امپاگلیفلوزین در درمان نارسایی قلبی با کاهش اجکشن فراکشن

Prof Subodh Verma, MD. Nitish K Dhingra, BHSc. Prof Javed Butler, MD. Prof Stefan D Anker, MD

ارزیابی اینکه یک درمان جدید برای نارسایی قلبی با اجکشن فراکشن کاهش یافته (HFrEF) مزایای افزایشی را برای درمان‌های پایه قبلی فراهم می‌کند یا خیر، مهم است. به این ترتیب، هدف ما ارزیابی اثربخشی و ایمنی امپاگلیفلوزین در بیماران مبتلا به HFrEF علاوه بر درمان پایه، با دوزهای خاص و ترکیبی از درمان‌های اصلاح‌کننده بیماری بود.

مواد و روش ها: یک تجزیه و تحلیل پست‌هاک از کارآزمایی تصادفی، دوسوکور و گروه موازی با EMPEROR-Reduced انجام دادیم که در ۵۲۰ مرکز (بیمارستان و کلینیک پزشکی) در ۲۰ کشور در آسیا، استرالیا، اروپا، آمریکای شمالی و جنوبی انجام شد. در آمریکا بیماران با طبقه بندی II-IV انجمن قلب نیویورک (NYHA) با اجکشن فراکشن ۴۰٪ یا کمتر به طور تصادفی  به نسبت (۱:۱) برای دریافت  امپاگلیفلوزین اضافه خوراکی ۱۰ میلی گرم در روز یا دارونما به علاوه درمان قبلی تقسیم شدند.

پیامد ترکیبی اولیه، مرگ به علت قلبی عروقی و بستری شدن در بیمارستان به علت نارسایی قلبی بود. پیامد ثانویه، بستری شدن در بیمارستان به علت  نارسایی قلبی کلی بود. یک پیامد مرکب گسترده شامل رویدادهای HFrEF بستری و سرپایی نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج بر اساس استفاده از درمانهای قبلی مهارکننده‌های آنزیم تبدیل‌کننده آنژیوتانسین ACE inhibitor، مسدودکننده‌های گیرنده آنژیوتانسینII  (ARBs) یا مهارکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین نپری‌لیسین (ARNIs)، و همچنین مسدودکننده‌های β و آنتاگونیست‌های گیرنده مینرالوکورتیکوئید  (MRAs) در کمتر از ۵۰ درصد یا ۵۰ درصد یا بیشتر از ۵۰ % دوزهای هدف و در ترکیبات مختلف آنالیز شدند. این مطالعه در سامانه ClinicalTrials.gov، با کد  NCT03057977 ثبت شده است.

یافته ها: در آنالیز پست هاک، از ۳۷۳۰ بیمار (با میانگین سنی ۶۶.۸ سال، ۲۳.۹ درصد زن، ۴۹.۹ درصد در گروه امپاگلیفلوزین و ۵۰.۱ درصد در گروه دارونما) بین ۶ مارس ۲۰۱۷ و ۲۸ می ۲۰۲۰ ارزیابی شدند. امپاگلیفلوزین، صرف نظر از درمان قبلی یا دوزهای هدف آن خطر پیامد اولیه را کاهش داد (۳۶۱ نفر در ۱۸۶۳ شرکت کننده در گروه امپاگلیفلوزین و ۴۶۲ نفر از ۱۸۶۷ در گروه دارونما۰.۷۵  ۰.۶۵-۰.۸۶; ). برای مهارکننده‌های ACE یا ARB در دوزهای کمتر از ۵۰ درصد دوز هدف ۰·۶۹–۱·۰۶; ۰.۸۵) و برای دوزهای ۵۰ درصد یا بیشتر از دوز هدف (۰.۶۷-۰.۵۲; ۰.۸۸) نتیجه مشابهی برای مسدودکننده های β در دوزهای کمتر از ۵۰ درصد دوز هدف (۰.۵۴-۰.۸۰; ۰.۶۶) و برای دوزهای ۵۰ درصد یا بیشتر از دوز هدف مشاهده شد(۰·۶۶–۱·۰۰; ۰·۸۱) . امپاگلیفلوزین همچنین خطر پیامد اولیه را بدون توجه به استفاده قبلی درمان سه‌گانه با مهارکننده‌های ACE، ARB یا ARNI به‌علاوه مسدودکننده بتا به‌علاوه MRA کاهش داد (داروها به صورت ترکیبی ۰.۷۳ و به صورت غیر ترکیبی (۰.۷۶. پیامدهای ترکیبی گسترده و ثانویه الگوهای سودمند مشابه مشاهده شد. امپاگلیفلوزین به خوبی تحمل شد و میزان افت فشار خون، افت فشار خون علامت دار و هیپرکالمی در همه زیر گروه ها مشابه بود.

تفسیر: امپاگلیفلوزین پیامدهای نارسایی قلبی جدی را در دوزها و ترکیبی از درمان‌های اصلاح‌کننده بیماری برای HFrEF کاهش داد. از نظر بالینی، این داده ها نشان می دهد که امپاگلیفلوزین ممکن است به عنوان یک درمان اساسی در بیماران مبتلا به HFrEF صرف نظر از درمان قبلی موجود آنها در نظر گرفته شود.

The Lancet Diabetes & Endocrinology. VOLUME 10, ISSUE 1, P35-45, JANUARY 01, 2022