Matthew H. G. Katz, MD; Qian Shi, PhD; Jeff Meyers, BS
رژیم درمانی نئوادجوانت بهینه برای بیماران مبتلا به سرطان پانکراس قابل برداشت بردرلاین چیست؟
در این مطالعه مرحله ۲ کارآزمایی بالینی روی ۱۲۶ بیمار مبتلا به آدنوکارسینوم مجرای پانکراس قابل رزکسیون بردرلاین، میزان بقای کلی ۱۸ ماهه بیمارانی که درمان با mFOLFIRINOX نئوادجوانت دریافت کردند ۶۶.۷٪ بود.
در مقایسه با داده های پیشین (۱۸ ماه) مطلوب بود.
میزان بقای کلی بیمارانی که تحت درمان با mFOLFIRINOX نئوادجوانت و پرتودرمانی هیپوفرکشن شده بودند ۴۷.۳ درصد بود. میزان بقای کلی ۱۸ ماهه بیمارانی که تحت درمان با mFOLFIRINOX یا mFOLFIRINOX و رادیوتراپی تحت پانکراتکتومی قرار گرفتند به ترتیب ۸۷.۵% و ۷۸.۹% بود.
معنی: نتایج این کارآزمایی بالینی تصادفی شده نشان می دهد که mFOLFIRINOX یک رژیم درمانی نئوادجوانت مرجع برای سرطان پانکراس قابل برداشت بردرلاین است. با این حال، نقش پرتودرمانی در این زمینه تعریف نشده باقی می ماند.
اهمیت: دستورالعمل‌های ملی ، درمان نئوادجوانت را برای آدنوکارسینوم مجرای پانکراس قابل رزکسیون بردرلاین تأیید می‌کنند، اما استراتژی بهینه همچنان نامشخص است.
هدف: مقایسه درمان با FOLFIRINOX اصلاح شده با نئوادجوانت mFOLFIRINOX با یا بدون پرتودرمانی هیپوفرکشن شده با داده های پیشین و ایجاد استانداردهایی برای درمان در PDAC قابل برداشتن بردرلاین.
طراحی، تنظیم، و شرکت کنندگان این کارآزمایی بالینی تصادفی فاز ۲ آینده نگر، چند مرکزی و تصادفی از فوریه ۲۰۱۷ تا ژانویه ۲۰۱۹ در مؤسسات عضو گروه های همکاری شبکه ملی کارآزمایی های بالینی انجام شد و از اقدامات کنترل کیفیت استاندارد استفاده کرد و شامل ۱۲۶ بیمار بود که ۷۰ نفر (۵۵.۶٪) در بازوی ۱ (درمان سیستمیک؛ ۵۴ تصادفی، ۱۶ نفر پس از بسته شدن بازوی ۲ در تجزیه و تحلیل موقت) ثبت شدند و ۵۶ (۴۴.۴٪) در بازوی ۲ (درمان سیستمیک و پرتودرمانی هیپوفرکشن متوالی؛ همه تصادفی قبل از بسته شدن) ثبت شدند. داده ها توسط مرکز آمار و مدیریت داده اتحاد در سپتامبر ۲۰۲۱ تجزیه و تحلیل شد.
مداخلات بازوی ۱: ۸ سیکل درمانی mFOLFIRINOX (اگزالیپلاتین، ۸۵ میلی گرم بر متر مربع، ایرینوتکان، ۱۸۰ میلی گرم بر متر مربع، لوکوورین، ۴۰۰ میلی گرم بر متر مربع، و فلوئورواوراسیل انفوزیونی، ۲۴۰۰ میلی گرم بر متر مربع) طی ۴۶ ساعت، هر دو هفته تجویز می شود. بازوی ۲: ۷ سیکل درمانی mFOLFIRINOX و به دنبال آن رادیوتراپی بدن استریوتاکتیک (۳۳-۴۰ گری در ۵ فراکسیون) یا رادیوتراپی هدایت شده با تصویر هیپوفرکشن شده (۲۵ گری در ۵ فراکسیون). بیماران بدون پیشرفت بیماری تحت پانکراتکتومی قرار گرفتند که با ۴ سیکل درمان با FOLFOX6 به مدت ۴۶ ساعت دنبال شد (اگزالیپلاتین، ۸۵ میلی گرم بر متر مربع، لوکوورین، ۴۰۰ میلی گرم بر متر مربع، بولوس فلوئورواوراسیل، ۴۰۰ میلی گرم بر متر مربع، و فلوئورواوراسیل انفوزیونی، بیش از ۴ میلی گرم بر متر مربع).
نتایج و معیارهای اصلی میزان بقای کلی ۱۸ ماهه هر بازوی درمانی با نرخ کنترل پیشینه ای ۵۰ درصد مقایسه شد. یک تجزیه و تحلیل موقت برنامه ریزی شده بسته شدن هر یک از بازوها را الزامی کرد که برای آن ۱۱بیمار یا کمتر از ۳۰ بیمار اول تحت رزکسیون حاشیه منفی (RO)قرار گرفتند.
نتایج از ۱۲۶ بیمار، ۶۲ نفر (۴۹%) زن با میانگین سنی (محدوده) ۶۴ (۳۷-۸۳) سال بود. از بین ۳۰ بیمار قابل ارزیابی اول که در هر بازو ثبت نام کردند، ۱۷ بیمار در بازوی ۱ (۵۷%) و ۱۰ بیمار در بازوی ۲ (۳۳%) تحت رزکسیون R0 قرار گرفته بودند که منجر به بسته شدن بازوی ۲ شد اما ثبت نام کامل در بازوی ۱ انجام شد. میزان ۱۸ ماهه بقای کلی در بیماران قابل ارزیابی ۶۶.۷% (۵۶.۱%-۷۹.۴%) در بازوی ۱ و ۴۷.۳% (۳۵.۸%-۶۲.۵%) در بازوی ۲ بود. میانه بقای کلی بیماران قابل ارزیابی در بازوی ۱ و بازوی ۲، ۲۹.۸ (۲۱.۱-۳۶.۶) ماه و ۱۷.۱ ماه (۱۲.۸-۲۴.۴) بود.
نتیجه‌گیری و ارتباط: این کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی‌شده نشان داد که درمان با mFOLFIRINOX نئوادجوانت به تنهایی با بقای کلی مطلوب در بیماران مبتلا به PDAC قابل برداشت بردرلاین در مقایسه با درمان mFOLFIRINOX به‌علاوه رادیوتراپی هیپوفرکشن شده همراه بود. بنابراین، mFOLFIRINOX یک رژیم درمانی مناسب می باشد.
JAMA Oncol. July 14, 2022. doi:10.1001/jamaoncol.2022.2319
