Parna Moghadam, MD. Laurent Blum, MD. Btissem Ahouach, MD
یک جوان ۲۱ ساله قفقازی با سابقه سلامتی، به دلیل شوک وازوپلژیک بستری شد. وی هرگونه مصرف دارو را انکار کرد، از سیگار و داروهای بدون مجوز نیز استفاده نکرده بود. وی با تب ۳۹ درجه سانتیگراد (۱۰۲.۲ درجه فارنهایت) همراه با فشار درقفسه سینه، اسهال آبکی بدون خون به مدت ۷ روز و بثورات پوستی که در طی ۳ روز ایجاد و ظاهر شده بود، مراجعه نمود.
در معاینه بالینی، او تب داشت (۴۰ درجه سانتیگراد [۱۰۴ درجه فارنهایت])، فشار خون ۴۰/۸۰ میلی متر جیوه، سرعت تنفس ۳۸ تنفس در دقیقه و اشباع اکسیژن ۹۷ درصد در هوای محیط بود. بثورات بدون علامت روی تنه و کف دست او وجود داشت که متشکل از ماکولهای گرد شکل اریتماتو با لبه تیره و برجسته به قطر ۱-۳ سانتی متر به همراه ملتحمه دو طرفه بود (شکل ۱). تعداد گلبولهای سفید mm۳۱۶۰۰۰ با لنفوسیتهای mm۳۹۰۰ بود. سطح پروتئین واکنش C 365 میلی گرم در لیتر، پروکالسیتونین ۳.۴ نانوگرم در میلی لیتر، فریتین ۱۲۸۲ میکروگرم در لیتر (نرمال <30) و لاکتات ۲.۴ میلی مول در لیتر (نرمال <1.6) بود. آزمایشات عملکرد کلیه و کبد در حد طبیعی بود و سطح تروپونین او ۵۵۰ نانوگرم در لیتر بود (طبیعی <34). نمونه برداری از پوست نفوذ کمی التهاب در درم فوقانی را نشان داد و ایمونوفلورسانس پوستی مستقیم منفی بود. تست واکنش زنجیره ای پلیمراز رونویسی معکوس برای سندرم حاد تنفسی حاد کرونا ویروس ۲ بر روی سواب نازوفارنکس، بزاق، نمونه مدفوع و نمونه برداری از پوست منفی بود. تحقیقات گسترده عفونی و جستجوی آنتی بادی های ضد هسته ای منفی بودند. الکتروکاردیوگرام امواج T منفی منتشر را نشان داد، و اکوکاردیوگرافی بطن چپ هایپرکینتیک را با کسر جهشی طبیعی، حفره های راست طبیعی و حفره ورید تحتانی غیر قابل فشردگی را نشان داد. توموگرافی کامپیوتری توراکوآبومولین آمبولی ریوی یا عفونت ریه را نشان نداد اما علائم نارسایی احتقانی قلب را با افیوژن پلور دو طرفه و ضخیم شدن دیواره روده بزرگ روده بزرگ با رکتوسیگموئیدوسکوپی طبیعی نشان می دهد. درمان با احیا volume حجمی، نورآدرنالین و آنتی بیوتیک ها (یعنی سفتریاکسون و آمیکاسین) شروع شد و سپس اکسیژناسیون بینی با جریان زیاد به دلیل وخامت عملکرد تنفسی اضافه شد. ویژگی های بالینی و بیولوژیکی پیش رونده نرمال شد و بیمار در روز هشتم از بخش مراقبت های ویژه خارج شد، در حالی که سرولوژی کووید ۱۹ با استفاده از روش ایمونوسوربنت متصل به آنزیم (ELISA) SARS-CoV-2 IgG Euroimmun بود، با ایمونوگلوبولین G (IgG) بسیار مثبت بازگشت. در پیگیری ۴ هفته ای او سالم بود و سی تی اسکن قلب و تصویربرداری رزونانس مغناطیسی قلب طبیعی بود و هیچ نشانه ای از میوکاردیت یا آنوریسم کرونر نداشت.
شکل ۱ ضایعات آنولار روی تنه.
ما در اینجا گزارش یک سندرم التهابی چند سیستمه جوان بزرگسال (MIS) ناشی از ویروس کووید ۱۹ که با شوک وازوپلژیک و بثورات پوستی ظاهر شده است، ارائه کردیم. در واقع، اشکال شدید عفونت COVID-19 عمدتاً افراد مسن را با شرایط زمینه ای تحت تأثیر قرار می دهد. با این حال، اخیراً عفونتهای شدید و سیستمیک در کودکان و نوجوانان نزدیک به بیماری غیرمعمول کاوازاکی یا سندرم شوک سمی گزارش شده است. این سندرم در ابتدا توسط Riphagen، در یک سری ۸ کودک و نوجوان مبتلا به شوک وازوپلژیک که تب (۸ از ۸)، بثورات (۴ از ۸)، ورم ملتحمه (۴ از ۸) و دستگاه گوارش را تجربه کردند، توصیف و عنوان شد. علائمی مانند اسهال بدون خون، استفراغ و درد شکم (۷ از ۸). هیچ یک از درگیری تنفسی قابل توجهی نداشتند. یک بیمار دچار آنوریسم کرونر غول پیکر بود و دیگری بر اثر انفارکتوس عروق مغزی درگذشت. تشخیص عفونت کووید ۱۹ به آزمایش واکنش زنجیره ای نسخه معکوس پلیمراز در شستشوی برونکوآلوئولار یا آسپیرات نازوفارنکس (۲ از ۸) و سرولوژی (۸ از ۸) متکی بود. درمان اولیه با ایمونوگلوبولین های داخل وریدی به همه بیماران انجام شد و سپس ۶ نفر از آنها آسپرین دریافت کردند. همه کودکان طی ۴-۶ روز از بخش مراقبت های ویژه مرخص شدند. معیارهای تشخیصی اولیه متعاقباً توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO) در بیماران زیر ۱۹ سال ارائه شده است.
ضایعات پوستی مرتبط با COVID-19 در ۲۰٪ از بیماران وجود دارد، از جمله بثورات ماکلوپاپولار، ضایعات کهیر، پتشیا و ضایعات شیلبلین. بثورات حلقوی در بیمار ما خاص بود و تشخیص اریتم مولتی فرم و لوپوس اریتماتوی زیر حاد منتفی بود.
amjmed. VOLUME 134, ISSUE 1, E36-E37, JANUARY 01, 2021
