Alexander Yeo, MBBS. Nyi Nyi Htun, MBBS, MRCP, FACP, MMed. Yi Ting Lim, MBBS, FRCR
خانمی ۵۷ ساله که قبلاً سالم بود، ۳ روز سابقه استفراغ، درد شکمی جنرالیزه کولیکی و تب ۳۸ تا ۴۰ درجه سانتیگراد داشت.
در معاینه، او تب۳۹ درجه سانتیگراد داشت، دهیدره بود اما از نظر همودینامیکی پایدار بود. معاینه شکم، تندرنس خفیف روی اپی گاستریوم بدون پریتونیسم را نشان داد. صداهای روده ای وجود داشت. وی دارای لکوسیتوز ۱۰۹×۱۵ لیتر در لیتر (دامنه طبیعی ۳.۸۴-۱۰) با ۹۳٪ نوتروفیلی، هیپوناترمی ۱۲۶ میلی مول در لیتر (دامنه طبیعی ۱۳۵-۱۴۵) و هیپوکالمی ۳.۲ میلی مول در لیتر (دامنه طبیعی ۳.۵-۵.۰) بود. آمیلاز و کشت خون تکرار شده، قابل توجه نبودند.
وی در ابتدا برای گاستروانتریت باکتریایی با سفتریاکسون و مترونیدازول داخل وریدی، هیدراتاسیون وریدی و جایگزینی الکترولیت، تحت درمان قرار گرفت. لکوسیتوز وی به سرعت در عرض یک روز نرمال شد.
با این حال، تب و استفراغ روزانه او همچنان ادامه داشت و او توانایی دفع مدفوع را از دست داد، اتساع شکم و تندرنس روی اپی گاستریوم، بدتر شد. صداهای رودهای، ضعیف شد.
تشخیص: یک سی تی اسکن از شکم و لگن انجام شد که اتساع روده کوچک (شکل A) با یک نقطه انتقال در میدلاین لگنی ثانویه به چسبندگی ناشی از التهاب اطراف آپاندیس (شکل B) به علت آپاندیسیت حاد با پرفوراسیون را نشان داد (شکلC ، D) . انتروکولیت مجاور واکنشی، یک کالکشن با حاشیه تقویت شده در شیار پاراکولیک راست که تا نوک لوب کبدی راست گسترش یافته و مایع آزاد در لگن و بالای شکم وجود داشت.
شکل: (A) اتساع روده کوچک. (B) یک نقطه انتقال در لوب روده کوچک در میدلاین لگن (فلش)، با اتساع روده کوچک بالارونده و لوب های کولاپس شده دیستال روده. (C، D) یک آپاندیس متسع در حفره ایلیاک راست (فلش) با رشته چربی اطراف آپاندیس.
بیمار تصمیم گرفت بدون جراحی با پیپراسیلین-تازوباکتام وریدی، تحت درمان قرار گیرد. متأسفانه بهبودی اولیه وی کوتاه مدت بود. او متعاقباً دچار تب و استفراغ روزانه، عدم توانایی در اجابت مزاج، اتساع پیشرونده شکم و تندرنس جنرالیزه و افزایش مارکرهای التهابی شد.
وی تحت لاپاراتومی اکتشافی، شستشوی صفاقی و همی کولکتومی راست قرار گرفت. در حین عمل، جراحان یک فلگمون بزرگ در حفره ایلیاک راست پیدا کردند که شامل ایلئوم انتهایی، سکوم، کولون صعودی و آمنتوم بزرگتر بود که در ناحیه خلفی در شیار پاراکولیک راست، سوراخ شده بود. مقدار زیادی چرک در حفره ایلیاک راست و لگن وجود داشت. یک لوب ایلئوم به فلگمون چسبیده بود و باعث پیچ خوردگی شد که منجر به انسداد روده کوچک شد. روده کوچک سالم بود. بافت شناسی، آپاندیسیت پرفوره را نشان داد.
وی دوره آنتی بیوتیک خود را به پایان رساند و پس از آن به سرعت بهبود یافت.
بحث: سوراخ شدن آپاندیس می تواند منجر به انسداد روده کوچک به علت ایلئوس شود، اما انسداد روده ای مکانیکی به علت آپاندیسیت، نادر است و معمولاً به دلیل یک یا ترکیبی از ۱) آپاندیس ملتهب بر روی لوبهای روده که که توسط چسبندگی محدود می شوند، وجود دارد. ۲) فتق از طریق لوب یا شکاف ایجاد شده توسط نوک آپاندیس که به پایه آن متصل شده است. ۳) نوک آپاندیس متصل به روده، باعث پیچ خوردگی؛ و ۴) استرنگولاسیون ناشی از آپاندیس ملتهب که به اطراف روده کوچک پیچیده شده و در نتیجه منجر به انسداد لوب بسته می شود، باشد.
در مقایسه با جراحی فوری، مدیریت بدون عمل جراحی اولیه آپاندیسیت پرفوره با عوارض کمتری و مدت زمان مشابه بقا و مدت آنتی بیوتیکها همراه است.
نتیجه گیری: انسداد مکانیکی روده به عنوان پیامد مستقیم آپاندیسیت، نادر است. مدیریت اولیه بدون عمل جراحی آپاندیسیت پرفوره با نتایج بهتری همراه است.
amjmed. VOLUME 134, ISSUE 3, E213-E214, MARCH 01, 2021
