سیفلیس بدخیم

Richard Lueking, M.D., Susana Lazarte, M.D

مردی ۴۲ ساله با عفونت ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) با سابقه ۱ ماهه زخم های پوستی دردناک همراه با تب، لرز، کاهش وزن و سردرد به کلینیک عفونی مراجعه کرد. او به دلیل شرایط اجتماعی اش، درمان ضد رتروویروسی HIV دریافت نکرده بود. معاینه فیزیکی زخم‌های بزرگی را با کراتوز پوشاننده و پوسته‌ای که در سر، صورت، پرینه و اندام‌ها پراکنده شده بود (پانل A، شانه راست) نشان داد. یافته‌های حاصل از مطالعات آزمایشگاهی برای تعداد CD4  ۳۹۹ سلول در میلی‌متر مکعب (محدوده مرجع، ۳۹۷ تا ۱۷۱۹)، بار ویروسی ۱۰۲۰۰۰ نسخه در میلی‌لیتر (مقدار مرجع، <20)، و افزایش تیتر واکنش سریع پلاسما ۱:۵۱۲ قابل توجه بود. بیمار از پونکسیون کمری برای ارزیابی نوروسیفلیس خودداری کرد. نمونه بیوپسی پوست، انفیلتراسیون پوستی سطحی لنفوسیت ها، هیستوسیت ها و سلول های پلاسما را در یک الگوی لیکنوئیدی ضعیف با هیپرپلازی اپیدرمی پسوریازیفرم پوشاننده نشان داد و تجزیه و تحلیل ایمونوهیستوشیمی وجود اسپیروکت ها (پانل B، ایمونوسیت اسپیروکت) را نشان داد. برای بیمار تشخیص سیفلیس بدخیم انجام شد. یک شکل غیر معمول از سیفلیس ثانویه که با علائم سیستمیک و فوران پاپولوپوستولار مشخص می شود و  به زخم های دردناک و نکروز تبدیل می شود. او همچنین تشخیص نوروسیفلیس احتمالی را دریافت کرد. علائم بیمار با تجویز پنی سیلین G داخل وریدی کاهش یافت، اما بعداً برای پیگیری در دسترس نبود.

N Engl J Med 2022; 386:e26. March 17, 2022