت مدل رگرسیون خطی است. یک شرکت‌کننده در گروه کنترل و ۳ شرکت‌کننده در گروه افزایش مدت خواب، داده‌های مربوط به تغییر طول مدت خواب را از دست داده بودند (یعنی میانگین داده‌ها را در حداقل ۱ از ۲ دوره مطالعه از دست داده بودند). یک شرکت‌کننده در گروه کنترل و ۴ شرکت‌کننده در گروه افزایش مدت خواب، داده‌های از دست رفته در تغییر انرژی دریافتی داشتند. به طور کلی، ۱ شرکت‌کننده در گروه کنترل و ۵ شرکت‌کننده در گروه افزایش مدت خواب، داده‌های ناقصی در تغییر مدت خواب یا تغییر در دریافت انرژی داشتند.
Esra Tasali, MD; Kristen Wroblewski, MS; Eva Kahn, MS
JAMA Intern Med. February 7, 2022
